Χτες βρεθήκαμε στην καρδιά της φωτιάς, δίπλα στο Δημοτικό Κοινοκομείο Χαλκίδας, για να σώσουμε ό,τι πολύτιμο είχε απομείνει: τις ψυχές που δεν μπορούν να φωνάξουν “βοήθεια”.
Μέσα στον καπνό, την αγωνία και την αβεβαιότητα, οι εθελοντές στάθηκαν σαν μία γροθιά. Άνθρωποι που δεν γνωρίζονταν, έγιναν οικογένεια μέσα σε λίγες ώρες.
Κάθε χέρι, κάθε μπουκάλι νερό και κάθε αγκαλιά που άνοιξε για ένα ζώο, ήταν ένα “σ’ έχω, μην φοβάσαι”.
Δεν υπάρχουν λόγια αρκετά για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας. Ευχαριστούμε όλους όσους ήσασταν εκεί… Στο πλευρό τους.
Γιατί αν δεν σώσουμε εμείς αυτά τα πλάσματα, ποιος θα το κάνει;
Δοκός Ευβοίας, 26/7/2025
[Δες το βίντεο] και νιώσε αυτό που νιώσαμε εμείς. Την καρδιά να σπάει και να γεμίζει ταυτόχρονα.
Λιγότερο απο λεπτό
