Βρίσκεις ένα παγκάκι στη μέση του πουθενά. Ένα παγκάκι που κοιτά κατάματα τα σύννεφα. Σταματάς και κάθεσαι. Ως κομμάτι του ουρανού πια, στέκεσαι στην ψυχική σου κορυφή. Θαυμάζεις. Αδειάζεις. Βαθιά ανάσα και μόλις κέρδισες λίγες στιγμές ατόφιας ζωής.
Εκεί πρέπει να “γυριστεί” το τραγούδι “Λευτεριά”. Και μην ξεχνάς. Για λευτεριά τραγουδάν πιο καλά οι σκλάβοι.
”…όταν θα βρεις το ρόλο σου να είναι δικό σου έργο…”
Κόμης Χ
Λιγότερο απο λεπτό
