Μετά από πολλά χρόνια βρέθηκα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Φρανκφούρτης. Όπως βλέπετε στο βίντεο κόσμος πολύς, πάρα πολύς κόσμος. Δυστυχώς σ’ εμάς για πολλά χρόνια το πιο ασφαλές μέσο λόγω της αστοχίας και της αδυναμίας κάποιων να καταλάβουν ότι η θέση που έχουν είναι μεγάλης σημασίας και άρα πρέπει να είναι τελειομανής προσεκτικοί και πάνω από όλα υπεύθυνοι για να μην έχουμε ατύχημα όπως στα Τέμπη, έχουμε καθημερινό βομβαρδισμό έμμεσα αρνητικής κρητικής για τον σιδηρόδρομο.
Όμως όπως βλέπετε πολύς κόσμος τον χρησιμοποιεί άφοβα γιατί έχει πειστεί ότι όλοι όσοι εμπλέκονται στην διακίνηση του θα κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Και αυτό είναι το ζητούμενο για κάθε έναν πολίτη.
Να πιστεύει ότι όλοι θα κάνουν αυτό που πρέπει την ώρα που πρέπει με την προσοχή που πρέπει. Και αυτό για όλους.
Κι αν κάποιοι από αυτούς οι οποίοι δεν είναι ικανοί δεν το κάνουν ,αυτοί φεύγουν αμέσως από το όλο σύστημα διακίνηση των τρένων.
Εύχομαι η πατρίδα μας να μην ζήσει ποτέ ξανά να θρηνεί ανθρώπους και δη παιδιά όπως στα Τέμπη και οι άνθρωποι να μπορούν να ταξιδεύουν ελεύθερα χωρίς φόβο και αμφιβολίες.
Grueneburgpark . Ένα θαυμάσιο πάρκο μέσα στο κέντρο της πόλης όπου πρωί-πρωί μπορούν από τα γύρω σπίτια και όχι μόνο όλοι μα κάνουν τζόκινγκ, να περπατήσουν και να βγάλουν τα σκυλιά. Έτσι και εγώ ακολουθώντας το ρεύμα έκανα τις βόλτες μου και την γυμναστική μου. Μεγάλη υπόθεση μία πόλη να έχει λάβει υπόψη την ανάγκη του ανθρώπου να βρίσκεται κοντά στο φυσικό περιβάλλον. Εμείς δόξα τω θεο σε αυτό τον τομέα είμαστε ευλογημένοι έχουμε κοντά το βουνό, τον γύρο της λίμνης και την Ψαλίδα. Το μόνο που μας λείπει είναι ο κόσμος. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να αρχίσει να έρχεται και αυτός και αντί να μειώνεται ο πληθυσμός να αυξάνεται.
Αυτές τις μέρες περιδιαβαίνοντας κάποια μέρη περνώντας από το κτίριο της φωτογραφίας, θαύμασα την καλαισθησία και την περιποίηση του όλου χώρου. Φυσικά επειδή είχα μπει από μία πλάγια είσοδο δεν κατάλαβα ότι είναι καν Πανεπιστήμιο.
Περίμενα όπως είμαστε συνηθισμένοι στη συντριπτική πλειοψηφία των πανεπιστημίων, να το κτίρια τοίχους με συνθήματα πανό, γκράφιτι…για να καταλάβω ότι είναι πανεπιστήμιο!Όταν έφτασα μπροστά και διάβασα ,λέω είναι δυνατόν υπάρχουν και πανεπιστήμια πεντακάθαρα;
Ένα μεγάλο παράπονο από μένα από τότε που μου φοιτητής μέχρι σήμερα για την αισθητική των πανεπιστημίων για τα κουρέλια για τα πάνω για τα συνθήματα..
Δεν μας τιμά σαν κράτος κοινωνία η αισθητική και η εν γένει κατάσταση των πανεπιστημίων. Εύχομαι και ελπίζω να αλλάξουμε σύντομα και να περνάω από ένα πανεπιστημιακό κτίριο και να μην καταλαβαίνω ότι είναι πανεπιστήμιο.
Γιατί απλά θα είναι περιποιημένο και οι φοιτητές εργαζόμενοι όλοι θα το σέβονται τα κτίρια του χώρο ..του τοίχους ,..τον εαυτό τους!
Χθες έκανα μία βόλτα λίγο μακρυά από το σπίτι, πάντα με το ποδήλατο. Έφτασα στο αγαπημένο μου μέρος που είναι οι κήποι. Εκεί σταματώ, παρατηρώ την ομορφιά και την τάξη τους .
Βέβαια δεν είναι ακόμη φυτεμένοι πλήρως αλλά όσον αφορά την υποδομή και το την κατασκευή είναι να χαίρεσαι να βλέπεις.
Επί χρόνια κηπουρός (τώρα σε αναστολή!!) ζήλεψα. Δεν γνωρίζω αν συνεχίσω εδώ αλλά σίγουρα θα κάνω επισκέψεις σε κάποιους γνωστούς που έχουν κήπους. Νομίζω ότι είναι ένα χόμπι – που ταιριάζει σε ανθρώπους που έχουν ελεύθερο χρόνο .
Στην Καστοριά ήταν καλή η πρωτοβουλία του δήμου να παραχωρήσει μέρος στην Χλόη για να δημιουργηθούν κήποι. Εκτός από την χαρά του να φυτέψεις -δημιουργήσεις κάτι οι κήποι είναι και χρήσιμοι γιατί μπορεί να παίρνεις κάποιο προϊόντα στα οποία γνωρίζεις ότι δεν έχουν ψεκαστεί με ένα κάρο χημικά πάνω τους.
Στον κήπο προσπαθούσα πάντοτε και είχα στο μυαλό μου κάποιον γείτονα τα προηγούμενα χρόνια στην Γερμανία ο οποίος ήταν κυριολεκτικά γεωμέτρης. Προσπαθούσε με ακρίβεια χιλιοστού να φυτέψει τα πάντα. Στο τέλος όμως έβγαινε κάτι συμμετρικό καλλιτεχνικό μαθηματικό σχήμα και κάθε φορά που περνούσα καθόμουν και το χαιρόμουν.
Τι λέτε δεν είναι ευχάριστο για κάποιον να δημιουργεί κάτι που τον γεμίζει τον ευχαριστεί και του δίνει τη χαρά της δημιουργίας αλλά ταυτόχρονα και σε άλλους να το θαυμάζουν;
Μεγάλη βόλτα με το ποδήλατο. Όπως βλέπετε στη φωτογραφία πίσω μου η Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Για μας της φιλοευρωπαίους είναι ένα σύγχρονο “μουσείο”και όχι μόνο. Δεν έφερε τον παράδεισο αλλά είναι σίγουρο ότι απέτρεψε την κόλαση. Όσοι καταλαβαίνουν καταλαβαίνουν τι εννοώ, οι άλλοι δραχμολάγνοι ας το αφήσουν. Η Ευρώπη έχει πολύ δρόμο ακόμη έχει πολλά θέματα αλλά νομίζω ότι κάθε χρόνο θα βρίσκει τα πατήματα της. Και επειδή αν βάλουν δίλημμα Ευρώπη ή όχι,( όπως το έβαλαν σε μας)!!! θα καταλάβουν ότι το όχι στην Ευρώπη, είναι μία τρέλα και επομένως θα βρίσκουν λύση. Πρέπει πας η θυσία αν μένουμε ενωμένοι και αλληλέγγυοι.
