Η Μαρία Πολίτη είναι νηπιαγωγός. Γεννήθηκε το 1972 στη Λευκάδα, όπου και πέρασε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπου και είχε την ευκαιρία να συμμετέχει ενεργά σε λογοτεχνικές και θεατρικές ομάδες. Από το 1998 ζει και εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Καστοριά. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα sentra kastorias και στις ιστοσελίδες thessaloniki arts and culture , aroma lefkadas και Thessaloniki Art Gate-T.A.G. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Δημιουργικής Γραφής και φοιτά στην Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ στο τμήμα Φιλολογίας.
ΑΣΠΡΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
Τα μαλλιά της μαύρα και μακριά
κάθε μέρα γεννούν δαμάσκηνα
σκληρά, ζουμερά, μαύρα δαμάσκηνα
Το πρωί κυνηγάει τη σκιά της
από την ποδιά της πέφτουν αστέρια
που φυτρώνουνε στη γη
Όταν τις νύχτες χτενίζει τα μαλλιά της
τα παιδιά κοιμούνται ανύποπτα στον κόρφο της.
Μια μέρα ένα σάπιο δαμάσκηνο
κύλησε από το κεφάλι της
Το ζουμί του υγρό δηλητήριο στις κόρες των ματιών της.
Φυσάει ένας κόκκινος αέρας
Αυτή είναι πια η «Κραυγή» του Μουνκ
που ασπρίζει το σκοτάδι.
ΤΟ ΑΙΩΝΟΒΙΟ ΔΕΝΤΡΟ
Οι ρίζες φίδια στο χώμα
ροκανίζουν το αιώνιο φρούτο
που με σκουλήκια και αρουραίους έχει τραφεί.
Ο κορμός του γεμάτος φολίδες κόκκινες
ρέει το αίμα.
Τα κλαδιά χέρια καμένα
πάνω τους χτίζουν φωλιές τα κοράκια
στα ράμφη τους σάρκες από λευκά περιστέρια
τα γυάλινα μάτια τους αυλαίες
που βλέπω τον κόσμο
Αυγά μαύρα κλωσάνε τα φύλλα
ένας κήπος της Εδέμ φυτρώνει στη γη.
Χρόνια περιμένει έναν ξυλοκόπο να φανεί.
