Αφού “αρματώθηκε” και έπιασε την πέννα του ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, σημαίνει πως ο πολιτικός αγώνας που κάποιοι ξεκίνησαν πατάει σε στέρεες ιδεολογικές βάσεις, έχει στρατηγικό σχεδιασμό και προχωρεί με χαραγμένη πολιτική τακτική.
Και τι σύμπτωση και διαπίστωση.Όταν τον Σεπτέμβριο ήμουν ακόμη < εντός των τειχών>, αρθρογράφησα προειδοποιώντας και έλεγα: “..εάν στις επόμενες εκλογές το δίλημμα είναι Μητσοτάκης ή Ανδρουλάκης vs Κασελάκης..τότε σίγουρα θα κερδίσουμε…,εάν όμως το δίλημμα είναι Μητσοτάκης ή να φύγει αυτός και ας προκύψει ότι θέλει μάλλον θα χάσουμε..”.
Και έρχεται τώρα ο Χρύσανθος και με εμπεριστατωμένη πολιτική ανάλυση καταδεικνύει κάτι παραπλήσιο, πως υ π ά ρ χ ε ι π ο λ ι τ ι κ ό κ ε ν ό και αυτό που έρχεται είναι ικανό να ανατρέψει τον Μωυσή της Αγίας Οικογένειας. Όπως κατά την μυθολογία, ο …”Κανένας”, δηλαδή ο πολυμήχανος Οδυσσέας , κατανίκησε τυφλώνοντας τον έως τότε ανίκητο γίγαντα Πολύφημο. Γιατί θα εκφράσει και την σημερινή ανύπαρκτη αντιπολίτευση και τα δεξιά κομματίδια.
Η Ευρώπη και η Μέση Ανατολή βρίσκονται στα πρόθυρα γενικεύσεως των πολέμων.Η Ελλάδα κινείται μεταξύ α π ο υ σ ί ας ή ό,τ ι π ε ί τ ε. Οι Έλληνες πολίτες αγωνιούν και θέλουν βάσιμη ελπίδα και προοπτική. Κρέμονται από τα χείλη τους και περιμένουν την επόμενη δημόσια τοποθέτησή τους.
ΝΑΙ, σε είκοσι μέρες στην παρουσίαση βιβλίου του Σταύρου Λυγερού θα μιλήσουν μετά από καιρό ΜΑΖΙ οι πρώην Πρωθυπουργοί Κώστας Καραμανλής-Αντώνης Σαμαράς.
Πολιτικό κενό και… συλλογική νεύρωση!
Του Θανάση Κ.
(Χρύσανθου Λαζαρίδη)
Στην Οδύσσεια ο πανίσχυρος Πολύφημος την πάτησε από τον… “Κανένα”!
Κάπως έτσι και σήμερα: η παντοδυναμία του καθεστωτικού μηχανισμού κινδυνεύει να ανατραπεί όχι από κάποιο κόμμα, αλλά από τον… “Κανένα”!
Και το κυβερνητικό κόμμα βρίσκεται δημοσκοπικά (σε πρόθεση ψήφου) κάτω από τα ποσοστά του στις ευρωεκλογές! Όπως και τα υπόλοιπα κόμματα, άλλωστε. Ο μόνος που προηγείται είναι ο “Κανένας”…
Και πολλοί φοβούνται ότι αυτός ο περιβόητος “Κανένας” μπορεί ξαφνικά να αποκτήσει όνομα!
Και μέσα σε όλα αυτά, ένα άρθρο του Αντώνη Σαμαρά για την Εξωτερική Πολιτική προκάλεσε “ταραχή” – και η ταραχή αυτή δεν λέει να κοπάσει…
Το πιο αποκαλυπτικό: Κανείς δεν τόλμησε να του απαντήσει επί της ουσίας. Όλοι ψάχνουν να βρουν, “πού τα πάει” κι αν πρόκειται να κάνει κόμμα…
Γιατί τόσος θόρυβος μετά από ένα άρθρο;
Γιατί κανείς δεν απαντά στα ερωτήματά του – που τα συμμερίζονται και πολλοί άλλοι;
Πώς είναι δυνατόν ο μόνος που αναγκάζει την κυβέρνηση να συντονίσει εκστρατεία “απάντησης”, είναι όχι κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης, αλλά ένας πρώην Πρωθυπουργός;
Τι καλύτερη επιβεβαίωση ότι ο μόνος που ασκεί αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση, αυτή τη στιγμή είναι ο Αντώνης Σαμαράς;
Πόσο λογική είναι αυτή η αντίδραση εκ μέρους τους;
Μη το ψάχνετε.
Είναι απλώς ένδειξη νεύρωσης – κρίσης ΠΑΝΙΚΟΥ.
Κι αυτός ο Πανικός είναι απολύτως δικαιολογημένος, για να είμαστε δίκαιοι:
— Πρώτον, γνωρίζουν ότι υπάρχει πρωτοφανές ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΟ…
— Δεύτερον, γνωρίζουν ή διαισθάνονται, ότι ο Σαμαράς είναι ο μόνος που μπορεί να το καλύψει.
Κι αντί να του απαντήσουν προσπαθούν είτε να τον απαξιώσουν προσωπικά είτε να τον αποθαρρύνουν…
Η υποψία τους ότι μπορεί να κάνει Κόμμα – το οποίο ούτε το λέει ούτε ο υπονοεί στο άρθρο του – είναι απόδειξη ότι ΑΥΤΟ φοβούνται!
Γιατί αν δεν τον φοβούνταν ούτε θα έκαναν τόσο θόρυβο ούτε θα το προεξοφλούσαν οι ίδιοι. Ούτε θα απέφευγαν να απαντήσουν επί της ουσίας.
Κι όσο τον φοβούνται – και το δείχνουν – τόσο σπρώχνουν περισσότερους δίπλα του…
Γιατί όταν ένα πολιτικό σύστημα καταρρέει, τότε μόνο του αναδεικνύει και το αντίπαλο δέος…
* Στο φόβο τους απάνω επιστράτευσαν διάφορους – μεταξύ των οποίων και εκπροσώπους των δεξιών κομματιδίων, που ένοιωσαν ιδιαίτερα απειλούμενοι από τις – εικαζόμενες – “προθέσεις” Σαμαρά.
Η κυβέρνηση φοβάται τον Σαμαρά γιατί μπορεί να καλύψει το κενό που η ίδια δημιούργησε. Ενώ τα κομματίδια στα δεξιά της φοβούνται ότι ο Σαμαράς μπορεί να καλύψει το κενό που τα ίδια δεν μπορούν.
Κι έτσι ένα άρθρο ενός πρώην Πρωθυπουργού έγινε επί μέρες κεντρικό σημείο αναφοράς στο πολιτικό ρεπορτάζ, όχι για όσα είπε (τα αδιέξοδα της Εξωτερικής Πολιτικής της Κυβέρνησης), αλλά για όσα ΔΕΝ είπε (τις υποτιθέμενες “προθέσεις” του να κάνει Κόμμα…)
Όμως όλοι αυτοί που δυσφορούν και με την κυβέρνηση και με τα ανεπαρκή κόμματα της αντιπολίτευσης (που δεν επωφελούνται από τη φθορά της – αντίθετα πέφτουν κι αυτά) βλέπουν πως το “σύστημα” όλο μαζί χτυπάει έναν άνθρωπο. Και έτσι τον καθιστούν, μόνοι τους, πόλο έλξης της διάχυτης δυσφορίας.
Μόνοι τους προκαλούν αυτό που περισσότερο φοβούνται!
Tο πράγμα θα ήταν διασκεδαστικό, αν δεν ήταν τόσο θλιβερό (για το κατάντημα που αναδεικνύει…)
Σκεφτείτε δηλαδή τι θα συμβεί αν…ξαναμιλήσει. Το λιγότερο που μπορούμε να περιμένουμε, είναι να εξαφανιστούν τα… ζάναξ (xanax) από τα φαρμακεία…
* Κάποιοι που το παίζουν πιο “υπεράνω” προσπαθούν να κάνουν και κάποιες συγκρίσεις ανάμεσα στα χρόνια που ο ίδιος κυβέρνησε και τώρα.
Ξεχνούν βέβαια τότε είχαμε μνημόνια, δηλαδή ήμασταν στον απόλυτο έλεγχο των δανειστών.
Κι αν πρόκειται να κάνουμε συγκρίσεις, θα τις κάνουμε all the way:
— Για παράδειγμα, επί κυβέρνησης Σαμαρά ΔΕΝ είχαμε Τουρκολυβικό μνημόνιο. Τώρα έχουμε…
— Επί κυβέρνησης Σαμαρά ΔΕΝ είχαμε “απαγόρευση” της Τουρκίας να κάνει ο,τιδήποτε η Ελλάδα πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια.
— Τότε η Τουρκία ΔΕΝ δημιουργούσε πρόσθετα τετελεσμένα σε βάρος της Ελλάδας, ούτε η Ελλάδα υπέγραφε “συμφωνίες φιλίας” με τη χώρα που πρωτίστως την …απειλεί!
— Είχαμε και τότε ζεστά καλοκαίρια, αλλά τότε ΔΕΝ κάηκε το Μάτι, δεν κάηκε η Βόρεια Εύβοια, ούτε πνίγηκε ο Θεσσαλία.
— Τότε ΔΕΝ συγκρούστηκαν τρένα στα Τέμπη με 57 νεκρούς.
— Τότε δεν υπήρχε ένα 70% του ελληνικού λαού (καταγεγραμμένο σε αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις) που θεωρεί ότι υπάρχει “Συγκάλυψη”…
— Επί Κυβέρνησης Σαμαρά το ΦΠΑ στην Εστίαση (και στα περισσότερα είδη πρώτης ανάγκης των σούπερ μάρκετ) ήταν 13%, ενώ τώρα είναι 24%! Και να σκεφτείτε ότι τότε είχαμε χαμηλότερο ΦΠΑ παρ’ ό,τι είχαμε την Τρόϊκα πάνω από το κεφάλι μας – ενώ τώρα χωρίς την άμεση “εποπτεία”, το ΦΠΑ είναι στο 24%!
— Τότε το πετρέλαιο διεθνώς ήταν μιάμιση φορά υψηλότερα απ’ ό,τι τώρα, αλλά τα τιμολόγια της ενέργειας ήταν σχεδόν τα μισά από σήμερα!
Θέλετε κι άλλες συγκρίσεις; Πάμε, λοιπόν…
— Επί κυβέρνησης Σαμαρά οι παράνομες εισροές είχαν ελεγχθεί και είχαν αρχίσει οι επαναπατρισμοί. Τότε βλέπετε λειτουργούσε η “Αμυγδαλέζα”…
— Σήμερα απλώς έχει χαθεί ο έλεγχος και οι Γερμανοί απειλούν να μας στείλουν πρόσθετους “παράνομους”, που δεν τους κρατάνε πλέον εκείνοι…
— Επί Σαμαρά το αφορολόγητο όριο για να νοικοκυριά ήταν στις 9,5 χιλιάδες ευρώ, ενώ σήμερα (από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ) μειώθηκε στις 6,8 χιλιάδες ευρώ. Με τις τιμές πολύ υψηλότερα σήμερα απ’ ό,τι τότε…
— Και για να μην ξεχνιόμαστε, επί Σαμαρά έγινε ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ – παρ’ ό,τι μεγάλο μέρος του υπουργείου Εξωτερικών τότε δεν το ήθελε. Και σήμερα είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε από πλευράς τοπικών συμμαχιών έναντι της Τουρκίας.
— Επί Σαμαρά επίσης έγινε και η τριγωνική σχέση Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου (με τον Σίσι) όταν οι περισσότεροι εταίροι μας στην Ευρώπη δεν το ήθελαν – ούτε αυτό. Παρ’ όλα αυτά προχώρησε γιατί η Ελλάδα επί Σαμαρά ήταν αταλάντευτα “δυτική” και “ευρωπαϊκή” – αλλά δεν ήταν… “ό,τι πείτε”!
Σήμερα και τα δύο αυτά αποδυναμώνονται λόγω του “ξεπλύματος” που κάνει η Ελλάδα στην Τουρκία!
* Επί Σαμαρά έγινε και η περιβόητη Σύμβαση 717 για τα τρένα – τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2014, λίγες μήνες πριν πέσει η κυβέρνηση του, τότε.
Την σύμβαση αυτή την “στραπατσάρισε” η επόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να την αποκαταστήσει, όπως δεν την αποκατέστησε ούτε η επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τις τραγικές συνέπειες τις είδαμε το 2023 στα Τέμπη.
Σήμερα όλοι τσακώνονται ποιός φταίει που ΔΕΝ εφαρμόστηκε η Σύμβαση 717. Και όλοι ομολογούν ότι, αν είχε εφαρμοστεί, θα είχαμε ασφαλή τρένα ήδη από το 2016.
Κανείς δεν θυμάται όμως, επί ποίας κυβέρνησης έγινε η Σύμβαση 717…
Επί Κυβέρνησης Σαμαρά!
* Κάποιοι θυμήθηκαν ξαφνικά ότι ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ!
Ξέχασαν βέβαια ότι άνοιξε στη θέση της ΝΕΡΙΤ που, για όσο λειτούργησε, μέχρι να τη διαλύσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να επαναφέρει την ΕΡΤ, είχε υψηλότερη τηλεθέαση.
Ξέχασαν ακόμα ότι τότε η ΝΕΡΙΤ ασκούσε πιο έντονη κριτική στην Κυβέρνηση απ’ ό,τι άσκησε ποτέ η ΕΡΤ – και πριν και μετά…
Γιατί η ΝΕΡΙΤ ήταν τότε αληθινή Δημόσια Τηλεόραση – όχι κυβερνητική ντουντούκα!
Τότε η ΝΕΡΙΤ ασκούσε πιο έντονη κριτική στην κυβέρνηση απ’ ό,τι ασκούσαν συχνά και τα ιδιωτικά κανάλια.
Και εν πάση περιπτώσει αναρωτηθείτε μόνοι σας:
— Πότε ήταν πιο ελεύθερη και λιγότερο ελεγχόμενη η τηλεόραση – ιδιωτική ή δημόσια; Τότε ή τώρα;
Πάντως τότε ΔΕΝ υπήρξαν – ούτε καταγγέλθηκαν – “λίστες πλάγιας χρηματοδότησης” τηλεοπτικών σταθμών, ηλεκτρονικών sites και δημοσιογράφων…
* Κάποιοι θυμήθηκαν ξαφνικά ότι ο Σαμαράς πήρε τον Μάϊο του 2012 το χαμηλότερο ποσοστό που έχει πάρει ποτέ η ΝΔ, 19%.
Ξέχασαν όμως δύο μικρές “λεπτομέρειες”.
Ό,τι ενάμιση μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 2012 ο Σαμαράς πήρε 30% και με αυτό κυβέρνησε στην συνέχεια. Και δυόμιση χρόνια αργότερα, όταν έχασε τις εκλογές, πήρε 28%. Αυτό παρέδωσε, το 28% – όχι το… 19%!
Ξέχασαν και μια μικρή λεπτομέρεια ακόμα. Ότι ακόμα και με το 19% του Μαίου του 2012 ο Σαμαράς είχε πάρει τότε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ψήφους (1,2 εκατομμύρια) από ό,τι ο Κυριάκος πέρσι στις Ευρωεκλογές (1,1).
Κι επειδή πιο σωστό είναι να συγκρίνουμε αποτελέσματα ευρωεκλογών, στις Ευρωεκλογές του 2014 ο Σαμαράς πήρε ΚΑΙ ΠΑΛΙ περισσότερες ψήφους (1,3 εκατομμύρια) απ’ ό,τι πήρε ο Κυριάκος στις περσινές Ευρωεκλογές.
Γιατί στο μεταξύ είναι τέτοια η απαξίωση του πολιτικού συστήματος συνολικά, που ψηφίζουν πια 1 με 2 εκατομμύρια λιγότεροι!
Και οι ψηφοφόροι φεύγουν από όλα τα κόμματα.
Κι αυτό δημιουργεί το Πολιτικό κενό που όλοι φοβούνται.
Και να σκεφτείτε ότι τότε όλος ο Τύπος ήταν “μη φιλικός” προς τη ΝΔ. Ενώ σήμερα σέρνεται πίσω από τη σκιά της Κυβέρνησης.
Η οποία, με τη σειρά της, κυνηγάει κι αυτή τον ίσκιο της.
Οι μάλλον τις φοβίες της.
Και δεν κρύβει τον Πανικό της.
ΥΓ. Και να σκεφτείτε ότι ο Σαμαράς δεν τους είπε τίποτα απ’ όλα αυτά στο επίμαχο άρθρο του που προκάλεσε τέτοια “ταραχή”. Απλά τους ρώτησε πώς είναι δυνατό να τα έχουν καταφέρει να μη μας λαμβάνει σοβαρά υπόψιν κανείς στο Εξωτερικό: Ούτε η Ουάσιγκτων, ούτε η Ευρώπη, ούτε – βέβαια – η Ρωσία.
Τους επεσήμανε απλά πως η πολιτική του “ό,τι πείτε…” οδήγησε σε αδιέξοδα.
Σκεφτείτε να τους έλεγε κι ότι
— το ΦΠΑ είναι σήμερα υψηλότερα (παρ’ ό,τι δεν υπάρχει Τρόϊκα σήμερα),
— τα τιμολόγια του ηλεκτρικού σήμερα είναι υψηλότερα (παρ’ ό,τι οι διεθνείς τιμές ενέργειας είναι πολύ χαμηλότερες σήμερα)
— και ότι η λαθρομετανάστευση ήταν τότε ελεγχόμενη και μειωνόταν (παρ’ ό,τι τότε διεθνώς κυριαρχούσαν ακόμα τα “λόμπυ των διακινητών”).
Ευτυχώς που δεν τους τα είπε όλα αυτά!
Θα εξαφανίζονταν από τα φαρμακεία όχι μόνο τα ζάναξ, αλλά και πάσης φύσεως αγχολυτικά-ηρεμιστικά σκευάσματα.
Ακόμα και το χαμομήλι και το φασκόμηλο…
Τελικά ένα άρθρο δεν κάνει κόμμα.
Μπορεί όμως να κάνει σεισμό…
