Άξιος ο μισθός των παιδιών της πυροσβεστικής που για μια ακόμη φορά απέδειξαν ότι είναι άνθρωποι για όλες τις δουλειές. Είδα πυροσβεστικό στην Κελέτρου όπως πήγαινα σπίτι αλλά καπνός δεν υπήρχε πουθενά. Μόνο κάτι νοματαίοι έσκυβαν πάνω από τα κάγκελα πίσω από την πολυκατοικία του Ζησιάδη και πήγα να δω.
Λόγω της αμφιθεατρικότητας της πόλης, αυτή η πολυκατοικία είναι με διπλή είσοδο, μια στην παραλία και μια από πίσω στον τέταρτο όροφο, που βγαίνει επί της Κελέτρου. Ανάμεσα ένα υψομετρικό κενό κάπου 30 μέτρων. Σε ένα από τα ζωνάρια των αντερεισμάτων που κρατούν όρθιο τον πίσω δρόμο, κατέβηκε ποιος ξέρει πώς και παγιδεύτηκε εκεί μια γλυκεία λυκοσκυλίνα. Πήδησε σκαλοπεταχτά κατεβαίνοντας, αλλά λόγω της υψομετρικής διαφοράς των “σκαλοπατιών” και της στενότητας των ζωναριών δίπλα στον γκρεμό δεν μπορούσε να επιστρέψει με αντίθετα άλματα.
Φοβισμένο το ζώο “πάγωσε” εκεί και κοιτούσε όλο ικεσία δυο κοπέλες στο διπλανό μπαλκόνι οι οποίες έκαναν το σωστό και κάλεσαν την πυροσβεστική. Ήρθε ενα κλιμάκιο τριών αντρών και ένας επαλείφθηκε του θέματος. Αφού “ασφαλίστηκε” από πάνω, πήρε συρταρωτά τα περβάζια του γκρεμού και κατέβηκε μέχρι το σκυλί, το γράπωσε από το κολάρο και το ανέβαζε σκαλί σκαλί. Σαν να αναγνώριζε τη βοήθεια, εκείνο συνεργάστηκε άψογα. Το βγάλανε στο τέλος σε ασφαλές έδαφος και άρχισε να κουνάει την ουρά, να σειέται και να λυγιέται και να τους κάνει χαρούλες, λέγοντας ευχαριστώ με τον τρόπο του.
Μπράβο στα παιδιά.
Λεωνίδας Εκιντζόγλου
