Ο Παύλος Μελάς μας καλεί στην Μεγάλη Εβδομάδα (του Μητροπολίτου Καστορίας Καλλινίκου)

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος. Ἔγινε Χριστός, δηλαδή Θεάνθρωπος, ἀφοῦ χρίσθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀπό τήν Θεία φύση στήν ὑπόσταση τοῦ Λόγου.

Ἐμφανίσθηκε στόν λαό. Εὐεργέτησε, μίλησε, δίδαξε, θαυμα­τούργησε, θεράπευσε, εὐλόγησε, ἔδειξε συμπό­νοια καί ἀγάπη στούς πάντες. «Δέν φιλονίκησε, δέν φώναξε,δέν ἄκουσε κανείς τήν φωνή του στίς πλατεῖες, δέν ἔσπασε καλάμι ραγισμένο, δέν ἔσβησε λυχνάρι πού τρεμόσβηνε» (πρβλ. Ματθ. ιβ´).

Ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ πολέμησε, ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, τούς δύο μεγάλους καί ἀόρα­τους τυράννους μας, δηλαδή τήν ἁμαρτία καί τόν διάβολο. Ἔζησε χωρίς ἁμαρτία καί ἀπέκρουσε τούς πειρασμούς τοῦ διαβόλου. Ὀνομάζονται δέ «ἀόρατοι» οἱ ἐχθροί αὐτοί τοῦ ἀνθρώπου, διότι πείθουν τούς ἀνθρώπους ὅτι δέν ὑπάρχουν.

Καί σήμερα, Κυριακή τῶν Βαΐων, εἰσέρχεται ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός στήν Ἁγία Πόλη, γιά νά νικήσει καί τόν τρίτο καί ἔσχατο ἐχθρό τῶν ἀνθρώπων, τόν θάνατο. Τόν εἶχε ἤδη νικήσει σέ μικρές μάχες, δηλαδή στίς ἀναστάσεις τῶν νεκρῶν. Ἤδη, ἐχθές, Σάββατο τοῦ Λαζά­ρου, τόν νίκησε πάλιἀνασταίνοντας τόν φίλο Του Λάζαρο.

Θά τόν νικήσει ὅμως καί ὁλοκληρωτικά, στήν ἀνθρώπινη φύση Του, πάνω στό Σῶμα Του πού θά προσηλωθεῖ στόν Σταυρό.

Αὐτά τά γεγονότα εἶναι μεγάλεςΔεσποτικές Ἑορτέςκαί συνάμμα εἶναι ἑορτές τοῦ ἀνθρώπου.

*

Μεγάλα ἱστορικά γεγονότα, τά ὁποῖα ὅμως ἡ ἐπιφανειακή ματιά τοῦ κόσμου δέν μπορεῖ νά διακρίνει, ἀφοῦ δέν θέλει νά διαπεράσει τό κάλυμμα τῶν παθῶν καίτοῦ φαίνεσθαι.

Γι᾽ αὐτό ὁ κόσμος στέκεται μέ δυσπιστία καί ἀφελῆ ἀπορία:

Νίκησε ὁ Χριστός τήν ἁμαρτία; Ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἁμαρτία!Ἀφοῦ ὅ,τι ἐπιλέγω νά κάνω εἶναι σωστό· εἶναι δικαίωμά μου· ὅλα ἐπιτρέπονται. Ἀπό ποιά ἁμαρτία θά μᾶς σώσει; Ἀναρωτιέται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος.

Νίκησε τόν διάβολο; Ὑπάρχει διάβολος; Καί ἄν ὑπάρχει, τί κακό ἔκανε; Πολλά ἀπό αὐτά πού λέει μᾶς βρίσκουν σύμφωνους!

Θέλει νά νικήσει καί τόν θάνατο; Δέν ζοῦμε οὕτως ἤ ἄλλως ὀγδόντα καί πλέον χρόνια; Τί θά τά κάνουμε τά περισσότερα; Καί τί θά γίνει ἡ γῆ, ἄν δέν πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι; Ἄς ζήσουμε τήν ζωή μας, καί ἄς μή σκεπτόμαστε τόν θάνατο, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει τίποτε πέρα ἀπό αὐτόν!

Κήρυξε ὁ Χριστός τήν ἀγάπη; Μά, καί ἐμεῖς δέν ἔχουμε ἀγάπη; Δέν ἀγαπᾶμε αὐτούς μᾶς ἀγαποῦν; Δέν ἀγαπᾶμε τά ὄντα (ἔλλογα καί ἄλογα) πού δέν μᾶς φέρουν ἀντίρρηση; Ἀλλά, καί ἄν δέν ἀγαπιόμαστε, τί πειράζει; Ἀρκεῖ νά ἔχουμε αὐτοεκτίμηση!

Αὐτά λέει ὁ κόσμος, ἀγνοώντας τό ὕψος τῆς ὀρθόδοξης ἀνθρω­πολογίας.

*

Ἀλλά ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔρχεταιπρός τόν ἄνθρωπο.

Ἔρχεται σήμερα, Κυριακή τῶν Βαΐων, ἄρχοντας τῆς εἰρήνης, ἐλεύθερος ἀπό τήν ἁμαρτία, νικητής τοῦ διαβόλου καί τῶν πειρα­σμῶν.

Ἔρχεται εἰρηνικός, εὐεργέτης, λυτρωτής, φωτεινός, πρᾶος, ταπεινός, «καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου» (Ἰω. ιβ´).

Δέν ὑπάρχει καμμιά ὑποψία ἐλαττώματος στόν σήμερα ἐρχό­μενο στήν Ἁγία Πόλη.

Δέν ὑπάρχει ἀρετή πού δέν Τόν δορυφορεῖ, εἰσερχόμενο στόν τόπο τῶν Ἀχράντων Του Παθῶν.

Τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος,γεμᾶτος ἀγάπη, εἰσέρ­χεται στήν πόλη πού ἔχει τό ὄνομα τῆς εἰρήνης: Ἱερουσαλήμ.

*

Τί θά συναντήσει; Ποιός θά Τόν ἀκολουθήσει στό Πάθος, ὅταν τά νήπια πού Τόν αἰνοῦν καί τά παιδιά πού ζητωκραυγάζουν ἀπομα­κρυνθοῦν;

Τί θά Τοῦ ἀνταποδοθεῖ γιά τίς εὐεργεσίες Του;

Θά εἶναι ἡ στάση τῶν ἀνθρώπωνεὐγνώμων πρός τήν μεγάλη θυσια­στική Του ἀγάπη;

Θά ἀνοίξουν οἱ καρδιές τῶν θνητῶν, σέ Αὐτόν πού ἄνοιξε τόν τάφο τοῦ τετραημέρου Λαζάρου;

Θά βρεῖ «ἐνσυναίσθηση» καί «συμπεριλήψη»;

Θά κριθεῖ μέ δικαιοσύνη ἤ,ἔστω, μέ ἀνοχή;

Ποιοί θά λυπηθοῦν; Ποιοί θά χαροῦν; Ποιοί θά διασκορπι­στοῦν; Ποιός Μαθητής θά μείνει κοντά Του;

Ἀλλά, καί τί συνέπειες ἔχει γιά τήν ζωή μας, τήν ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τήν ζωή τῆς ἀνθρωπότητας, ἡ πορεία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τά Βάϊα, στόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση;

*

Ἀγαπητοί ἀδελφοί

Οἱ Χριστιανοί μαθαίνουμε, βιώνουμε ὅλα αὐτά τά γεγονόταμετέχονταςστήν Μεγάλη Ἑβδομάδα τοῦ Χριστοῦ μας.

Γι᾽ αὐτό καί σᾶς καλῶ, μᾶλλον ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ, νά συμπορευθοῦμε μέ τόν Χριστό τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.

Σᾶς καλῶ, μέ τά δικά Του λόγια: «μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί», ἐν τῷ Χριστῷ (Λκ. ζ´).

Σᾶς καλῶ ἀκόμη καί μέ τά λόγια τοῦ θρυλικοῦ ἐλευθερωτῆ τῆς Μακεδονίας μαςἥρωα Παύλου Μελᾶ, πού, ζώντας μέσα στούς κινδύνους, ἔγραφε στήν σύζυγό του Ναταλία:

«Τήν ἐρχομένην ἑβδομάδα θά ἔχωμεν Μεγάλην Ἑβδομάδα… Δέν γνωρίζω ποῦ θ᾽ ἀκολουθήσωμεν τάς λειτουργίας της. Ἀλλ᾽ ὅπως δήποτε θά παρευρεθῶμεν ἀφεύκτως» (14 Μαρτίου 1904).

Δηλαδή, πάνω ἀπ᾽ ὅλα στήν ζωή του, ὁ μεγάλος αὐτός ἥρωας, ἔβαζε τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα! Γιατί ἡ Παράδοση τῆς Γῆς πού ὑπερασπίστηκε καί δόξασε, δηλαδή τῆς Μακεδονίας μας,θέτει πάνω ἀπ᾽ ὅλα τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα.

*

Ἐλᾶτε, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά ἀκολουθήσουμε τό γνωστικό καί λυτρωτικό μονοπάτι τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ.

Ἐλᾶτε νά γίνουμε ἕνα μέ τούς Μαθητές Του καί μέ τίς γενναῖες Μυροφόρες.

Ἐλᾶτε στήν Ἑβδομάδα τοῦ Χριστοῦ, τήν Μεγάλη.

Τήν Ἑβδομάδα στήν ὁποία τίποτε ἄλλο δέν χωρᾶ, παρά μόνον ὁ ἀχώρητος Χριστός, ὁ ὁποῖος χωρᾶ ὅλους στήν ἀνοικτή πάνω στόν Σταυρό ἀγκαλιά Του.

Ἄς συμμετάσχουμε στήν λατρεία τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας «ὁπωσδήποτε», «ἀφεύκτως» καί ὁλοκαρδίως.

Μέ θερμές πατρικές εὐχές

Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Καστορίας Καλλίνικος