Εσύ που έκλεψες τον Σπίθα μέσα από το κτήμα μας, ίσως διαβάσεις αυτές τις γραμμές.
Ίσως αντιληφθείς ότι δεν έκλεψες ένα ζώο.
Έκλεψες τη χαρά της οικογένειάς μου.
Έκλεψες την ελπίδα μου ότι ο κόσμος, έστω για ένα ζώο, μπορεί να γίνει ανθρώπινος.
Έκλεψες τη συντροφιά του πατέρα μου.
Έκλεψες το πλάσμα που έμαθε στον γιο και την ανιψιά μου να μη φοβούνται τα ζώα.
Έκλεψες το όνειρο και την ανάγκη μου να σώσω ένα ζώο αφού δεν μπορώ να διασφαλίσω τη σωτηρία ανθρώπων που έχουν την απόλυτη ανάγκη μου.
Σε εκλιπαρώ να τον επιστρέψεις. Αν τον αφήσεις οπουδήποτε κοντά στην Κορομηλιά Καστοριάς ή οπουδήποτε μέσα στην Καστοριά, θα γυρίσει.
Αν τον κρατήσεις να τον φροντίζεις όπως του αξίζει επειδή είναι ένα εκπληκτικό πλάσμα. Να του κάνεις τη θεραπεία για το φύσημα στην καρδιά, του απομένει μία μόνο δόση διαδερμικά. Να του κόβεις και να του απολυμαίνεις το ψευτονύχι που γυρίζει μέσα στο δέρμα του στο πίσω δεξί του πόδι. Να μην τον κρατάς ποτέ δεμένο. Να του έχεις χώρο να τρέχει και να σκάβει. Να τον ταΐζεις σωστά.
Αν είσαι άνθρωπος έχω μία ελπίδα.
Γύρισέ τον στην οικογένειά του. Σε εκλιπαρώ.
Πονά η ψυχή μου.
Γιώργος Πάνος 
1 λεπτό ανάγνωση
