Πραγματοποιήθηκε η προσκυνηματική εκδρομή που διοργάνωσε η εκκλησιαστική επιτροπή του Ιερού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Βασιλειάδος. Για ακόμα μία χρονιά πλαισιώθηκε με την αμέριστη συμμετοχή πιστών της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας της Καστοριάς.
Μια εκδρομή 3-5 Μαΐου με προορισμό την Κομοτηνή και περιηγήσεις σε μοναδικά μοναστήρια με μεγάλη ιστορία.
Καθ’ οδόν η πρώτη Μονή που επισκεφτήκαμε ήταν της Παναγίας Εικοσιφοίνισσας, έπειτα το Βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας, φτάνοντας το απόγευμα στην Κομοτηνή με διαμονή κοντά στο δημοτικό άλσος στην πλατεία της Κομοτηνής στο κεντρικό ηρώο της πόλης, το σπαθί, μια μεγάλη μαρμάρινη στήλη που πάνω της βρίσκεται ένα μεταλλικό ομοίωμα σπαθιού. Το μνημείο αυτό είναι το επίκεντρο των εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της πόλης ενώ κάθε Κυριακή γίνεται η έπαρση και υποστολή της ελληνικής σημαίας με τη συνοδεία στρατιωτικού αγήματος και φιλαρμονικής, που ανακρούει τον εθνικό ύμνο, με τους περαστικούς να μένουν ακίνητοι έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία. Λέγεται πως όσο είναι το ύψος του μεταλλικού σπαθιού (14μ.) τόσο βρίσκεται η Κομοτηνή κάτω από τη θάλασσα καθότι η πόλη βρίσκεται σε μια πεδιάδα.
Την Κυριακή με κατάνυξη παρευρεθήκαμε στη Θεία Λειτουργία στον Καθολικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κομοτηνής. Έπειτα επισκεφτήκαμε την Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος πριν φτάσουμε στην Αλεξανδρούπολη για να θαυμάσουμε τον φάρο (18 μ.) στην καρδιά της παραλιακής ζώνης της πόλης μόλις λίγα μέτρα από τη θάλασσα. Κατά τη επιστροφή προς την Κομοτηνή περιηγηθήκαμε σε ένα ακόμα θαυματουργό μοναστήρι αυτό της Παναγίας της Έβρου.
Τη Δευτέρα ημέρα επιστροφής, κατευθυνόμενοι για μια περιήγηση στην πόλη της Ξάνθης επισκεφτήκαμε ακόμα ένα υπέροχο μέρος το Πόρτο Λάγος.
Η Παναγία η Εικοσιφοίνισσα, με την αχειροποίητο θαυματουργό εικόνα της, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προσκυνήματα της Μακεδονίας και είναι το παλαιότερο εν ενεργεία μοναστήρι στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Στο κατάφυτο Παγγαίο, σε υψόμετρο 753 Μ. βρίσκεται στα όρια των νομών Σερρων – Καβάλας, αλλά εκκλησιαστικά ανήκει ατή Μητρόπολη Δράμας.
Η ίδρυση της μαρτυρικής Μονής χάνεται στα βάθη των αιώνων. O Άγιος Γερμανός, που ασκήτευε στην Ιερά Μονή Προδρόμου στον Ιορδάνη ποταμό, εγκατέλειψε την Παλαιστίνη και ήρθε στη θέση Βίγλα του Παγγαίου το 518 μ.Χ, μετά από όραμα που είδε προερχόμενο από την Παναγία.
Αφού ολοκλήρωσε το πρώτο εκκλησάκι ο Άγιος Γερμανός αναζήτησε στο δάσος ένα ξύλο κατάλληλο για να εικονίσει τη Θεοτόκο, ως ένδειξη ευχαριστίας. Όταν το επεξεργάστηκε και το ετοίμασε ξαφνικά το ξύλο ράγισε και ο άγιος λυπήθηκε και σκέφτηκε να το αφήσει. Τότε ένα «φοινικούν», υπέρλαμπρο δηλαδή, κοκκινωπό φως έλουσε το σχισμένο ξύλο και φάνηκε η Παναγία μας μαζί με το Χριστό και μια φωνή ακούστηκε να του λέει: «Παιδί μου ήλπισε, εγώ είμαι εδώ» και τη στιγμή εκείνη εντυπώθηκε η Παναγία πάνω στο ξύλο. Αυτό το φως έδωσε και το όνομα στην αχειροποίητο εικόνα Εικοσιφοίνισσα (εικόνα) – φοίνισσα, φως).
Δεύτερος κτίτορας θεωρείται ο Άγιος Διονύσιος ο Α'(15° αιώνα), ο οποίος παραιτήθηκε από τη θέση του Οικουμενικού Πατριάρχη και έγινε ηγούμενος της Μονής δίνοντάς της τη μεγαλύτερη λαμπρότητα.
Κατά την Τουρκοκρατία, η συμβολή της Μονής στην διατήρηση της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού υπήρξε ανεκτίμητη. Η δράση των μοναχών στην ευρύτερη περιοχή προκάλεσε την οργή των Τούρκων, οι οποίοι θανάτωσαν το 1507 και τους 172 μοναχούς. Το μνημείο τους βρίσκεται προ της Μονής.
Το 1798 μετά την πρώτη του Πατριαρχία, έμεινε ως εξόριστος στη Μονή ο μετέπειτα Εθνομάρτυρας και Άγιος Γρηγόριος Ε’.
Το 1917 οι Βούλγαροι άρπαξαν τα περισσότερα κειμήλια και τα μετέφεραν στη Βουλγαρία, όπου φυλάσσονται μέχρι σήμερα στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Σόφιας. Κατά την περίοδο εκείνη των επιθέσεων και αρπαγών των Βουλγάρων , ένας αξιωματικός τους επιχείρησε να συλήσει την Εικόνα της Παναγίας, αλλά τινάχθηκε πίσω και εξέπνευσε, ενώ η μπότα και το πιστόλι του αποτυπώθηκαν στις μαρμάρινες πλάκες, του δαπέδου για να ενθυμίζουν πάντοτε το θαύμα, Ακόμα και σήμερα στο μαρμάρινο δάπεδο του Ναού φαινονται αυτά τα σημεία.
Το 1943 οι Βούλγαροι στην κατοχή έκδιωξαν πάλι τους μοναχούς, έβαλαν φωτιά και κάηκε όλο το μοναστήρι εκτός από το Ναό. Η Ιερά Μονή Εικοσιφοίνισσα αφέθηκε έρημη μέχρι την επαναλειτουργία της ως γυναικείο μοναστήρι το 1967, με ενέργειες του μακαριστού Μητροπολίτου Δράμας κ. Διονυσίου (Κυράτσου). Κατά πολλούς ο Μητροπολίτης Διονύσιος υπήρξε ο τρίτος κτίτορας της Ιεράς Μονής Εικοσιφοίνισσας. Σήμερα στη Μονή ζουν 25 μοναχές.
Το επιβλητικό τετράγωνο (20×20 μ.) Καθολικό των Εισοδίων της Θεοτόκου διαθέτει όμορφο τέμπλο ενώ το Ιερό Βήμα σώζεται από τον 11° αιώνα. Στο ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο του Καθολικού βρίσκεται η αχειροποίητος και Θαυματουργή Ιερά Εικόνα της Παναγίας. Εκτός από το Ναό, το μοναστήρι επίσης περιλαμβάνει ξενώνες, τα κελλιά των μοναζουσών, Τράπεζα, άρχονταρίκι, μουσείο, τα παρεκκλήσια της Αγίας Βαρβάρας με Αγίασμα και της Ζωοδόχου Πηγής, εργαστήρια κεντητικής και αγιογραφίας κ.α.
Αξιοθαύμαστα είναι και τα δύο μικρά κυπαρίσσια που εδώ και πολλά χρόνια ζουν θαυματουργικά στη στέγη του ναού, στη βάση του μικρού τρούλου.
Ιερό Προσκύνημα Αγίας Λυδίας Φιλιππησίας (Βαπτιστήριο Λυδίας)
Στις Κρηνίδες της Καβάλας, κοντά στην αρχαία πόλη των Φιλίππων, βρίσκεται το μοναδικό, μνημειώδες προσκύνημα της ισαποστόλου αγίας Λυδίας της Φιλιππησίας, μνημείο σύγχρονο, εμπνευσμένο από τη σημαντική παρουσία του Αποστόλου Παύλου στην περιοχή.
Σύμφωνα με τη διήγηση του Ευαγγελιστή Λουκά, ο Απόστολος Παύλος έφθασε στους Φιλίππους, τη σπουδαιότερη πόλη της περιοχής, τον χειμώνα του 49-50 μ.Χ., κατά την πρώτη περιοδεία του στην Ελλάδα. Επισκέφθηκε το μέρος όπου συγκεντρώνονταν κάθε Σάββατο οι λίγοι Ιουδαίοι, στις όχθες του ποταμού Ζυγάκτη. Εδώ, για πρώτη φορά το κήρυγμά του παρακολούθησαν και γυναίκες, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η Λυδία από τα Θυάτειρα της Μικράς Ασίας, έμπορος πορφύρας για τη βαφή υφασμάτων.
Η Λυδία ήταν η πρώτη Ελληνίδα και Ευρωπαία που βαπτίστηκε χριστιανή από τον Παύλο μαζί με την οικογένειά της και στη συνέχεια και η ίδια βοήθησε στη διάδοση του χριστιανισμού. Σε ανάμνηση του σπουδαίου αυτού γεγονότος, ανεγέρθηκε το 1974 ο ναός-βαπτιστήριο, από τον τότε Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου Αλέξανδρο.
Στην όχθη του ποταμού, στο σημείο όπου σύμφωνα με την παράδοση έγινε η βάπτιση της Λυδίας, υπάρχει και υπαίθριο βαπτιστήριο.
Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος (Βαθυρρύαξ, Βαθύ ρυάκι)
Πρόκειται για ένα πανθρακικής εμβέλειας προσκύνημα με μεγάλη ιστορία. Βρίσκεται περίπου 15 χλμ. δυτικά της πόλης της Κομοτηνής. Η περιοχή που βρίσκεται το μοναστήρι, τον 12° αιώνα είχε το όνομα Παναγία. Επί Τουρκοκρατίας η περιοχή μοιράστηκε σε τσιφλικάδες.
Κατά την παράδοση η Ιερά εικόνα της Παναγίας φανερώθηκε (Φανερωμένη) πριν τριακόσια χρόνια στον Οθωμανό κύριο της γης ο οποίος επί τρεις νύκτες, έβλεπε φωτεινό όραμα μέσα στον γαλανό ουρανό της Θράκης και αυτό το φωτεινό όραμα ήταν το σημείο του Σταυρού επί της κορυφής ενός δένδρου.
Κάποια νύκτα, κατ’ όναρ, η Υπεραγία Θεοτόκος του υπέδειξε, να ενημερώσει τις τοπικές εκκλησιαστικές αρχές, να ανασκάψει σε συγκεκριμένο σημείο και επί της ρίζας του δένδρου όπου εμφανιζόνταν ο σταυρός ‘οπου σε πολύ μικρό βάθος κάτω από την επιφάνεια του εδάφους υπήρχε η εικόνα της.
Ο Αγάς υπάκουσε και ενημέρωσε τον τότε Μητροπολίτη Μαρώνειας, ανέσκαψε με τα ίδια του τα χέρια, και βρήκε τη μικρή φορητή εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης, η οποία ανήκει ως εικονογραφικός τύπος στην Παναγία την Βρεφοκρατούσα.
Όταν βρέθηκε η Ιερά εικόνα, την διεκδικούσαν πολλές ενορίες, όπως του Ιάσμου, της Αμβροσίας, της Σάλπης, του Πολυάνθου και του παλαιού χωριού όπου ευρίσκεται σήμερα η Μεσσούνη, διότι η Αίγειρος δεν ήταν χωριό απλά υπήρχε το τσιφλίκι του Φατήρ- Γιακά. Την τελική λύση έδωσε η ίδια η Παναγία διότι η διαμάχη ήταν μεγάλη. Ενώ βρέθηκε στο Φατήρ- Γιακά Τσιφλίκι, ο τσιφλικάς αρχικά δεν έδινε την άδεια να κτιστεί εκκλησάκι για να φυλαχθεί η εικόνα. Επίσης, δεν υφίστατο οργανωμένη κοινότητα και υπήρχε φόβος μήπως χαθεί η εικόνα. Για αυτό ο τότε Μητροπολίτης επειδή οι ενορίες διεκδικούσαν την εικόνα, αποφάσισε τη λύση να τη δώσει η Παναγία. Έτσι, τοποθέτησε την εικόνα σε καινούργια άμαξα που δεν είχε χρησιμοποιηθεί ξανά και μάλιστα ζωήλατη, την οποία έσερναν αρσενικά ζώα αγιασμένα από τον Δεσπότη, και αφού έκανε δέηση ο Μητροπολίτης προς την Θεοτόκο, την παρεκάλεσε αυτή να δείξει το σημείο όπου θα ήθελε να εγκατασταθεί μόνιμα. Η πομπή ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει οδηγός αναβάτης (καμουτσίκης) ώστε να κατευθύνει την άμαξα. Ξεκίνησε με το χτύπημα του Δεσπότη και πήρε τη στράτα. Δεν σταμάτησε σε κανένα από τα χωριά που την διεκδικούσαν, αλλά έφθασε στην Κομοτηνή, μπροστά στον Μητροπολιτικό Ναό της Παναγίας, κοντά στην σημερινή οδό Βενιζέλου. Εκεί σταμάτησαν τα ζώα, εκεί θέλησε να εγκατασταθεί η Θεοτόκος. Αυτό το δέχθηκαν οι κάτοικοι και ειρήνευσαν. Ο Δεσπότης τοποθετεί την εικόνα στα Άγια των Αγίων. Συνέβη όμως και κάτι άλλο θαυμαστό. Όταν έβαλαν την εικόνα επάνω στο αμάξι και τα ζώα πήραν το δρόμο επιβιβάσθηκε και η ανάπηρη και κωφάλαλη εγγονή του ιδιοκτήτη Αγά του τσιφλικιού. Την ώρα λοιπόν που έφθανε η άμαξα με την Παναγία μπροστά στην εκκλησία της Παναγίας, το μικρό κορίτσι σηκώθηκε στο κάρο και φώναξε στα τουρκικά «Meri ane», Μητέρα Μαρία. Είχε βρει τη φωνή της και σηκώθηκε στα πόδια της. Από τότε ο Οθωμανός Αγάς πίστευσε και έδωσε λόγο τιμής στις εκκλησιαστικές αρχές ότι για κάθε τι που χρειάζονται για την προστασία αυτού του ιερού τόπου, θα το έχουν.
Το 1955 ο Μητροπολίτης Τιμόθεος αποφασίζει να επιστρέψει η Παναγία στο φυσικό της χώρο, όπου ξεκινά η ανοικοδόμηση της Ιεράς Μονής της Παναγίας Φανερωμένης Βαθυρρύακος.
Η Ιερά Μονή αποτελεί τόπο προσκυνήματος για ολόκληρη τη Θράκη και η ετήσια πανήγυρη που πραγματοποιείται στις 23 Αυγούστου έχει καθιερωθεί ως εορτή που ενώνει Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.
Παναγιά του Έβρου, το μεγαλύτερο γυναικείο μοναστήρι της Θράκης που βρίσκεται στην Μάκρη Αλεξανδρούπολης
Η επωνυμία της «Παναγία του Έβρου», οφείλεται στον τότε Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο, ο οποίος για να τονώσει το θρησκευτικό και εθνικό φρόνημα των κατοίκων του ακριτικού Έβρου, της έδωσε ως προσωνύμιο, το όνομα του τόπου.
Τον Ιούλιο του 1974, ο νεοεκλεγείς Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος (μετέπειτα Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης), παρατήρησε ότι εντός των ορίων της επαρχίας του, δεν υπήρχε μοναστήρι ούτε καν μετόχι άλλης Μονής.! Η ανάγκη για σύσταση μίας Μονής με μοναστική Αδελφότητα, στα όρια της Μητροπόλεώς του, ώθησαν το δραστήριο ποιμενάρχη να προβεί στην ανέγερση του Καθολικού της Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στη βορειοδυτική πλευρά του παραθαλάσσιου κτήματος που ήταν ιδιοκτησία της Ιεράς Μητροπόλεως στην περιοχή της Μάκρης Αλεξανδρουπόλεως. Το χρονικό διάστημα 1978 – 1981, ανεγέρθησαν οι τρεις πτέρυγες κελιών, οι βοηθητικοί χώροι, ο χώρος υποδοχής επισκεπτών και το Καθολικό στο οποίο βρίσκεται η εφέστιος εικόνα της “Παναγίας του Έβρου”, φιλοτεχνημένη επάνω σε κατεστραμμένο ξύλο παλαιότερης εικόνας από το Άγιο Όρος επενδυμένη με ασημένιο κάλυμμα. Κατόπιν προσκλήσεως, ήλθαν από το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Θεσσαλονίκης το 1983, οι πρώτες μοναχές και επάνδρωσαν το νέο πνευματικό φυτώριο του Έβρου.
Το Πόρτο Λάγος βρίσκεται στα όρια των νομών Ξάνθης και Ροδόπης, και πιο συγκεκριμένα στο σημείο όπου η Λίμνη Βιστωνίδα ενώνεται με το Θρακικό Πέλαγος. Εκεί συναντάμε το εντυπωσιακό “πλωτό” συγκρότημα που εκτείνεται σε δύο μικρά νησάκια.
Μια ξύλινη γέφυρα πεζών τα συνδέει μεταξύ τους και μια δεύτερη τα συνδέει με τη στεριά. Στο ένα νησάκι βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου το οποίο είναι μετόχι της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους και στο δεύτερο νησάκι το παρεκκλήσι της Παναγίας Παντάνασσας, η Βασίλισσα των Πάντων, όπου υπάρχει και αντίγραφο της θαυματουργής της εικόνας, που βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου.
Σύμφωνα με την παράδοση στην περιοχή του Πόρτο Λάγος η οποία στα χρόνια της τουρκοκρατίας ανήκε σε έναν μπέη, μόναζε κάποιος Άγιος ασκητής. Όταν η κόρη του μπέη αρρώστησε, θεραπεύτηκε με τη βοήθειά του ασκητή,. Ως δείγμα ευγνωμοσύνης ο μπέης δώρισε την περιοχή στη Ιερά Μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους.
Σύμφωνα με άλλη παλαιότερη παράδοση το μετόχι του Αγίου Νικολάου εγκαινιάστηκε από τον Πατριάρχη Νεκτάριο υπό την παρουσία του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αρκαδίου, ο οποίος αφιέρωσε την περιοχή για να ευχαριστήσει την Παναγία που τον έσωσε όταν ναυάγησε στο πέλαγος, καθώς επέστρεφε από την Ρώμη.
Το Πόρτο Λάγος και το Μετόχι της Ι.Μ.Μ Βατοπαιδίου συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών – προσκυνητών από κάθε γωνιά της Ελλάδος καθώς είναι φάρος πνευματικός και φάρος Ορθοδοξίας και πίστης.
Ολόκληρο το τοπίο είναι συναρπαστικό, ένας πραγματικός παράδεισος.
Ευχαριστούμε το ταξιδιωτικό γραφείο Fourkiotis_tours για το ευχάριστο γεμάτο συναισθήματα τριήμερο. Όλους τους φίλους πιστούς που στήριξαν για ακόμα μία χρονιά την εκδρομή για μια μοναδική κατανυκτική εμπειρία…
Με τη χάρη και ευλογία του Αγίων και της Παναγίας για πίστη, υγεία, αγάπη …
Με εκτίμηση η εκκλησιαστική επιτροπή του Ιερού Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Βασιλειάδος 
8 λεπτά ανάγνωση
