Είναι αλήθεια ότι κάθε φορά που λαμβάνω την πρόσκληση του κυρίου Δημήτρη Κιουτσούκη, τη δέχομαι με χαρά. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους: ο πρώτος είναι ο ίδιος κύριος Κιουτσούκης που είναι κύριος με το Κ κεφαλαίο. Πάντα ευγενικός και χαμογελαστός, ενώ το ίδιο φιλόξενοι είναι η σύζυγός του και τα πέντε τους παιδιά. Παρεμπιπτόντως η σύζυγος του κυρίου Δημήτρη κάνει τις καλύτερες αγκινάρες αλά πολίτα που έχω φάει ποτέ μου και τις μνημονεύω σε κάθε ευκαιρία. Την επόμενη φορά θα πάω μόνο με τον όρο ότι θα τις έχει μαγειρέψει, αλλιώς θα αρνηθώ πεισματικά. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το Κτήμα Κιουτσούκη βρίσκεται μιαν ανάσα μόνο από τον αστικό ιστό, περνώντας το Μελισσοχώρι στο δρόμο για Κιλκίς. Η τοποθεσία λοιπόν είναι ιδανική για απόδραση από τη βαβούρα της πόλης: σε ένα μοναδικό τοπίο από «κατακερματισμένα» αμπελοτόπια, με θέα τα αλλοπρόσαλλα και τα βραχώδη βουνά και ένα μοναδικό εδαφικό ανάγλυφο από κοκκινόχωμα, άργιλο και σχιστόλιθο, που έχουν ως νοητό τους επίνειο την τεχνητή λίμνη και το ποτάμι που διασχίζει την έκταση. Μόλις λίγα χιλιόμετρα από την πόλη και όμως νιώθεις έστω και για λίγο ότι ξεφεύγεις από την καθημερινότητα.
Ο σκοπός της επίσκεψής μου στο Κτήμα Καμάρα-Κιουτσούκη ήταν η προτροπή του κ. Δημήτρη να δοκιμάσουμε τα καινούργια του κρασιά, τα οποία είναι διαφορετικά από όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα, μιας και ανήκουν στα λεγόμενα «φυσικά κρασιά». Μα καλά θα μου πείτε, τα άλλα κρασιά τι είναι; Μη φυσικά;
Διαβάστε την συνέχεια στο parallaximag.gr
