Σε έναν κόσμο που ξεχειλίζει από θόρυβο, η εικόνα αυτή είναι ένας ύμνος στην σιωπή. Δύο φιγούρες στέκονται στην άκρη του κόσμου, μια σιωπηλή συνύπαρξη.΄΄Η αντανάκλαση στο νερό δεν είναι μια πιστή αποτύπωση, αλλά ένα δεύτερο, παράλληλο σύμπαν, ένας καθρέφτης της ψυχής που χορεύει στην επιφάνεια του απείρου΄΄.
Το ασπρόμαυρο αφαιρεί τον περισπασμό του χρώματος, οδηγώντας το βλέμμα στην ουσία: τη σιωπηλή συνύπαρξη, την αίσθηση του χρόνου που έχει παγώσει. Φίλοι, εραστές ή απλώς δύο μοναχικοί ταξιδιώτες, βρήκαν ένα κοινό σημείο αναφοράς.
Όποια και αν είναι η ιστορία τους, η εικόνα μιλάει για την ομορφιά της ηρεμίας, για την αξία της στιγμής, για εκείνη την πολύτιμη στιγμή που αρκούν δύο μόνο σκιές για να γεμίσουν το κενό του κόσμου.
Ιωάννης Ιωάννου
