Εδώ και αρκετό καιρό στην καθημερινή μου διαδρομή γύρω από τη χερσόνησο της λίμνης, ένα περίπου χιλιόμετρο από το Ναυτικό Όμιλο, υπάρχει αναρτημένη ξύλινη πινακίδα, με την επιγραφή «Η επανάσταση σήμερα είναι η διατήρηση της τρυφερότητας».
Εκτιμώ την καλοπροαίρετη ευαισθησία του αναρτήσαντα, σίγουρα δεν υπήρχε καμία πρόθεση αποχαύνωσης και αποπροσανατολισμού, καθόλου δεν διανοούμαι ότι η πινακίδα λειτουργεί με τρόπο παρελκυστικό.
Η τρυφερότητα γνώρισμα ανθρώπινο,είναι τόσο ελκυστική και σαγηνευτική και ταυτόχρονα τόσο αναγκαία στη ζωή μας. Όμως Επανάσταση για σήμερα και διαχρονικά, πάντα ήταν η ανατροπή της αδικίας και της ανισότητας, της βαρβαρότητας και της καταπίεσης.
Επανάσταση είναι η ανατροπή ενός συστήματος που διαιωνίζει την εξαθλίωση και συσσωρεύει πλούτο κλεμμένο στους ολιγάρχες των δισεκατομμυρίων. Επανάσταση είναι η εξάλειψη της φτώχειας και της ανέχειας, η εξασφάλιση στο κάθε παιδί των στοιχειωδών αναγκών για φαγητό και νερό. Οι ίσες ευκαιρίες.
Επανάσταση ήταν το «Ελευθερία ή θάνατος» των Ελλήνων και η «Ελευθερία,Ισότητα,Αδερφοσύνη» της Γαλλικής Επανάστασης. Ελευθερία τέλος είναι η αυτοθέσμιση των κοινωνιών κατά τον Κορνήλιο Καστοριάδη με περισσότερη ελευθερία και δικαιοσύνη, πάντα μέσα από μια διαδικασία έστω και σταδιακή, μεταβολής των θεσμών ανάλογα με τα κάθε φορά προτάγματα.
Επαινώ πάντως την «ρομαντική» ανάρτηση και «ορθολογικά»στην τρυφερότητα υποκλίνομαι.
Νίκος Καραμανίδης
1 λεπτό ανάγνωση
