Πολλές αντεγκλήσεις πολύ φασαρία για την ανακατασκευή ,νέα διαμόρφωση της πλατείας Μακεδονομάχων. Μία ιστορία που μας πληγώνει και μας θυμίζει τις “ένδοξες εποχές” της Αρχιτεκτονικής!
Διασπασμένη κοινωνία με αλληλοκατηγοριες αλληλουπονομευση. Ειδικά κάποιοι οι οποίοι βρήκαν ευκαιρία για ένα ρόλο στο δημόσιο λόγο και ισοπεδώνουν τα πάντα για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους.
Τι εννοώ . Εάν στην πλατεία σήμερα δεν γινόταν τίποτα και κοβόταν δέντρα, θα υπήρχε άνθρωπος να το υποστηρίξει; Προφανώς όχι. Γιατί λοιπόν μένουν σε αυτό στην κοπή του δέντρων και όχι στη νέα διαμόρφωση της πλατείας, στη νέα χρήση της;
Να τα πάρουμε από την αρχή: Όταν ανακατασκευάζεται κάτι αποφασίζεται η τροποποίηση ενός δημόσιου χώρου όπως η κατασκευή να της πλατείας , συγκροτείται μια ομάδα, ανατίθεται σε ένα μελετητικό γραφείο και αυτή η ομάδα σχεδιάζει. Με ποια κριτήρια; Προφανώς με πάρα πολλές παραμέτρους.
Το κριτήριο όμως κάτι εμένα είναι το αύριο το μέλλον. Η πλατεία αυτή θα είναι για τα επόμενα 40 50 60 χρόνια όπως τόσα ‘έζησε” η παλιά. Δεν μπορεί ο καθένας από εμάς ,ούτε έχει την επιστημονική γνώση να δει στους παράγοντες πού θα πρέπει να λάβει υπόψη ο μελετητής για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Επομένως τον κύριο λόγο θα πρέπει να τον έχει ο αρχιτέκτονας, οι ειδικοί αυτοί οι οποίοι έχω σπουδάσει την γνώση, ασχολούνται με το αντικείμενο. Βέβαια σε κάποια στιγμή πρέπει να παίρνουν υπόψη και την γνώμη των κατοίκων οι οποίοι θα πρέπει να εκφράζουν την θέληση τους, τη γνώμη , πριν γίνει μία οριστική μελέτη.
Η ενημέρωση αυτή θα βοηθήσει στην κατανόηση μεταξύ των δύο πλευρών μελετητών και κατοίκων , γιατί και πως γίνεται, ποια είναι η φιλοσοφία της ανακατασκευής.
Θα μου επιτρέψετε δυο προσωπικές ιστορίες:
Η πρώτη αφορά το παλιό ξερό γήπεδο όπου διετέλεσα για λίγο πρόεδρος του. Με πρωτοβουλία μου κάναμε μία συγκέντρωση στο Δημαρχείο για αλλαγή αυτού του χώρου. Θυμάμαι ότι στο υπουργείο όταν ρώτησα με ποια διαδικασία θα μπορέσουμε να το καταργήσουμε, να αλλάξει η χρήση του, ο τότε κλασικός δημόσιος υπάλληλος μου απάντησε: Εμείς βάζουμε πρόεδρο να το συντηρεί, όχι για να το χαλάσει!
Στο δημαρχείο λοιπόν παρουσιάσαμε μία ιδέα το πώς μπορεί να τροποποιηθεί . Είναι ολόκληρη ιστορία το τι έγινε από κει και μετά, και φυσικά ανέλαβαν οι τότε υπεύθυνοι και έγινε αυτό που έγινε.
Η αρχική ιδέα δεν ήταν ίδια με αυτό που είναι σήμερα αλλά με αυτό που μελετητική ομάδα αποφάσισε.
Η δεύτερη ήταν με την πλατεία του Αποζαρι. Ως πρόεδρος κλήθηκα να δω την οριστική μελέτη και με τη σύμφωνη γνώμη μελετητών έγιναν κάποιες τροποποιήσεις, με την κυριότερη τη χρήση ενός γραφείου με τουαλέτες και την κατάργηση μιας μεγάλης κυκλικής βρύσης στο κέντρο της πλατείας.
Νομίζω ότι η χρήση πλατείας τόσα χρόνια στις εκδηλώσεις δικαίωσε εν πολλοίς τους μελετητές .Έγινε μία πλατεία η οποία είναι χρήσιμη φιλόξενη για όλους τους Καστοριανός για τη γειτονιά, ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνει μία αξιοπρεπή εκδήλωση ,ο σύλλογος έχει το δικό του χώρο να την υποστήριξει.
Τα αναφέρω όλα αυτά για να πω ότι χρειάζεται να μηδενίζουμε ούτε να πολεμούμε ο ένας τον άλλον και κυρίως αυτοί οι οποίοι είναι οι χαμένοι των εκλογών να βρίσκουν το παραμικρό να επιτίθεται χωρίς προτάσεις στη δημοτική αρχή για οτιδήποτε γίνεται σε αυτή την πόλη. Οι υπερβολές αυτές στοιχίζουν .
Βέβαια οι παρεμβάσεις και οι κατασκευές δεν είναι πάντοτε σωστές, ούτε έχουν 100% δικαίωση στον χρόνο.
Αλλά η ζωή έτσι είναι. Πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις.Ούτε μπορούμε να κάνουμε δημοψήφισμα γιατί δεν θα γινόταν τίποτα μεγάλο και εντυπωσιακό σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν φωτεινά μυαλά που βλέπουν το μέλλον, πέρα και μακριά του τώρα.
Έτσι π.χ. έκαναν μεγάλους δρόμους σε Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τότε που είχαμε μόνο κάρα .Οι τότε Αθηναίοι η οι Θεσσαλονικείς δεν θα ψήφιζαν να ανοιχτούν αυτοί οι δρόμοι.
Ψυχραιμία λοιπόν.
Χωρίς αφορισμούς χωρίς αλληλοκατηγορίες και κυρίως χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες μπορούμε να βοηθήσουμε τον τόπο μας να βρει τα πατήματα του για το μέλλον
Βασίλης Κωνσταντίνου
Υγ. Ξέχασα να αναφέρω και την πρόσφατη κατασκευή του κυκλικού κόμβου όπου ακούστηκαν τα μύρια όσα. Σήμερα; Όλα καλά.
3 λεπτά ανάγνωση
