Ο Αναστάσιος Νταλίπης υπήρξε εξέχουσα προσωπικότητα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας ως στρατιωτικός και πολιτικός. Γεννήθηκε στο Γάβρο Καστοριάς και βαπτίστηκε «γιος Μακεδονομάχου», καθώς ο πατέρας του ήταν οπλαρχηγός στον Μακεδονικό Αγώνα. Στη διάρκεια της ζωής του διακρίθηκε στο στρατό, πολέμησε στην Αλβανία και την Κρήτη, ενώ αργότερα έγινε βουλευτής και Υπουργός–Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας. Τα σημαντικότερα στιγμιότυπα της ζωής του αποδεικνύουν την προσήλωση στην πατρίδα και τον αδιάκοπο αγώνα για την ενότητα και την ασφάλεια της Μακεδονίας.
Ο Αναστάσιος (Τάσος) Νταλίπης γεννήθηκε το 1895 ή 1896 στο Γάβρο Καστοριάς, ως δευτερότοκος γιος του οπλαρχηγού Δημήτρη Νταλίπη, στρατιωτικού ηγέτη στον Μακεδονικό Αγώνα, o οποίος έπεσε το 1906 πολεμώντας Βουλγάρους και Οθωμανούς.
Μετά τον θάνατο του πατέρα, η μητέρα του μετανάστευσε στην Αμερική, όπου πήραν μέρος και τα παιδιά – μεταξύ των οποίων ο Ευάγγελος και ο Αθανάσιος, ο οποίος σκοτώθηκε το 1921 στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ως πολιτικός μηχανικός, ενώ ταυτόχρονα υπηρέτησε στον στρατό και συμμετείχε στην Μικρασιατική Εκστρατεία.
Το 1940 και ανέλαβε διοίκηση στο 33ο Σύνταγμα Πεζικού. Τραυματίστηκε στο υψ. 717 της Κλεισούρας και τιμήθηκε με Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Ακολούθως υπηρέτησε στην Κρήτη και κατέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου διετέλεσε φρούραρχος σε Αλεξάνδρεια και Τελ-Αβιβ, πριν επιστρέψει στην Ελλάδα το 1944 ως συνταγματάρχης .
Το 1932 εξελέγη βουλευτής Καστοριάς–Φλώρινας με το Λαϊκό Κόμμα και επανεκλέχτηκε το 1933, το 1935 και το 1936. Από το 1946 έως το 1947 διετέλεσε Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας. Στην περίοδο αυτή κατήγγειλε τη γιουγκοσλαβική ανάμιξη στον εμφύλιο αλλά και τις αυτονομιστικές δράσεις – κινητοποίησε μάλιστα την Ελλάδα στον ΟΗΕ, ενώ υπέβαλε παραίτηση που δεν έγινε δεκτή. Το 1947 ταξίδεψε στη Βόρεια Αμερική με δικά του έξοδα, όπου μίλησε στις ελληνικές κοινότητες κατά της βουλγαρικής και σκοπιανής προπαγάνδας, συμβάλλοντας στην ίδρυση της Παμμακεδονικής Ένωσης.
Ο Αναστάσιος Νταλίπης ήταν παντρεμένος με την Δήμητρα Κύρτσου και απέκτησε τρία παιδιά – τον Γιάννη και τις δίδυμες Άννα και Βασιλική. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 15 Ιουλίου 1949, μετά από χειρουργική επέμβαση. Την ίδια μέρα, η Βουλή τήρησε ενός λεπτού σιγή ενώ κεντρικός δρόμος στην Καστοριά πήρε το όνομά του.
Για ποιον Καστοριανό ο Τίτο έκανε διάβημα διαμαρτυρίας στον ΟΗΕ
