Το Δημόσιο, όντως μπορεί να έχει τις παθογένειες, τις οποίες εσείς οι εκάστοτε κυβερνώντες δημιουργήσατε. Σίγουρα όμως, δεν είναι τόσο… “Μαγαζί”, όπως η Βουλή των Ελλήνων.
Οι υπάλληλοι του Δημοσίου, ακόμα και οι «φυγόπονοι», υπόκεινται σε κάποιες υποχρεώσεις, στις οποίες δεν υπόκειστε εσείς, κύριοι, περιούσιοι, του Κοινοβουλίου.
Πριν εξορθολογήσετε τον δημόσιο τομέα, κοιταχτείτε πρώτα στον καθρέφτη σας! Παραμορφωτικός ή όχι, είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Βάλτε πρώτα μια τάξη στα του οίκου σας! Η γραφικότητα που χαρακτηρίζει ενίοτε τη λειτουργία της Βουλής, είναι τόσο επαναλαμβανόμενη, τόσο εθιστική, που δεν μπορεί πια να προκαλέσει ούτε το γέλιο.
Αν θέλετε πραγματικά αξιολόγηση, πιάστε τον μίτο απ’ την αρχή, προχωρήστε στα ενδότερα του οίκου σας και συγκρουστείτε με τον Μινώταυρο της χρόνιας παθογένειας!
Κατ’ αρχάς, συντονιστείτε με την κοινωνία. Περιορίστε τη χαώδη μισθολογική διαφορά που σας χωρίζει από τους κοινούς θνητούς. Κρατήστε τις αποδοχές σας, αλλά αυξήστε εκείνες των εργαζομένων που τις έχετε παγωμένες δεκαπέντε χρόνια.
Αφήστε τους ανιαρούς μονολόγους στην αίθουσα της ολομέλειας! Πάψτε να επαναλαμβάνετε κουραστικά την ίδια επιχειρηματολογία, τις ίδιες ατάκες, για να «δελεάσετε» ή να «προβληματίσετε» τι άραγε; Τα…άδεια έδρανα; Πού πίνει το καφεδάκι του ο πολιτικός σας πολιτισμός, όταν αφήνετε μοναχό του τον ομιλητή να αγορεύει, για να τον ακούει μόνο ο κατάκοπος κύριος που αλλάζει το ποτήρι με το νερό;
Ένα παρουσιολόγιο δε θα έπρεπε να υπήρχε; Γιατί, δηλαδή, εσείς να είστε υπεράνω ελέγχων; Ποιος το ορίζει αυτό; Μήπως το Σύνταγμά μας; Όχι! Τότε ποιος; Μήπως η ανάγκη να γυρίζετε τα καφενεία της περιφέρειά σας και να κόβετε βασιλόπιτες, προς άγραν ψήφων; Ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών, που σας προσφέρει ασυλία, δεν κρίνετε ότι πρέπει να καταργηθεί προτού αρχίσει η αξιολόγηση στο Δημόσιο; Πέστε μας, πώς μπορείτε να συμβιβάζετε τη δημοκρατία με την ασυλία; Από ποιον δηλαδή, κινδυνεύουν οι πολιτικοί για να έχουν ασυλία; Από τους νόμους της Δημοκρατίας;
Αλήθεια, εσείς δεν έχετε την υποχρέωση να επιμερίζεστε με κάποια αναλογικότητα το κοινοβουλευτικό έργο; Από πότε είχε να πατήσει πόδι στη Βουλή ο Καραμανλής; Από πότε έχει να εμφανιστεί ο Παπανδρέου, ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και τόσοι ακόμα για να εργαστούν; Δε θα έπρεπε να προσκομίζουν δικαιολογητικά απουσίας, όπως κάνει το «διεφθαρμένο» δημόσιο; Πόσες εισηγήσεις, πόσες ερωτήσεις, πόσες επερωτήσεις έχουν κάνει αυτοί οι κύριοι για θέματα που έχουν σχέση με τη λειτουργία του πολιτεύματος, την οικονομία, την κοινωνική και εθνική ασφάλεια;
Δε θα έπρεπε αυτές οι χρόνιες παθογένειες του «Μαγαζιού της Βουλής» να είχαν αξιολογηθεί πρώτα, για να περάσουμε στη συνέχεια στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων;
Ο πολιτικός σας πολιτισμός, δε θα έπρεπε να αξιολογείται; Οι φωνές, οι ειρωνείες, οι ακραίες αντεγκλήσεις-ενίοτε και χυδαίες- η εγκατάλειψη της αίθουσας, τα ανόητα χειροκροτήματα, ο μισογυνισμός του Κυριαζίδη, σε ζωντανή κιόλας τηλεοπτική μετάδοση, αποτελούν στοιχεία που καταδεικνύουν στρεβλότητα. Σκεφτήκατε ποτέ τι λένε τα «άνω δυτικά θεωρεία», όταν εμβρόντητα παρακολουθούν τον μεσαιωνικής κοπής «κυριαζιδισμό» σας;
Ουαί υμίν, Φαρισαίοι, υποκριταί», που σας έπιασε ο πόνος για το Δημόσιο! Εσείς που δεν το σπουδάσατε, εσείς που δεν καταδεχτήκατε ποτέ να ανοίξετε μια πόρτα του, εσείς που το λοιδωρήσατε, εσείς που το πολεμήσατε, εσείς που το υποχρηματοδοτήσατε, εσείς που το ξεπουλήσατε, έρχεστε τώρα να το εξορθολογήσετε;
Αυτούς τους ανεκπαίδευτους ελεγκτές με πιστοποιητικά κομματικών φρονημάτων ποιος τους διόρισε στο «διεφθαρμένο» Δημόσιο; Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός; Όχι! Κι αφού σαν καλοί νοικοκύρηδες κόπτεστε τόσο για τη αξιολόγηση, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για την κυβέρνηση. Εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα που κυβερνάτε, βγήκαν στους δρόμους. Τους είδατε πίσω απ’ το τζάμι και τους ακούσατε να φωνάζουν: «Δικαιοσύνη!»
Αλήθεια, δημόσια υπηρεσία δεν είναι η Δικαιοσύνη; Ε, τότε, ας αρχίσει η αξιολόγηση από αυτόν τον δημόσιο κλώνο! Δέχεστε; Όχι φυσικά! Εδώ η αξιολόγηση πάει περίπατο. Καλύτερα είναι να διορίζεται η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη, παρά να μπλέκεται στα πόδια, όταν «ο μη γένοιτο», χρειαστεί να κουκουλωθεί κανένα σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Αφήστε, λοιπόν, τον λαϊκισμό του εξορθολογισμού και της εξυγίανσης! Αφήστε κατά μέρος τους μηχανισμούς του κοινωνικού αυτοματισμού. Το διαίρει και βασίλευε είναι παλιά συνταγή, αλλά δεν πετυχαίνει πάντα. Άλλοι είναι οι σκοποί σας. Κάτω απ’ τις προβιές του αναμορφωτή που φοράτε, φαίνονται τα απειλητικά σαγόνια του ξεπουλήματος του Δημοσίου. Θέλετε πολίτες φοβισμένους, ανασφαλείς, αναξιοπρεπείς, χειραγωγήσιμους. Αυτό θέλετε!
Κανένας λύκος δεν πάει στο μαντρί για να διορθώσει τον φράχτη, αλλά για να φάει το κοπάδι, εν προκειμένω το Δημόσιο! Κι εσείς, σχεδόν το έχετε φάει! Σας έμεινε μόνο η ουρά!
3 λεπτά ανάγνωση
