Το κύριο χαρακτηριστικό κάποιου που έπαθε ψύξη είναι η δυσκαμψία του μέλους που ήταν εκτεθειμένο (κυρίως ο σβέρκος, η πλάτη και οι ώμοι). Φταίει όμως η δροσιά από το air condition; Για την ακρίβεια όχι.
Ψύξη παθαίνει κάποιος που βρίσκεται από τη μια στιγμή στην άλλη σε διαφορετικές θερμοκρασίες. Δηλαδή ιδρωμένος καθώς είναι από τον καύσωνα, μπει σε ένα δωμάτιο όπου το κλιματιστικό δουλεύει στο φουλ. Τότε «έχει καλές πιθανότητες» να πάθει ψύξη.
Το χαρακτηριστικό είναι ο ύπουλος τρόπος που μας χτυπάει η ψύξη. Δεν το καταλαβαίνουμε παρά μόνο την επόμενη ημέρα όταν δεν μπορούμε να κουνηθούμε. Το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην είμαστε ιδρωμένοι. Δηλαδή αμέσως μόλις μπούμε σε ένα δωμάτιο με κλιματιστικό να σκουπίσουμε τον ιδρώτα μας. Όχι από το μέτωπο μας, αλλά από τον σβέρκο μας. Σε καμία περίπτωση δεν καθόμαστε μπροστά από το κλιματιστικό για να ανακουφιστούμε πιο γρήγορα. Μάλλον πιο γρήγορα θα πάθουμε ψύξη.
Καλό θα ήταν επίσης εάν είμαστε ιδρωμένοι να τοποθετήσουμε ένα μαντήλι γύρω από το λαιμό και το σβέρκο μας. Δεν πρέπει να καθόμαστε ποτέ ανάμεσα σε «διαστραυρωμένα πυρά». Δηλαδή σε χώρο μέσα σε ένα δωμάτιο όπου το χτυπάει ρεύμα αέρα από πολλές κατευθύνσεις.
Με την ύπουλη ψύξη πάντως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Έτσι ενώ έχουμε πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα, τελικά την επόμενη μέρα μπορεί να έχουμε ξυπνήσει «κλειδωμένοι» και να προχωράμε «σαν τον λύκο» δίχως να μπορούμε να στρίψουμε το κεφάλι μας. Σε αυτή την περίπτωση ένα ζεστό (όχι καυτό) μπάνιο με το νερό να τρέχει επάνω στην περιοχή που έχει πιαστεί θα μας ανακουφίσει. Επίσης καλό θα ήταν μια επάλειψη της περιοχής με μια θερμαντική αλοιφή.
Σε καμία περίπτωση δεν κάνουμε εντριβές με οινόπνευμα. Καθώς εξατμίζεται μειώνεται και «κρυώνει» η πονεμένη περιοχή και το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο.
