Η Κυβέρνηση επικαλέστηκε το άρθρο 15της ΕΣΔΑ το ανάλογο δηλαδή άρθρο 48 του Συντάγματος περί του νόμου κατάστασης πολιορκίας με αφορμή το σοβαρό ζήτημα των παράνομων μεταναστευτικών ροών στην Κρήτη.
Το κάνει για να λύσει το πρόβλημα? Μακάρι να ήταν έτσι. Δυστυχώς δεν το λύνει.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες το 80% των εισερχομένων προέρχονται από χώρες που δεν συντρέχουν λόγοι χορήγησης ασύλου και με τις οποίες η χώρα μας έχει διμερείς συμβάσεις. Αυτό σημαίνει ότι με την λειτουργία των δομών ελέγχου των αιτήσεων το 80% αυτών θα απορριφθεί και θα υπήρχε νόμιμη επαναπροώθηση των μεταναστών στις πατρίδες τους τηρώντας παράλληλα όλες τις προϋποθέσεις για την διαβίωση και την προστασία αυτών των ανθρώπων.
Η διαδικασία αυτή όμως διεκόπη λόγω της απόφασης τήρησης του εν λόγω άρθρου κατά παράβαση των συνθηκών που επικαλείται.
Τι προσπαθεί να κάνει λοιπόν? Μα αυτό που κάνει πάντα επικοινωνιακή πολιτική διαχείριση.
Η κυβέρνηση ασκεί επικοινωνιακή πολιτική ακόμα και στα σοβαρά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής κλείνοντας το μάτι στον χώρο δεξιότερα αυτής για λόγους ισορροπίας, στο παιχνίδι της εσωτερικής πολιτικής σκηνής.
Και όλα αυτά ενώ έχει αποτύχει και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής όπου της κάνουν πλάκα και οι καμηλιέρηδες της ερήμου.
Έχασε όλα τα ερείσματα που έλεγε πως έχει στην Λιβύη, απέτυχε στην προάσπιση της μονής στο Σινά με μια χώρα (Αίγυπτος) όπου έχουμε στρατηγικές σχέσεις .
Παρακολουθεί δυστυχώς εκ του μακρόθεν τα τεκταινόμενα στην Συρία αδυνατώντας να πιέσει για την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών που ζουν εκεί.
Στα ζητήματα των σχέσεων με την Τουρκία τα ήρεμα νερά είναι μια διαδικασία πίεσης από την γείτονα αποδοχής τετελεσμένων όπως λέει χωρίς αντίδραση ή με ελάχιστη.
Καλώδιο σύνδεσης με την Κύπρο, θαλάσσια πάρκα, το ζήτημα της κατοχύρωσης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας Κύπρου, το Κυπριακό.
Μια κυβέρνηση όπου ενώ πρέπει σε ένα διεθνές μεταβαλλόμενο περιβάλλον να ασκεί ενεργή διπλωματία ως παράγοντας σταθερότητας και ισχύος στην περιοχή απουσιάζει και βρίσκεται σε αδράνεια.
Στο θέμα του RearmEU δυστυχώς δεν θέσαμε όρους μη συμμετοχής της γείτονος που μας απειλεί με Casus Belli και θα συμμετέχει στις χρηματοδοτήσεις εξοπλιστικών Ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Το Κυπριακό, ζήτημα εισβολής και κατοχής είναι σαν να μην υπάρχει. Αλλού θυμόμαστε το διεθνές δίκαιο εδώ σιωπή.
Είναι ώρα να αλλάξει ρότα . Η κυβέρνηση πρέπει να ακούει την κριτική που της ασκείται και να την λαμβάνει υπόψιν της.
Τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι πεδίο συνεννόησης με πρωτοβουλία αυτού που κυβερνά στα πλαίσια δημιουργίας συνθηκών σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή αλλά και προάσπισης του εθνικού συμφέροντος της πατρίδας μας.
