Ανεβήκαμε Μουτσάλια στις Άρρενες. Η διαδρομή είναι δεδομένη. Την κάνουμε χρόνια. Ανηφορική και αρκετά δύσκολη. Δεν προσφέρεται για άπειρους, μη γυμνασμένους.
Σταματάμε στο δρόμο προς Πευκόφυτο μετά το Μυροβλήτη στο μνημείο. Από εκεί ανεβαίνουμε προς την πύλη της εισόδου γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα να ανεβείς πάνω στις λίμνες πάρα μόνο από ένα σημείο.
Από το σημείο αυτό υπάρχει ευτυχώς μονοπάτι με εμφανή σήματα. Δεν ξέρω ποιος το έκανε, αλλά αξίζουν συγχαρητήρια, αλλιώς είναι πιθανόν να μην βρεις την πύλη.
Στα Μουτσάλια βρήκαμε ήδη κόσμο από τη Θεσσαλία για να κάνουν εξερεύνηση του χώρου. Είναι εγνωσμένης αξίας φυσικό περιβάλλον και πολύ γνωστό.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιβλέπουν κάποιοι για σκουπίδια και για τις φωτιές στις περιόδους καύσωνα. Και αυτό αφορά βέβαια τις υπηρεσίες αλλά και τους ορειβάτες , περιπατητές, φίλους του βουνού, να συμβάλλουν όλοι ώστε να μείνει αναλλοίωτο αυτό το θαυμάσιο το φυσικό περιβάλλον.
Είναι τόσο ωραία όσες φορές και να πάμε πάντοτε φεύγουμε λίγο κουρασμένοι αλλά και ενθουσιασμένοι.
Βασίλης Κωνσταντίνου
