Final Four Κ-14 της ΕΠΣ Καστοριάς & τουρνουά Κ10 και Κ12 – Η γιορτή του αναπτυξιακού ποδοσφαίρου

Το παιδί σας δεν θα θυμάται απαραίτητα το κύπελλο που σήκωσε σε ένα τουρνουά ή σε ένα πρωτάθλημα μαζί με την ομάδα.

Θα θυμάται όμως σίγουρα το πώς συμπεριφερόσασταν εσείς και οι συναθλητές του πριν, κατά τη διάρκεια και μετά αυτή την απαιτητική διαδρομή.

Ένιωσε το παιδί ότι επιβραβεύθηκε για τη συνολική του προσπάθεια; Μήπως ένιωσε απαξιωμένο για τον λίγο χρόνο που έπαιξε, για τα λίγα που προσέφερε αγωνιζόμενο, για τα λάθη που έκανε στους αγώνες;

Μήπως ένιωσε αόρατο αυτό, όταν μόνο μερικοί άλλοι συμπαίκτες του – συνήθως τα «αστέρια» της ομάδας γνώριζαν την αποθέωση από τους φιλάθλους στο γήπεδο και το προπονητικό επιτελείο στα αποδυτήρια;

Ένιωσε χαρούμενο επειδή συμπεριλαμβανόταν στη ρητορική της ομάδας, στις δηλώσεις και στις αναρτήσεις των διοικούντων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Εσύ π.χ. πώς θα ένιωθες όταν πχ μία συλλογική προσπάθεια «βαφτίζεται» ως «θρίαμβος του…τάδε παίκτη – πρωταγωνιστή ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ και των άλλων παιδιών ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΩΣ» λες και όλοι οι άλλοι είναι εκεί για να γεμίζουν απλά τον χώρο;

Ένιωσε ότι είσαι υπερήφανος, προπονητή και γονιέ, για το ίδιο ή ένιωσε ότι περίμενες ακόμη και την στιγμή της χαράς του να του κάνεις παρατήρηση γιατί δεν πήρε παραπάνω προσπάθειες, γιατί έχασε ευκαιρίες που δεν χάνονται, γιατί άλλοι κέρδισαν τις εντυπώσεις αντί γι’ αυτό, γιατί δεν έδειξε παραπάνω τσαγανό;

Ένιωσε μήπως ότι η κατάκτηση του κυπέλλου ήταν για εσένα, προπονητή και γονιέ – πιο σημαντικός ως στόχος από τη δική του χαρά και τη δική του βελτίωση; Μήπως σε έβλεπε τυφλωμένο για διάκριση με κάθε κόστος; Μήπως σε έβλεπε να θέλεις να εκμεταλλευτείς καταστάσεις και αθλητές για να χτίσεις εσύ το βιογραφικό σου εις βάρος της ομάδας;

Αντιθέτως, μήπως το παιδί ένιωσε ως μικρός θεός τώρα που η ομάδα κατέκτησε το κύπελλο; Κανακεμένος από όλους, επίκεντρο του ενδιαφέροντος από όλους και φουσκωμένος με μεγάλα λόγια για λαμπρές καριέρες που έρχονται και για σκάουτερς που θα σφάζονται στην ποδιά του;

Μήπως ένιωσε ανέγγιχτος από κάθε κριτική απλώς επειδή ήταν αυτός ο πρωταγωνιστής «και οι πρωταγωνιστές είναι πάντα υπεράνω κριτικής γιατί στο κάτω κάτω εγώ σας χάρισα το κύπελλο με την απόδοσή μου»;

Μήπως ένιωσε τόσο διασημότητα που έβγαλε έναν κακό χαρακτήρα ειρωνευόμενος αντιπάλους και διαπληκτιζόμενος με φιλάθλους;

ΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ ΔΕΝ ΒΓΑΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. ΣΥΧΝΑ ΓΕΝΝΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΥΣ. Γεννούν και εφησυχασμένους. Γεννούν και φαντασμένους. Γεννούν και αποπροσανατολισμένους. Γεννούν και λυπημένους και περιθωριοποιημένους. Γεννούν και ανικανοποίητους.

Να γιατί το μεγαλύτερο τρόπαιο για το παιδί δεν είναι το κύπελλο που θα σηκώσει. Είναι η συνειδητοποίηση του ρόλου του, των συναισθημάτων του και της συμπεριφοράς του, που θα συνοδεύει αυτό το κύπελλο στις αναμνήσεις του.

Γι’ αυτό αγωνιστείτε!!