Ακριβή μου νιφάδα… ( Leucojum vernum )
Πριν από 50-60 ίσως και 70 χρόνια σίγουρα δημιουργούσε ολόλευκα λιβάδια στις παραλίμνιες περιοχές της λίμνης Ορεστιάδας… Σήμερα περιορίζεται φοβισμένο σε μία μικρή συστάδα του ενός τετραγωνικού αγκαλιάζοντας σαν τελευταία επιλογή ένα στύλο μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος.
Μιλάμε βέβαια για το πανέμορφο “Λευκόιο” που κάθε χρόνο δίνουμε το ραντεβού τής αβεβαιότητας αν θα το ξαναδούμε. Η καλλιεργητική επέκταση στην συγκεκριμένη παραλίμνια ζώνη, ίσως και η χρήση κάποιων αγροχημικών στην ευρύτερη περιοχή να περιόρισαν την κατανομή του σε ελάχιστα άτομα.
Έτσι λοιπόν και εμείς δεν θέλουμε να είμαστε θεατές σε κάτι που εκατοντάδες χρόνια αυτοφυή στην περιοχή μας να χάνεται χωρίς αξιοπρέπεια.
Μια ομάδα λιγοστών ανθρώπων κάνουμε σχέδια για την διάσωση του.
Αυτό το οφείλουμε στους επόμενους…
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Υ.Γ.: Κάθε φορά που το βλέπω θυμάμαι τον αείμνηστο καλό φίλο και δάσκαλο μας στα φυτά Γιάννη Συτιλίδη να λέει «πρέπει να σωθεί, αν οργώσουν το χωράφι… τελείωσε»
– Ναι ρε Γιάννη…
