Η διατροφή, δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική… Αιρετική άποψη ή μια σκληρή αλήθεια;
Γιατί ένας ευπρεπέστατος και κατάλληλος γονιός να υποχρεούται σε καταβολή χρηματικής διατροφής, ενώ έχει όλη την διάθεση και την έμπρακτη θέληση να φροντίζει τα παιδιά του από κοινού? Ας προσεγγίσουμε το ζήτημα από την αρχή και με την σειρά…
Καταρχάς, όσοι πατεράδες αποποιούνται πραγματικά να διεκδικήσουν την συν-επιμέλεια των παιδιών τους, θα έπρεπε να υποχρεώνονται νομικά, όχι απλά να αποδίδουν χρηματική διατροφή, αλλά να γίνεται και χωρίς δικαστική απαίτηση της μητέρας. Τα παιδιά, πέραν το ότι δεν είναι αμοιβάδες και έχουν ανάγκες υλικές, μ’ αυτήν την συμπεριφορά οι ίδιοι προσβάλλουν την πατρική τους, αλλά και την ανθρώπινη ιδιότητα τους.
Από την άλλη, κυρία, δεν θέλεις να αναθρέψεις το παιδί σας από κοινού με μια χαρά πατέρα που θέλει;…Του αφαιρείς την επιμέλεια χωρίς λόγο απλά επειδή σου δίνει την δυνατότητα ο νόμος, και επιπρόσθετα ζητάς διατροφή; Ευθέως λοιπόν, εκτός του ότι αυτή η πράξη αποτελεί αναξιοπρεπής επαιτεία, αποκαλύπτει για το άτομο αυτό και την ποιότητα, την καλλιέργεια και την παιδεία που έλαβε από το σπίτι του. Mala leche… Παράλληλα, για έναν πατέρα, το να του αφαιρέσεις την επιμέλεια, ενώ λατρεύει και δίνει την ζωή του για το παιδί του, είναι κακοποίηση απάνθρωπη. Ρωτήστε όποια μάνα το έχει βιώσει, γιατί υπάρχουν και αυτές, και είναι αρκετές…
Στην περίπτωση αυτή λοιπόν, αν οι μηνιαίες χρηματικές ανάγκες του παιδιού κυμαίνονται , παραδείγματος χάριν περί τα 600 ευρώ, απλοποιημένα σαν να λέμε 20 ευρώ ημερησίως, αν φροντίζεις το παιδί 26 μέρες ,θα καλύπτεις τα 26×20=520 ευρώ. Και ο πατέρας που έχει το παιδί 2ΣΚ,θα καλύπτει τα 80 ευρώ. Σωστό και δίκαιο…
Και το άλλο; Να αποτιμάται στο διαζύγιο η φροντίδα του παιδιού σου ως χρήμα στην διατροφή!;! Ντροπής πράγματα… Να θεωρείται η ενασχόληση με την φροντίδα του παιδιού σου φύρα χρημάτων, για όνομα του Θεού, επειδή στο χρονικό διάστημα αυτό θα μπορούσες να δουλεύεις;! Να λοιπόν, γιατί δικαιολογημένα υπάρχουν έντονες διαμαρτυρίες ότι τα παιδιά στο διαζύγιο, τελείως ανήθικα, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα κερδοσκοπίας…
Η φροντίδα του παιδιού κυρίες, και κύριοι, είναι καθήκον και όχι υποχρέωση, που αποτιμάται μάλιστα σε χρήμα! Όποιος θέλει να κερδίσει χρήματα, να εργαστεί όπως ο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος-γονέας, και όχι να απαιτήσει χρηματική αποζημίωση επειδή φροντίζει ένα παιδί εξολοκλήρου, με την βία και χωρίς την θέληση του έτερου γονέα μάλιστα. Και όποιος γονιός επικαλείται και χρησιμοποιεί αυτήν την διεστραμμένη νομική ρύθμιση για χρηματική διαστροφή, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να αυτοεπαναπροσδιοριστεί και να επαναπροσδιορίσει τον ρόλο του ως γονιός και ως άνθρωπος.
Αυτοί που δίνουν τη διατροφή όπως ορίζεται από το δικαστήριο πειράζει, επειδή οι διατροφές ως επί το πλείστον είναι χαμηλές.
Αυτοί που ζητούν επιμέλεια ενοχλούν, επειδή το παιδί πρέπει να’ ναι μονογονεΐκό με τη μάνα μόνον. Το να είναι να το παιδί μονογονεΐκό με τον πατέρα του, αυτό είναι διαφορετικό και δεν είναι σεξιστική διάκριση!
Αυτοί που ζητάνε συν-επιμέλεια ενοχλούν, γιατί? Επειδή χάνεται τη διατροφή μάλλον. Εντάξει, αυτοί που δεν δίνουν ενοχλούν, δεν τίθεται θέμα συζήτησης!
Αυτοί που βλέπουν τα παιδιά οπότε ορίζει το δικαστήριο ενοχλούν, επειδή είναι μπαμπάδες του ΣΚ.
Αυτοί που ζητάνε παραπάνω επικοινωνία ενοχλούν, επειδή το παιδί έχει το πρόγραμμα του.
Αυτοί που δίνουν τη διατροφή, αλλά δεν τα βλέπουν τακτικά ενοχλούν, επειδή η συνάντηση πατέρα παιδιού είναι σημαντική.
Αυτοί που δεν δίνουν διατροφή αλλά έχουν συχνή επαφή με τα παιδιά τους ενοχλούν, επειδή τα παιδιά δεν μεγαλώνουν μόνο με αγάπη.
Εν τέλει, ποιό μοντέλο πρώην συζύγου-γονέα βολεύει και ποιος είναι για ψυχιατρείο ή τελικά, ποιός θα καταλήξει σ’ αυτό? Ο παραλογισμός στο μεγαλείο του…
Η διατροφή είναι προσβλητική τιμωρία ουσιαστικά για έναν γονέα, που επειδή εκ φύσεως στερείται γυναικείου γενετικού οργάνου, απειλείται έτσι από τον νόμο ότι θα τον βάλει φυλακή και θα του κάνει κατάσχεση μισθού, επειδή δεν θέλει να νιώθει και να αντιμετωπίζεται σαν αφελής σπερματοδότης, που πληρώνει τις επιλογές άλλων για τα παιδιά του, αλλά θέλει να συμμετέχει ενεργά στην ανατροφή των παιδιών του, ισότιμα σε όλα.
Εν κατακλείδι, ο θεσμός της διατροφής δεν πρέπει να είναι υποχρεωτικός στην περίπτωση όπου έχουμε έναν ευπρεπέστατο και κατάλληλο γονέα, ο οποίος έχει όλη την διάθεση και την έμπρακτη θέληση να φροντίζει τα παιδιά του από κοινού. Στην περίπτωση αυτή μάλιστα, θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη ψυχολογικό-υποστηρικτικής μέριμνας για τον γονέα που αρνείται το συμφερότερο για το παιδί του, το οποίο είναι η από κοινού ανατροφή.
ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙ-ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΟΤΗΤΑΣ (Anti-Singleparent)
