Τελευταίος αποχαιρετισμός της καλοκαιρινής σεζόν στο αγαπημένο μου βουνό. Για λίγο καιρό αυτή η εβδομαδιαία συνήθεια θα πρέπει να αλλάξει. Αυτού του τύπου τα βουνά και αυτές οι διαδρομές θα μου λείπουν στη Γερμανία.
Διάλεξα μία παλιά διαδρομή στην παλιά Κοτύλη. Ένα μονοπάτι το οποίο είχε χαραχτεί εδώ και χρόνια αλλά είχε εγκαταλειφθεί.
Τώρα πρόσφατα χωρίς να ξέρω ποιος και γιατί, είδα με χαρά ότι ξανά δουλεύετε και ξανακαθαρίζεται. Μπράβο.
Είναι μία ενδιαφέρουσα διαδρομή με μπόλικη θέα. Μπορώ να πω μέτριας συν δυσκολίας αλλά όχι όμως για απλό περίπατο.
“Το δισάκι μου στον ώμο” όπως λέει και το τραγούδι και βουρ, (μοναχός ελλείψει συνοδείας!) έκανα κάτι ζικ ζακ από το μονοπάτι αλλά….
Έφτασα στην παλιά Κοτύλη όπου ο Σύλλογος έκανε μία μικρή γιορτή. Αν και το διήμερο στο χωριό δεν ήταν όπως το περίμενα λόγω … απροόπτου αποχαιρέτησα προς το παρόν, τα πάτρια εδάφη.
Εύχομαι σε όλους ορειβάτες και μη να βρίσκουν διαδρομές χόμπι, να γεμίζει τη ζωή.
Εύχομαι επίσης η αρκουδολαγνεία να σταματήσει, γιατί εμποδίζει πολλούς στις δραστηριότητες αυτές και να βρεθεί μια λύση.
Η φύση είναι για όλους. Τα κατοικήσιμα μέρη όχι.
Βασίλης Κωνσταντίνου 
1 λεπτό ανάγνωση
