Βράζει ο τόπος, ούτε θυμάμαι πια πόσες μέρες είναι που μας έχει πάρει στο κατόπι ο καύσωνας. Δεν υποφέρονται αυτές οι θερμοκρασίες, αποζητώ διαφυγή. Βρίσκομαι λίγο έξω από την Καστοριά, προσδοκώ να δραπετεύσω από την πνιγερή τοιχοποιία της πόλης αλλά και να απολαύσω λίγες ανάσες δροσιάς. Θαρρώ πως τα έχω καταφέρει. Προορισμός μου είναι ο θερινός κινηματογράφος της περιοχής μας. Χμ, περνάω την είσοδο του και εντυπωσιάζομαι από τον χώρο και την ατμόσφαιρα. Ομολογώ πως τόσο όμορφο δεν τον περίμενα.
Κι εκεί που ολόγυρά μου κοιτώ, δίχως να το καταλάβω, ανοίγω μια πύλη στο παρελθόν αλλά και στη μαγεία που τόσο μοναδικά μου χαρίζει η έβδομη τέχνη. Περιζώνομαι με γλυκές αναθυμήσεις καθώς αναλογίζομαι πόσο ονειρικά μ’ έχει ταξιδέψει ο κινηματογράφος όλα αυτά τα χρόνια. Με τις σκέψεις αυτές ένα μειδίαμα ζωγραφίζεται ασύνειδα στα χείλη μου. Διαπιστώνω πως είμαστε οι πρώτοι που εισέρχονται στον υπαίθριο αυτό χώρο, το γεγονός αυτό μου δίνει την ευκαιρία να πλανηθώ περισσότερη ώρα στη μέθη των αναμνήσεων.
Σιγά σιγά νυχτώνει, αρκετοί είναι αυτοί που έχουν την ίδια ιδέα με μένα, πράγμα που με χαροποιεί.
Συλλογίζομαι πως είναι και άλλοι που έχουν τις ίδιες με μένα συνήθειες (λίγο ρομαντικοί, λίγο ταξιδευτές των αισθήσεων)… Άθελά μου ρίχνω κλεφτές ματιές στον ουρανό. Δεκάδες άστρα εκεί ψηλά αισθάνομαι να με χαιρετούν, έτσι όπως αναβοσβήνουν. Κάτω από τα λαμπυρίσματά τους δεν ξεχνώ πως έκανα πολλά όνειρα (τι καλά που αρκετά από αυτά τα πραγματοποίησα κιόλας). Στη μαρμαρυγή τους, σαν φτάνει το διάλειμμα, ταξιδεύω νοσταλγικά στον χρόνο.
Παιδάκι είμαι και μόλις έχω γνωρίσει έναν ακόμα κόσμο που με εξιτάρει. Αυτόν των κόμικς. Έναν κόσμο που με καθηλώνει και με συνεπαίρνει. Ανάμεσα στους τόσους απίθανους τίτλους Μπλεκ, Αγόρι, Τρουένο, Spider-Man Μικρός σερίφης, αρχηγός και καου-μποϋ (Θεέ μου, πόσο τυχερός νιώθω που έχω γράψει ιστορίες της θρυλικής τετράδας και έχουν κυκλοφορήσει από το αγαπημένο μου αυτό περιοδικό) που ακόμα και σήμερα με συντροφεύουν και με κάνουν ευχάριστα να περνάω την ώρα μου και να χαλαρώνω, είναι και οι fantastic four. Οι τέσσερις φανταστικοί που αρκετές φορές κλήθηκαν να σώσουν τον κόσμο μας και τα κατάφεραν. Μια από τις δικές τους περιπέτειες λοιπόν, ήρθα να παρακολουθήσω στο θερινό το cinema αφού και αυτοί οι ήρωες (όπως και πολλοί άλλοι) ξεφύγανε από τα στενά όρια του χαρτιού, γίνανε πρωταγωνιστές και στο πανί. Έτσι συμβαίνει με τους χάρτινους ήρωες, δεν υπάρχουν φραγμοί στη φαντασία των δημιουργών τους. Μπορούν, αν ευνοήσουν οι συνθήκες, να μεγαλουργήσουν παντού.
Μπρος από τα μάτια μου, τώρα πια, περνούν οι τίτλοι τέλους της ταινίας που κυριολεκτικά την απόλαυσα. Οι αισθήσεις μου βρίσκονται σε εγρήγορση. Ακούω τα τριζόνια να τερετίζουν και πίσω από το ερωτικό τους κάλεσμα, αντιλαμβάνομαι πως πλησιάζει η ώρα να αποχωρίσω. Σκέφτομαι πως πέρασα δυο πολύ ευχάριστες ώρες, πως άφησα πίσω μου τη ζέστη, τη μονοτονία και το ίδρος.
Είμαι πεπεισμένος πως τα θερινά τα cinema είναι από τις καλύτερες επιλογές τις θερμές, έναστρες βραδιές του Καλοκαιριού.
Στάθης Μασκαλίδης
2 λεπτά ανάγνωση
