O Theo Athas (Θεοδόσης Τσιαλμας Αθανασιάδης) γεννήθηκε το 1936 στο Νεστόριο.Έχασε τον πατέρα του πριν γεννηθεί και η μητέρα του Στέλλα το γένος Τουτουνη ξαναπαντρεύτηκε τον Σταυρό Αθανασιάδη από την Κυψέλη και ο γιος της θα πάρει το επώνυμο Αθανασιάδης. Πήγε σχολείο στο Νεστόριο και γυμνάσιο στη Καστοριά.
Το 1954 εγκαθίσταται στη Βοστωνη της Αμερικής.Φοίτησε στην Πολυτεχνική Σχολή του North Western University,αλλά δεν τελείωσε τις σπουδές του.Έχοντας έντονη κλίση στην ποίηση και τη λογοτεχνία,είχε την ευκαιρία να γνωρίσει πολλούς Έλληνες λογοτέχνες και άρχισε να δημοσιεύει ποιήματα στις ελληνόφωνες εφημερίδες της Νέας Υόρκης.
Γράφει μελετά και μεταφράζει Αμερικανούς ποιητές,σονέτα του Σαίξπηρ και το μεγάλο ανέκδοτο έργο “Ανθολόγιο Αμερικανών ποιητών”. Από το 1963 εργάστηκε στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα “Η Ελληνική φωνή Νέας Υόρκης”. Με δικό του ραδιοφωνικό πρόγραμμα με τίτλο “Νέο Κύμα” διάρκειας τεσσάρων ωρών, οι Έλληνες μετανάστες και κυρίως οι Καστοριανοί γουνοποιοί και γουνεργάτες, κάθε πρωί και απόγευμα άκουγαν τον Θεοδόση,τον δικό του άνθρωπο, να μεταφέρει τα νέα στους ακροατές και τα προβλήματα της ομογένειας.”ΚΑΛΗΜΕΡΑ φίλοι και φίλες και καλώς ορίζεται στην Ελληνική φωνή της Νέας Υόρκης,στο πρόγραμμα που διαφέρει και ενδιαφέρει. Με λένε Θεοδόση Άθα και έχω την ξεχωριστή τιμή να σας κρατάω συντροφιά 7.30 με 10.00 το πρωί και 6.30 με 8.00
το βράδυ”. Προσπαθεί πίσω από το μικρόφωνο απευθυνόμενος στους Έλληνες ακροατές της Νέας Υόρκης να διατηρήσουν την Ελληνική τους ταυτότητα,τη γλώσσα τους,την περηφάνια της Ελληνικής φυλής και να κουβεντιάζει μαζί τους τα προβλήματα της ομογένειας,προτείνοντας σε πολλές περιπτώσεις λύσεις.
Άτομο με σωστές δημοκρατικές αρχές,δεν έμεινε αμέτοχος στο συγκλονιστικό γεγονός του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967. Φωνή διαμαρτυρίας, μέσα από το ραδιοφωνικό του πρόγραμμα ζητούσε από τους ακροατές να αντιταχθούν ενεργά στη δικτατορία. Δυστυχώς όμως πολύ νωρίς και πολύ άδικα έχασε την μάχη με την ζωή, τον Δεκέμβριο του 1973 σε ηλικία μόλις 37 ετών. Υπήρξε φίλος του αξέχαστου μουσικοσυνθέτη Γιώργου Ζαμπέτα που μελοποίησε πολλά ποιήματα του Θεοδόση Αθανασιάδη.
Έργα του. E.E.CUMMINES, εικοστή τρία ποιήματα 1964. “Ανθολογία Αμερικανών ποιητών”FRAGMENTA”(θρύψαλα). “Τραγούδια στο καιρό του σιγάν”, ποιητική συλλογή με το ψευδώνυμο Λινναίος, Ν.Υόρκη 1969.
Κώστας Σουλτανίδης
Τα τραγούδια και οι στίχοι από τον δίσκο του Γιώργου Ζαμπέτα “Λεωφόρος Ζαμπέτα” 1972 και το περίφημο “Ο Τζακ Ο΄ Χάρα”
Ο Τζακ Ο΄ Χάρα
και τόνε ξέραν όλοι
κι εγώ κι εσύ κι ο παρακεί
αγγέλοι και διαβόλοι.
Ο Τζακ Ο’ Χάρα ήταν μπεκρής
χρυσή καρδιά, άδεια τσέπη
κι ήρθε ο χειμώνας ο μακρύς
κι ο Τζακ δεν είχε σκέπη.Μια νύχτα χιόνισε πάρα πολύ
και βγήκαν οι γειτόνοι
για να φτυαρίσουν το πρωί,
και βρήκαν μες στο χιόνι
της γειτονιάς το φρόκαλο,
τον Τζακ Ο’ Χάρα κόκαλο.Στέλνουν χαμπέρι στο γιατρό
από ενδιαφέρον,
“τρέξε γιατρέ μου, το και το
τον χάνουμε το γέρο”.
Μα ο γιατρός κάνει νερά
γιατί δεν έχει τυχερά,
ο θάνατος είν’ έξοδο
κι ο Τζακ σε αδιέξοδο.Σαν κάναν το καθήκον τους
ήσυχοι πια οι γειτόνοι
γυρίσανε στο σπίτι τους
κι αφήσανε στο χιόνι
της γειτονιάς το φρόκαλο,
τον Τζακ Ο’ Χάρα κόκαλο.https://www.youtube.com/watch?v=GrYoAZQ9Gmk
Ο Λουκάς
Μια Τρίτη ο μήνας δεκατρείς, φτωχός αλήτης και μπεκρής
πήρε τον δρόμο ο Λουκάς να πάει στον κάτω κόσμο μπας
μπας και βρεθεί καμιά γωνιά, που να ‘χει ο μήνας πάντα εννιά
Ο Χάροντας που καρτερεί στη πόρτα μπρος την παγερή
σαν πάει να μπει του κράζει μη, πρώτα κατέβαινε δραχμή
απένταρος ρε συ Λουκά πως πας στον κάτω κόσμο
Κυρ Χάροντά μου να χαρείς, κλάφτηκε ο γέρος ο μπεκρής
άσε να μπω να βολευτώ και την δραχμούλα στη χρωστώ
Στον κάτω Κόσμο ρε Λουκά πεθάνανε τα δανεικά!
Μια Τρίτη, ποιος να φανταστεί, από τον κόσμο τον σταχτί
γύρισε πίσω ο Λουκάς στο καπηλειό της γειτονιάς
να δοκιμάσει άλλη μια που να ‘χει ο μήνας πάντα εννιά
Κυρ Χάροντα με συγχωρείς, κλάφτηκε …
Γλέντι ρωμέικο
Στον άλλο κόσμο εσμίξανε
και στο κρασί το ρίξανε
και όλοι τους μεθύσανε,
το γλέντι αρχινήσανε
Πες μας, Χάρε τι συμβαίνει
τι έχουν πάθει οι πεθαμένοι,
τι έχουν πάθει οι πεθαμένοι
και γλεντούν ρωμέικα
Βαθύ βαρέλι αδειάσανε,
τ’ άδεια κεφάλια πιάσανε,
τρακόσια πιάτα σπάσανε
κι οι γύρω τους θαυμάσανε
Πες μας, Χάρε τι συμβαίνει
τι έχουν πάθει οι πεθαμένοι,
τι έχουν πάθει οι πεθαμένοι
και γλεντούν ρωμέικα
Όμως ο Χάρος δε μιλάει,
το κούτελό του μόνο κουνάει,
τη πελατεία του τη κερνάει,
μ’ αξιοπρέπεια όλους κοιτάει
Πες μας, Χάρε τι συμβαίνει
τι έχουν πάθει οι πεθαμένοι,
τι έχουν πάθει οι πεθαμένοι
και γλεντούν ρωμέικα
Η μοναχή κυρία
λόγια της αγάπης μυστικά,
της ζωής το δείλι ήρθε για να σβήσει
όνειρα ωραία, ερωτικάΜέσα στον χειμώνα σε μια πολυθρόνα,
σε μια πολυθρόνα είναι σκεφτική
η ξανθιά κυρία είναι μια ιστορία,
μια παλιά ιστορία που θα ξεχαστείΜέρες, μήνες, χρόνια σκάψαν ένα μνήμα
κι έθαψαν τραγούδια και φιλιά,
ήρθες ευτυχία κι έφυγες σαν κύμα
κι έμεινες σαν στάχτη στ’ άσπρα της μαλλιά
Ήρθανε να με πάρουνε
Μέσα στο γλυκοσούρουπο και μέσα στον Απρίλη
ήρθανε να με πάρουνε οι πεθαμένοι φίλοι.
Φίλε παράτα το τσαρδί, το βαρυγκώμημα του
και το ντουνιά το τενεκέ κι έλα μαζί, κι έλα μαζί μας κάτω
Εκεί δε κάνουνε λαδιές, δε στήνουνε παγίδες,
εκεί `ναι άνθρωποι καλοί και φίνοι μπεσαλήδες.
Έλα χωρίς σιδερικό, έλα χωρίς μαχαίρι
κάνε τον Πλούτωνα αδερφό, τη Περσεφόνη ταίρι.
Φίλε παράτα το τσαρδί, το βαρυγκώμημα του
και το ντουνιά το τενεκέ κι έλα μαζί, κι έλα μαζί μας κάτω
Το κοκοράκι
Ήταν ένα κοκοράκι και έπαιζε μπαγλαμαδάκι
τάκα τάκα κάθε αυγούλα με του Κώστα την κοτούλα
τάκα τάκα κάθε δείλι με την κότα του Βασίλη
τάκα τάκα στο σεργιάνι με την κότα του Κυρ Γιάννη
Τάκα τάκα τάκα τάκα ξένο θηλυκό στην τράκα
ξένο θηλυκό στην τράκα τάκα τάκα τάκα τάκα
Ήταν ένα κοκοράκι κι έπαιζε μπαγλαμαδάκι
τάκα τάκα κάθε αυγούλα με του Παύλου την κοτούλα
τάκα τάκα κάθε δείλι με την πάπια του Βασίλη
μια στα αλλιώς και μια στο έτσι δεν απόμεινε κοτέτσι
Τάκα τάκα…
Μα το πήρανε χαμπάρι οι αλέκτορες οι άλλοι
όταν είδαν τις πουλάδες να γεννούνε μπαγλαμάδες
στο ψου ψου το συζητήσαν κο κο κο κι αποφασίσαν
πλήρωσαν ένα γεράκι κι έφαγε το κοκοράκι
Τάκα τάκα …
Φωτογραφίες βινυλίου από discogs.com
Στίχοι από stixoi.info
