Το παιδί σου δίνει Πανελλήνιες. Και κάπου εκεί, δίνεις κι εσύ.
Όχι εξετάσεις, αλλά αντοχές.
Αναρωτιέσαι τι να πεις, πώς να σταθείς, πώς να βοηθήσεις χωρίς να το ζορίσεις παραπάνω.
Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει «σωστή φράση». Ούτε μαγική ενθάρρυνση.
Αυτό που χρειάζεται από εσένα, δεν είναι να ‘χεις όλες τις απαντήσεις. Είναι να μπορείς να μείνεις δίπλα του — ακόμα κι όταν δεν έχεις καμία.
Να μην τρομάξεις αν το δεις να καταρρέει.
Να μη βιαστείς να το “ανεβάσεις” με φράσεις που δεν νιώθει.
Να μπορείς να πεις: ‘Είμαι εδώ. Ό,τι κι αν γίνει. Και σε βλέπω ολόκληρο, όχι μόνο σαν έναν βαθμό.’
Κι αυτό, πίστεψέ με, λέει περισσότερα από οποιοδήποτε «καλή επιτυχία».
Αντέχεις να είσαι η ήρεμη φωνή σε μια περίοδο με τόσο θόρυβο; Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να του κάνεις.
1 λεπτό ανάγνωση
