Ο Όμιλος Αντισφαίρισης Χιονοδρομίας Άργους Ορεστικού διοργάνωσε για μια ακόμη χρονιά μια πετυχημένη και πολύ όμορφη πεζοπορία στα Σπήλαια, με επίκεντρο φυσικά τους εντυπωσιακούς καταρράκτες.
Το σημείο συγκέντρωσης, της παντα πολυ ομορφης παρεας, ήταν η βρύση στην περιοχή Καλιγάρεια, της οποίας το όνομα το συναντάμε σε αναφορές, μόνο σε μία περιοχή, στα τείχη της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης.
Όλη η περιοχή αυτή στα Σπήλαια, σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες ήταν χώρος Ορθόδοξης λατρείας. Στα βράχια ψηλά υπήρχαν ασκηταριά που απομεινάρια τους υπάρχουν έως σήμερα, ενώ η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου που υπήρχε λίγο πιο πάνω, ήταν μία από τις τρεις παρόμοιες, με τον Άγιο Γεώργιο Ομορφοκλησιάς, και την Παναγία του Ζευγοστασίου, που κατασκευάστηκαν επί βυζαντινής εποχής. Δυστυχώς, την έκαψαν ολοσχερώς οι κατακτητές, και δεν σώζεται σήμερα, ενώ υπάρχουν μόνο ερείπια της… Αφού περάσαμε από αυτά, ανηφορήσαμε μέσα από ένα σημείο επιβλητικών βράχων και σε λίγο ανεβήκαμε στο δρόμο για το Ζευγοστασιο. Η θέα από κει ηταν εντυπωσιακή. …Από το βουνό του Καστανοφύτου, τα χωριά των Οντρίων, μέχρι όλα σχεδόν στον “κάμπο” του νομού, την Καστοριά, και μέχρι τον Προφήτη Ηλία του Άργους…
Σε λίγο φτάσαμε μέσα στο χωριό, με την εξίσου όμορφη θέα. Εκεί είδαμε τον μεταβυζαντινό ναό της Αγίας Κυριακής, και τα πολλά πέτρινα σπίτια…
Αφού κατηφορίσαμε λιγότερο από 1 χιλιόμετρο, στα χνάρια του παλιού καλντεριμιού που σε ελάχιστα σημεία σώζεται σήμερα, φτάσαμε στο φαράγγι με τους καταρράχτες. Κατευθυνόμενοι αριστερά πήγαμε πρώτα στον μεγάλο καταρράκτη όπου η θέαση του, λόγω κατολισθήσεων μπορούσε να γίνει μόνο από επάνω και στο πλάι.
Παρόλα αυτά, το ύψος του και τα νερά του, εντυπωσίασαν όλη την παρέα…
Σε λίγο κατευθυνθήκαμε αντίθετα στο ρεύμα του νερού, προς τον μικρό, μέσα από μία πυκνή αλλά πολύ όμορφη βλάστηση δίπλα στο ρυάκι. Στη διαδρομή είδαμε τα ερείπια και την μυλόπετρα ενός από τους αρκετούς νερόμυλους που υπήρχαν κάποτε στην περιοχή πριν χρόνια, όταν το άλεσμα ήταν απαραίτητο, κι η περιοχή το καλοκαίρι ήταν από τις ελάχιστες με νερά και ενεργούς νερόμυλους…
Φτάνοντας κάτω από τον μικρό καταρράκτη και μέσα από επιφωνήματα θαυμασμού, γευτήκαμε την ομορφιά που μπορεί να δώσει η φύση.
Αφού ξαποστάσαμε, και βγάλαμε τις φωτογραφίες που επιβάλλονται, ξεκινήσαμε για το γυρισμό, ο οποίος μετά από λίγο έγινε από διαφορετικό δρόμο, και κατηφορίζοντας το παλιό καλντερίμι για τα χωράφια δίπλα στο Στραβοπόταμο.
Εδώ είχαμε την τύχη να δούμε και να περπατήσουμε αρκετά κομμάτια του που σώζονται… Η επιστροφή στο σημείο αναχώρησης, ήταν γεμάτη από όμορφες εικόνες και εντυπώσεις, και με δίψα για την επόμενη εξόρμηση…
Μιχάλης Ζ.
