Η συχνότερη πάθηση στην oρθοπαιδική ειδικότητα, είναι ο πόνος στη μέση (οσφυαλγία). Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει σε κάποια στιγμή της ζωής μας αυτό το σύμπτωμα και γνωρίζουμε πόσο ενοχλητικό είναι , και λόγω του πόνου αλλά και λόγω της ακινητοποίησης που μας επιβάλει.
Συνήθως, ο πόνος περνάει με αντιφλεγμονώδη ή παυσίπονα φάρμακα και ανάπαυση και μπορεί να διαρκέσει από μέρες έως και εβδομάδες. Η επιμονή των ενοχλημάτων είναι αυτή που οδηγεί τον ασθενή τις περισσότερες φορές στο γιατρό, όπου κατόπιν κλινικής εξέτασης και εργαστηριακών απεικονιστικών μεθόδων (ακτινογραφίες, αξονική ή μαγνητική τομογραφία), τίθεται η διάγνωση. Το πρώτο πράγμα που ερευνά ο γιατρός, είναι η τυχόν παρουσία δισκοκήλης, οπότε ομιλούμε για οσφυοϊσχιαλγία (πιο πολύπλοκη πάθηση) , ή την απουσία δισκοκήλης, όπου πλέον ομιλούμε για τον απλό μυϊκό πόνο στη μέση, την οσφυαλγία.
Ο πόνος της οσφυαλγίας οφείλεται κυρίως σε μυϊκό σπασμό των μυών της μέσης, και πέρα από τον πόνο και την ακινησία, δεν περιέχει κάποιους σοβαρούς κινδύνους. Σημαντικό στοιχείο για το γιατρό είναι ο αποκλεισμός διαφόρων παθήσεων οι οποίες εκδηλώνονται με πόνο στη μέση και αφορούν είτε στη σπονδυλική στήλη (οστεοπόρωση, σκολίωση, αγκυλοποιητική σπονδυλοαρθρίτιδα, σπονδυλοαρθριτικές αλλοιώσεις ΟΜΣΣ κλπ) είτε σε παθολογικές κλινικές οντότητες (νεφρολιθίαση, ινομυαλγία, ενδοκοιλιακοί όγκοι κλπ). Τέλος πρέπει να επισημάνω πως περίπου ένας στους δύο ασθενείς με πόνο στη μέση παραμένει χωρίς να βρεθεί κάποια σαφής διάγνωση.Εμείς θα ασχοληθούμε με την απλή οσφυαλγία, η οποία εκδηλώνεται με οξύ πόνο στη μέση και συνήθως έχει να κάνει με απρόσεκτη κίνηση άρσης βάρους, ή με απότομη αλλαγή θέσης του κορμού μας όπου μας ακινητοποιεί επιτόπου (το κοινό Λουμπάγκο).
Η θεραπεία είναι απλή, όμως το αποτέλεσμα δεν έρχεται πολλές φορές άμεσα και μας ταλαιπωρεί για μέρες. Η σωστή θεραπεία έχει να
κάνει με τη χορήγηση αναλγητικών, αντιφλεγμονωδών ή και μυοχαλαρωτικών σκευασμάτων καθώς και με την ξεκούραση (αν και τελευταίες μελέτες
έδειξαν πως η κινητοποίηση, όσο μας επιτρέπει ο πόνος, βελτιώνει γρηγορότερα την κλινική εικόνα). Το μεγάλο μυστικό για την αποφυγή μιας ή
και περισσοτέρων υποτροπών της πάθησης είναι η σωστή αποθεραπεία αλλά και η πρόληψη. Έτσι θα πρέπει μετά την αγωγή, ο ασθενής να υποβληθεί σε σειρά φυσικοθεραπειών και, στη συνέχεια, ειδικών ασκήσεων για την ενίσχυση των παρασπονδυλικών μυών, ώστε να γίνεται καλύτερη στήριξη της σπονδυλικής στήλης. Ο τρόπος που στεκόμαστε όρθιοι, ο τρόπος που σκύβουμε ή που σηκώνουμε βάρη, είναι καθοριστικός.
Η πολύωρη καθιστική ζωή λόγω εργασίας αλλά και η θέση και στάση μας, μπορεί να προκαλέσουν υποτροπή της νόσου. Γι’ αυτό και θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας την αλλαγή τρόπου ζωής, με συχνή άσκηση, σωστή στάση και θέση κατά την ώρα εργασίας αλλά και συνεχόμενη εξάσκηση με τα ειδικά προγράμματα κοιλιακών και ραχιαίων ασκήσεων που θα μας υποδείξουν οι
φυσικοθεραπευτές, σε καθημερινή βάση.
Κουμπάνης Συμεών
Ορθοπαιδικός – Χειρουργός
