Οι απλοί άνθρωποι πρέπει να αμφιβάλουν για την γελοία κάστα των διανοούμενων που, ενώ θεωρούν ότι ζουν σε ένα πνευματικά ανώτερο σύμπαν, μας εκπλήσσουν κάθε τόσο με τις αρλούμπες που εκτοξεύουν. Ο λόγος είναι ότι, εκτός του ποσοστού ηλιθίων που αναλογεί στη συντεχνία τους, οι πριμαντόνες της διανόησης στην πλειονότητα τους έχουν αποκοπεί από την κοινωνία , περιφρονούν τον απλό λαό και αγνοούν ότι υπάρχουν και άλλες μορφές ζωής και ρεύματα πολιτισμού που διαμορφώνονται ερήμην τους.
Ο βλάκας δεν χωράει στην πραγματικότητα. Δεν μπορεί να δώσει ούτε να δεχτεί εξηγήσεις για το πεπερασμένο της ύπαρξης και συνήθως αγκιστρώνεται σε κάτι που υπερβαίνει την εγκόσμια τάξη. Σε κάποιο θεό, σε μια ανώτερη δύναμη ή στο σύμπαν που συνωμοτεί για χάρη του. Η ευπιστία του ηλίθιου είναι παροιμιώδης: γοητεύεται, αναπαράγει ή εφευρίσκει ο ίδιος θρησκευτικά θαύματα , οράματα , εξωγήινα όντα, μετεμψυχώσεις, μεταλλαγμένους, λείψανα αγίων , τσαγιέρες που περιστρέφονται στο Διάστημα, προϊστορικούς γίγαντες, νεράιδες, λυκάνθρωπους, ψυχές που βουρλίζονται γύρω μας.
Εκδόσεις: Τόπος.
