Αλή Πασάς: «Αυτό το χωριό κοντεύει να μου στοιχίσει ίσα με το Σούλι»
1. Αγώνες κατά του Αλή Πασά
Αλή Πασάς: «Αυτό το χωριό κοντεύει να μου στοιχίσει ίσα με το Σούλι»
2. Συμμετοχή στην Α΄ Πολιορκία του Μεσολογγίου 1822.
Μάρκος Μπότσαρης: «Τα παλικάρια του Βουρβουτσικού πρέπει να τιμήσουν τη θυσία του ήρωα καπετάνιου τους Ντόσα. Η Ελλάδα τούς χρειάζεται τώρα στο μεγάλο αγώνα»
(Βουρβουτσικό ή Μπουρμπουτσκό ονομαζόταν το Επταχώρι ως το 1927).
Το Επταχώρι υπάγονταν επί Τουρκοκρατίας στην επαρχία Κόνιτσας, που ανήκε στο βιλαέτι των Ιωαννίνων. Το χωριό επιβαρύνθηκε με την πληρωμή του κεφαλικού φόρου και της δεκάτης. Το μεγάλο πρόβλημα όμως ήταν οι πλιατσικολόγοι Αρβανιτάδες. Έτσι πλήρωναν τους μπέηδες, να τους προστατεύουν. Μετά το 1750 περίπου, οι μπέηδες δεν κατάφερναν να τους προστατεύουν. Η κατάσταση χειροτέρευσε μετά το 1800. Οι μπέηδες ζήτησαν πενταπλάσιο φόρο. Οι κάτοικοι αντέδρασαν και ζήτησαν την προστασία του Αλή Πασά. Ο Βεζύρης ανταποκρίθηκε και διόρισε το 1812 γραμματέα του τον Βουρβουτσιώτη Γκολέτση. Ο Γκολέτσης, στη συνέχεια, έπεισε τον Αλή Πασά να διορίσει τον καπετάν-Δήμο Ντόσα, από το Βουρβουτσικό, γενικό Δερβέναγα των περιοχών Κόνιτσας και Χρούπιστας (Άργος Ορεστικό) με αποστολή να εξοντώσει τους χαϊντούτηδες (ληστές) που είχαν εμφανιστεί στα γύρω χωριά. Ο Ντόσας επέβαλε γρήγορα την τάξη. Το 1817 οι κάτοικοι του Βουρβουτσικού, με εισήγηση του Ντόσα απέρριψαν το αίτημα του Αλή για αύξηση της φορολογίας. Κατά τα έτη 1817-1818 έγιναν τρεις επιδρομές κατά του Βουρβουτσικού, αλλά και στις τρεις οι άντρες του Αλή Πασά κατατροπώθηκαν, πράγμα που υποχρέωσε τον Αλή πασά να λέει: «Αυτό το χωριό κοντεύει να μου στοιχίσει ίσα με το Σούλι»
Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις και συγκρούσεις μέχρι το Μάιο του 1820, οπότε οι δυνάμεις τού Αλή κατάφεραν με προδοσία να εισβάλουν στο χωριό και να το κάψουν. Τον Οκτώβριο δολοφονήθηκε από τους ανθρώπους τού Αλή ο Ντόσας μέσα στην κούλια στο κέντρο τού χωριού.
Από τη στιγμή που ξέσπασε η επανάσταση του 1821, άρχισαν να καταφθάνουν αγωνιστές από τη Βόρεια Ελλάδα στις επαναστατημένες περιοχές.
Για να αποτρέπουν τα αντίποινα εις βάρος τών οικογενειών τους, ισχυρίζονταν ότι ξενιτεύονταν για την εξεύρεση εργασίας. Πολλές φορές έστελναν επιστολές με αναφορές σχετικές με τη δήθεν εργασία τους, ώστε διαβάζοντας οι Τούρκοι, να σταματούν τις πιέσεις και τις απειλές.
Το 1822 ο Γκολέτσης πήρε ένα γράμμα από το Μάρκο Μπότσαρη, με τον οποίο είχαν γνωριστεί στην αυλή του Αλή Πασά, που του έλεγε: «Τα παλικάρια του Βουρβουτσικού πρέπει να τιμήσουν τη θυσία του ήρωα καπετάνιου τους Ντόσα. Η Ελλάδα τους χρειάζεται τώρα στο μεγάλο αγώνα». Έτσι κι έγινε. Το Μάη του 1822 ο Γκολέτσης με 110 παλικάρια, 70 από το Βουρβουτσικό και 40 από τα άλλα κοντινά χωριά βρέθηκαν στο Μεσολόγγι κι αργότερα στη μάχη του Πέτα. Στη συνέχεια, δίπλα στο Γέρο του Μωριά. Μετά τη φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, ο Γκολέτσης με τα παλικάρια του εντάχθηκαν στη δύναμη του Καραϊσκάκη, τον οποίο είχε γνωρίσει, επίσης, στην αυλή του Αλή Πασά. Πήραν μέρος σε πολλές μάχες και τον Οκτώβριο του 1827 αποφάσισαν να επιστρέψουν στο χωριό. Ξεκίνησαν 110 κι επέστρεψαν 30…
(Περίληψή μου από το βιβλίο του αείμνηστου Επταχωρίτη ΔΑΣΚΑΛΟΥ Δημητρίου Τσίγκαλου (1909-1989) «το Επταχώρι, χίλια χρόνια στις εθνικές επάλξεις»)
Ιωάννα Λουλάκη
