ΔΑΣΚΑΛΟΣ ή εκπαιδευτικός; (του Αντώνη Παπαδόπουλου)

Προτού αρχίσουμε να επιχειρηματολογούμε υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης, να σκεφτούμε ότι αυτοί που θέλουν να εξυγιάνουν την ελληνική Παιδεία, δεν πέρασαν ποτέ τους από Δημόσια Σχολεία. Αυτό μας λέει κάτι;
Ας το καταλάβουμε, δε θέλουν πια ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, θέλουν Εκπαιδευτικούς! Δε θέλουν Διδακτήρια, θέλουν Εκπαιδευτήρια. Προτιμούν να εκπαιδεύουν από το να διδάσκουν! Κι εμείς τι κάνουμε; Αποποιούμαστε το ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ: Δ ά σ κ α λ ο ς, για να υιοθετήσουμε το ουσιαστικοποιημένο ΕΠΙΘΕΤΟ: Ε κ π α ι δ ε υ τ ι κ ό ς. Αποποιούμαστε, λοιπόν, την ΟΥΣΙΑ και επιλέγουμε τον ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ.
Αποποιούμαστε τον τίτλο τιμής «ΔΑΣΚΑΛΟΣ» που συνεχίζει ευτυχώς η κοινωνία ακόμα να μας τον αποδίδει. Δάσκαλος ήταν ο Χριστός, ο Πλάτωνας, ο Σωκράτης , οι Διαφωτιστές, ο Δελμούζος ο Τσολάκης, ο Γιανναράς. Στα σύγχρονα ιστορικά χρόνια, βέβαια, η λέξη «Δάσκαλος» είναι αρνητικά φορτισμένη με μιζέρια, ένδεια, απομόνωση, γραφικότητα, λόγω της διαχρονικά απαξιωτικής αντιμετώπισης του…«δασκαλάκου» από την εκάστοτε εξουσία.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι στο μέλλον θα τον αποζητήσουμε τον τίτλο, όταν απαλλαγούμε από λεκτικά και ιστορικά συμπλέγματα. Στην εποχή μας και στην προσπάθεια να αποσείσουμε το μίζερο “άχθος” της λέξης, αντικαταστήσαμε τον δάσκαλο με τον εκπαιδευτικό κι έχουμε επιδοθεί στο κυνήγι της «σαρδέλας» που θα μας καταξιώνει περαιτέρω κοινωνικοεπιστημονικά.
Έχει αρχίσει το παιχνίδι της παρασημοστολισμένης καριέρας. Η εμπορευματοποιημένη τιτλοθηρία πωλείται τιμολογημένη στους πάγκους της ανασφάλειας και της ματαιοδοξίας. Φορτωμένες ανεξέλεγκτα οι προθήκες της αγοράς με «φο μπιζού» επιστημοσύνης κι επιτυχίας!
Όταν όμως αρχίσει να πέφτει το φραγγέλιο της επιβολής στις πλαδαρές συνειδήσεις, που αποκόπηκαν από τον πραγματικό σκοπό της παιδείας, τότε θα είναι κάπως αργά. Θα έχουμε διασπαστεί, θα έχουμε αξιολογηθεί, θα είμαστε οι «εκ δεξιών» ίσως, με τα περισσότερα «√» στα κουτάκια της εργασιακής ταυτότητας και οι «εξ ευωνύμων» μπορεί, με τα πολλά άδεια κουτιά στον εργασιακό φάκελο.
«Τώρα πάει, πέταξε το πουλάκι!» θα μας πουν! «Τώρα είστε αξιολογημένοι! Δεν είστε δάσκαλοι για να διδάσκετε! Τώρα είστε εκπαιδευτικοί! Θα εκπονείτε προγράμματα, θα υλοποιείτε συνταγές και θα συμπληρώνετε κουτάκια!»
«Τώρα, αγαπητοί εκπαιδευτικοί, θα ε κ π α ι δ ε ύ ε τ ε!» θα μας πουν. Κι εκπαιδεύω σημαίνει σχεδιάζω να πετύχω ένα συγκεκριμένο στόχο, τον στόχο που επιθυμώ εγώ, το σύστημα εξουσίας, το όποιο σύστημα εξουσίας!
Παρέχω παιδεία, όμως, σημαίνει κάτι άλλο. Σημαίνει ότι βάζω φτερά στην ψυχή και τον νου των παιδιών, για να πετάξουν ψηλά, όπου μπορούν, όπου θέλουν, όπου αγαπούν…πάντως ψηλά!
Έλεγε κάποτε ο Μάνος Χατζηδάκις: Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση, μπορούν να διώξουν από μέσα μας το κτήνος που περιέχουμε.
Σύμπτωση! Κι εκείνος ΔΑΣΚΑΛΟΣ ήταν!