Στα τέλη της εφηβείας μας, κάπου 40 χρόνια πριν, περπατούσαμε 1 χιλιόμετρο (ο Παναγιώτης κοντά στα 2) για να σκαρφαλώσουμε στο Τσαρδάκι, να παίξουμε την μπαλίτσα μας .. υπό τις ευλογίες του προφήτη Ηλία. Κάναμε και προθέρμανση … τρομάρα μας.
Ντριμπλάραμε αντιπάλους και … πέτρες. Σεντράραμε μπάλες και χαλίκια. Κάναμε με αυτοθυσία τάκλιν σε πόδια (για τη μπάλα βουτούσαμε, όχι για τον αστράγαλο) και σε μπιστούρες (μεγάλες πέτρες, στα καστοριανά). Έτσι δε και σκόνταφτες σε καμιά πέτρα … η αυτοψία γινόταν επί τόπου.
Και με το τέλος του (πάντα νικηφόρου) αγώνα, επαναλαμβάναμε άλλα τόσα χιλιόμετρα για την “Ιθάκη” μας όπου μας περίμενε ο αναμμένος θερμοσίφωνας … αν η παροχή νερού δεν είχε διακοπεί στο μεταξύ. Ήταν συνήθως Σάββατο. Είχε μόλις καθιερωθεί (επιτέλους!) η πενθήμερη σχολική φοίτηση.
Και το παράδοξο; Υπήρχε το “νέο” εθνικό στάδιο (μετά έγινε “παλιό” μιας και το τότε “παλιό” έγινε τώρα “νεότερο”) στα πόδια μας. Οι ιθύνοντες του σταδίου, μας καταδίωκαν σαν κλεφτρόνια διότι η παρουσία μας θα μπορούσε να καταστρέψει το βελούδινο … “τσιμενοτάπητα” του σταδίου. Τόση παραφροσύνη. Έτσι και έπεφτες στον τάπητα του εθνικού μας σταδίου, σου αφαιρούσαν πετραδάκια από την χοληδόχο κύστη και τους νεφρούς. Τόσο βαθιά εισχωρούσαν… Ίσως για αυτό οι ιθύνοντες μας καταδίωκαν. Για να μας προστατέψουν … τρομάρα τους! Είχαν ενοχοποιήσει την μπάλα … σε μια πόλη που στέφθηκε (σπάζοντας το τότε κατεστημένο) με το κύπελλο Ελλάδος, σε μια πόλη που ευημερούσε, σε μια μια πόλη άνω των 25 χιλιάδων κατοίκων.
Και μετά ήρθε η (εγκληματικά παρατεταμένη!) περίοδος των ισχνών αγελάδων. Και σήμερα η πόλη κατακερματίστηκε, ερήμωσε, μελαγχόλησε. Αχτίδες αισιοδοξίας ελάχιστες και ατονικές. Τα νεαρά άτομα σε τι να ελπίζουν πλέον; Στην “λυτρωτική” έξοδο προς το εξωτερικό; “Ευλογημένη” χαρακτήρισε κάποιος ταγός μας τη μετανάστευση. Γιατί δεν “ευλογήθηκε” άραγε και ο ίδιος παίρνοντας το δρόμο προς την ξενιτιά; Υποκρισία. Κουταμάρες.
Κοιτώντας τα νεαρά άτομα στα μάτια διακρίνω μια γκριζωπή σκιά. … Ούτε τη μπαλίτσα δεν έχουν διάθεση πλέον να κλοτσήσουν. Κουράστηκαν πριν ξεκινήσουν…
