Σάββατο απομεσήμερο 28 Ιουνίου 2025. Συλλογιέμαι συχνά δίπλα ή πάνω από την λίμνη μας και κατασταλάζουν οι σκέψεις μου. Η εξωτερίκευση αυτών πόσο μάλλον οι αποφάσεις πρέπει να είναι επαγωγικά αποτέλεσμα λογικών συνειρμών,αφήνοντας στην άκρη το συναίσθημα.
Είναι δευτερεύον να απαντήσω στο ερώτημα που βρίσκω συνεχώς μπροστά μου:
Τ ι θ α κ ά ν ε ι ς; (πολλοί ρωτούν από αγάπη και φιλία, άλλοι με περιέργεια και κάποιοι παραπολιτικά). Όταν η κοινωνία συνθλίβεται και η κυβέρνηση κλυδωνίζεται σημασία έχει το όλον και όχι το μέρος, το εμείς και όχι το εγώ.
Σίγουρα η χώρα πρέπει να αλλάξει Πρωθυπουργό. Οι Υπουργοί έρχονται και παρέρχονται,οι < τοπικοί> Βουλευτές εναλλάσσονται (κάποιοι με έτοιμο κουστούμι ή ταγέρ για την θρυλούμενη πολυαναμενόμενη υπουργοποίηση).
Διοικητές οργανισμών διορίζονται,παραιτούνται ή αντικαθίστανται. Αυτά όμως μικρή σημασία έχουν για τους πολλούς,παρά μόνον για τους ιδίους και το στενό περιβάλλον τους.
Η πολιτική διαδρομή όμως έχει και όμορφες πτυχές και εκφάνσεις.Ακόμη και μεγάλες εκπλήξεις. Γνωρίζεις και κάνεις καινούριες φιλίες, δοκιμάζονται παλιές φιλίες και βλέπεις ποιες αξίζουν και γιαυτό αντέχουν στον χρόνο. Απογοητεύεσαι όμως για όσους αποδεικνύονται φιλοτομαριστές χωρίς ενσυναίσθηση.Δύο όμως παλαιές ελληνικές παροιμίες είναι διαχρονικές και πάντοτε επίκαιρες:
● Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος,
●Την προδοσίαν πολλοί ηγάπησαν,τον προδότη ουδείς.
Ζήσης Τζηκαλάγιας
1 λεπτό ανάγνωση
