Τιμές που καίνε. Αυτό ισχύει σε πολλές πόλεις, όπου η αστυφιλία και ο τουρισμός προκαλούν έλλειψη στην στέγη. Αντιθέτως στην Καστοριά οι τιμές των ακινήτων για αγορά παραμένει καθηλωμένη σε επίπεδα προς επταετίας.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου της ΕΡΤ Μάριου Κωνσταντινίδη.
Τους λόγους εξηγεί ο Χάρης Μίντζιας, πολιτικός μηχανικός και ιδιοκτήτης μεσιτικού γραφείου. Η Καστοριά, αλλά και η γύρω περιοχή της δυτικής Μακεδονίας είναι από τις φθηνότερες στην χώρα. Η ανοικοδόμηση σταμάτησε μετά την οικονομική κρίση και ακολούθησε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Έτσι, η πόλη βίωσε την κάθετη πτώση στην αγορά της γουνοποιίας.
Επιπλέον, η Καστοριά έχει γερασμένο κτιριακό απόθεμα και τα παλαιότερα διαμερίσματα έως τις αρχές του 1980 κυμαίνονται από 500 έως 700 ευρώ το τετραγωνικό, το πολύ. Εάν πρόκειται για νεότερα κτίσματα μετά το 2000 τότε οι τιμές φτάνουν στα 1.100 ευρώ/τ.μ. Χονδρικά μια οικία 100 τ.μ. κυμαίνεται γύρω στα 52.000. ευρώ. Σημειώνεται ότι δεν υπάρχουν ακίνητα προς ενοικίαση και αυτό δίνει στην πόλη ιδιαίτερο επενδυτικό ενδιαφέρον. Τέτοιες τιμές δεν βρίσκονται εύκολα.
Αντίστοιχες σε πληθυσμό πόλεις όπως η Καβάλα βλέπουν τις τιμές να εκτοξεύονται λόγω των τουριστών που περνούν τα σύνορα και αναζητούν είτε εξοχική κατοικία είτε κάποιο ακίνητο για επένδυση. Αυτό όμως δεν ισχύει για την ενδοχώρα του νομού.
Ειδικά με το πρόγραμμα «Σπίτι μου 2» εκδηλώθηκε μεγάλο ενδιαφέρον από αγοραστές, αλλά το πρόβλημα εντοπίζεται στο έλλειμμα κτηριακού αποθέματος, κυρίως νέων ακινήτων. Όπως αναφέρει ο κ. Μίντζιας, τα νέα ζευγάρια επιλέγουν κάτι καινούργιο, γιατί δεν θέλουν να μπούν στην διαδικασία της ανακαινίσεως ενός παλαιού, αν και τα χρήματα που θα εξοικονομήσουν θα είναι πολλαπλάσια.
Το περίεργο είναι πως μια πόλη κόσμημα, με οικόπεδα σε εξευτελιστικές τιμές, δεν προσελκύει αγοραστές για να οικοδομήσουν κτήρια για ιδιοκατοίκηση και εκμετάλλευση. Ίσως γιατί ο νέος πληθυσμός επιλέγει για εγκατάσταση άλλους προορισμούς, σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα, όπου δημιουργείται το αδιαχώρητο.
