Ο υπεύθυνος της ΚΑΛΛΙΣΤΩ Σπύρος Ψαρούδας στο “ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΛΙΤΩΝ: Δεν ζούμε μαζί με την αρκούδα!!” απαντά σε σχόλια συμπολιτών μας
Απάντηση για το αρχικό δικό του σχόλιό του «Θανατοπολιτική»:
Αν η λέξη «θανατοπολιτική» σου ακούγεται πιο σοφιστικέ από το να πεις «διαχείριση επικίνδυνων περιστατικών με άγρια ζώα», τότε μάλλον έχεις επιλέξει να κάνεις πολιτική με όρους μεταμοντέρνου θεάτρου και όχι με βάση την πραγματικότητα των βουνών και των ανθρώπων που ζουν ή κινούνται εκεί.
Η διαχείριση της άγριας ζωής δεν είναι «θανάτωση» χάρη γόυστου. Είναι πολιτική συνύπαρξης και συνύπαρξη δεν σημαίνει να πεθαίνει μόνο ο άνθρωπος για να αισθάνεται καλά η ΜΚΟ.
———————-
σας ενόχλησε η λέξη “θανατοπολιτική” που μεταφορικά χρησιμοποίησα, ίσως γιατί παραπέμπει σε ένα σύστημα αξιών που δεν θέλετε να αναγνωρίσετε, ενώ ξέρετε ότι υπάρχει στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Μπορεί στο παρελθόν να ήταν βαθειά ριζωμένη η αντίληψη ότι είμαστε ιδιοκτήτες και όχι απλώς μέρος της ζωής στον πλανήτη. Σήμερα όμως, οι διεθνώς αναγνωρισμένοι κανόνες της ορθής διαχείρισης της σχέσης του ανθρώπου με την άγρια ζωή, επιβάλλουν την συστηματική και επιστημονική παρακολούθηση της σχέσης αυτής προκειμένου να προσδιοριστούν οι καταλληλότερες μέθοδοι και τα μέτρα για την επίτευξη ομαλής συνύπαρξης (ενημέρωση, πρόληψη, αποτροπή κ.λπ.), προτού καταφύγουμε σε λύσεις όπως η θανάτωση αριθμού ζώων. Γενικά, αποφεύγεται η άμεση παρέμβαση του ανθρώπου στις περίπλοκες οικοσυστημικές λειτουργίες και προσπαθούμε να εξαντλούμε κάθε άλλο πρόσφορο μέσο για να υπηρετήσουμε τις ανθρώπινες ανάγκες. Πράγματι, σε κάποιες χώρες οι κανόνες αυτοί εφαρμόζονται σε κάποιες άλλες όχι. Στη δεύτερη περίπτωση, προτιμώνται “εύκολες” λύσεις, όπως η δραστική μείωση πληθυσμών, καθώς αυτό φέρνει ορατά και γρήγορα αποτελέσματα, ανεξάρτητα από το ότι σε βάθος χρόνου οι πρακτικές αυτές αποδεικνύονται αναποτελεσματικές ή επιφέρουν ζημιές που δύσκολα διορθώνονται. Δείτε, για παράδειγμα την απηνή δίωξη του λύκου παλαιότερα, ακόμα και με εξαιρετικά επικίνδυνα δηλητήρια και με ενθάρρυνση εκστρατειών εξόντωσης από κρατικές υπηρεσίες. Που οδήγησαν το είδος στα όρια της εξαφάνισης και στην έκρηξη πληθυσμών που αποτελούν μέρος της φυσικής λείας του, όπως τα αγριογούρουνα. Προκαλώντας άλλα και σοβαρά προβλήματα ισορροπιών στα οικοσυστήματα. Δυστυχώς, εκτεταμένη και ενδελεχής συζήτηση δεν μπορεί να γίνει μέσω των Social Media. Ειδικά, μάλιστα, εάν αγγίξει και άλλα ζητήματα, ηθικών αξιών ή πολιτικών επιλογών. Προσωπικά, με ενοχλεί η επίκληση ως μοναδικής επιλογής μας της χρήσης θανατηφόρων πρακτικών, ενώ υπάρχουν διαθέσιμα και άλλα, πιθανώς πιο αποτελεσματικά μέσα, που ΔΕΝ αξιοποιούνται. Πάνω απ’ όλα όμως, με ενοχλεί προσωπικά να απαξιώνονται οι πολύχρονες προσπάθειες των περιβαλλοντικών οργανώσεων και οι κατακτήσεις της επιστήμης που αμφισβητούν την ταύτιση της έννοιας “ορθολογική διαχείριση” με τις έντονα παρεμβατικές και θανατολάγνες πρακτικές, ακόμα και όταν ξέρουμε πια ότι αυτές ΔΕΝ είναι και οι πιο αποτελεσματικές!
Απάντηση σε σχόλιο για τον υπερπλυθησμό των αρκούδων στην περιοχή μας:
το καθεστώς προστασίας ειδών δεν εξαρτάται κυρίως από τον αριθμό και τη σπανιότητά τους, αλλά από τον ρόλο που παίζουν στα οικοσυστήματα και, για ορισμένα από αυτά τα είδη, σε πολιτιστικούς λόγους. Δεν χρειάζεται να πεισθούν “με νύχια και με δόντια” οι επιστήμονες και οι κυβερνήσεις για την προστασία τους. Η αύξηση του πληθυσμού μεγάλων θηλαστικών σε όλη την Ευρώπη και οι ανεπιθύμητες αλληλεπιδράσεις τους με ανθρώπους ή άλλα είδη, πράγματι επιβάλλει προσεκτική και αποτελεσματική διαχείριση διαφόρων παραμέτρων, βασισμένων στην επιστημονική γνώση και σε καλές πρακτικές που οφείλουν να εφαρμόζουν η πολιτεία και οι αρμόδιοι φορείς. Οι εξειδικευμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις προσπαθούν να συνδράμουν σε αυτό το δύσκολο έργο τις αρμόδιες υπηρεσίες, υπό αντίξοες συνθήκες και με ελάχιστα μέσα. Έχουμε προσπαθήσει πολλές φορές να εξηγήσουμε και να εφαρμόσουμε έμπρακτα τις κατάλληλες και επιτρεπόμενες πρακτικές που μπορεί να αντιμετωπίσουν ή να αμβλύνουν τα γνωστά προβλήματα (προσεγγίσεις σε κατοικημένες περιοχές, ζημιές στην αγροτική οικονομία και ανθρώπινες περιουσίες, τροχαία ατυχήματα κ.λπ.). Επιδιώκουμε τη συζήτηση γύρω από αυτά τα θέματα και κάνουμε ο,τι μπορούμε για να πραγματοποιείται όσο το δυνατόν καλύτερα. Ωστόσο, οι θεωρίες συνομωσίας, η τοξική και εχθρική συμπεριφορά ορισμένων, που παρουσιάζουν τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και τους εξειδικευμένους επιστήμονες ως την πηγή του κακού ή τα άκρως προσβλητικά περί “κονδυλίων” και “παχυλών μισθών”, δεν επιτρέπουν διάλογο. Λυπάμαι!
Απάντηση σε σχόλιο για την απομάκρυνση των ζώων
δεν επιχειρήθηκε καμία ρητορική υπονόμευση σε “υπαρκτές, επιστημονικά θεμελιωμένες πρακτικές διαχείρισης”.
Χαίρομαι που και εσείς αναγνωρίζετε ότι η απομάκρυνση “προβληματικών” και εξοικειωμένων με τον άνθρωπο ζώων αποτελεί την ύστατη λύση όταν έχουν αποτύχει προσπάθειες ενημέρωσης, πρόληψης, απώθησης και αναστροφής των προβληματικών συμπεριφορών. Πράγμα που προϋποθέτει προσεκτική και διαρκή επιστημονική παρακολούθηση. Θεωρείτε ότι πληρούνται οι παραπάνω όροι στην Καστοριά, στη Δυτική Μακεδονία ή την Ελλάδα, σήμερα; Προσωπικά δεν το βλέπω. Γίνονται φιλότιμες προσπάθειες, αλλά αποσπασματικά, με ανεπαρκές προσωπικό, ελάχιστους πόρους και ελλιπείς δομές προστασίας.
Τότε είναι που εμφανίζονται οι «εύκολες λύσεις» ως μοναδικό και όχι “τελευταίο στάδιο διαχειριστικής αλυσίδας”!
Τολμώ ακόμα να πω ότι αυτές οι “λύσεις” επικροτούνται και προωθούνται από αυτούς που εμφορούνται από αντίστοιχες πολιτικές και ηθικές αξίες, που ονειρεύονται να τις κανονικοποιήσουν: Τη βαναυσότητα αντί για την ανεκτικότητα και την επιείκια. Τη “μηδενική ανοχή”, αντί για τη συμπόνια και την ενσυναίσθηση. Την ξενοφοβία και τον εγωτισμό, αντί για το σεβασμό σε μορφές ζωής που δεν έχουν (βραχυπρόθεσμα και εμφανώς) οικονομική και ανταλλακτική αξία. Και πάνω απ’ όλα, την ανυπαρξία της συνειδητοποίησης ότι είμαστε μέρος και όχι ιδιοκτήτες της ζωής στον πλανήτη.
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν πιστεύω ότι εσείς ειδικά ενστερνίζεστε ή έχετε ροπή προς ακροδεξιές, αυταρχικές ή σκοταδιστικές αξίες. Δεν σας γνωρίζω, αλλά η επίκληση της επιστημονικής γνώσης δεν είναι συμβατές με τέτοιες αξίες.
Ωστόσο η αναφορά σας σε “ρομαντικό αποϊεραρχημένο ακτιβισμό” και σε “ρητορικά σχήματα” με ανησυχεί… Ελπίζω σε πιο ουσιαστικό και παραγωγικό διάλογο πάνω σε συγκεκριμένες προτάσεις που βασίζονται στην ανάλυση συγκεκριμένων καταστάσεων και συνθηκών. Διάλογο που δυστυχώς δεν βλέπω να ενθαρρύνεται…
