Ένας περιηγητής περίπου διακοσίων ετών…
Ταξίδι… Λέξη και πράξη σαγηνευτική, μία διαδικασία μετάβασης από το «οικείο» προς την αναζήτηση της διαφορετικότητας, λαών, ανθρώπων, ζώων, τόπων και αισθήσεων. Είναι ο προσωπικός σου σχεδιασμός μια περιπέτεια προσωπική που έχει ανάγκη την φυγή την περιέργεια, μια υλιστική και πνευματική υποχρέωση για την αποταμίευση γνώσης και εικόνας .Ταξίδι είναι η μετακίνηση ,είναι μια αμφίδρομη σχέση του ταξιδιώτη και του επισκεπτομένου τόπου…δεν είναι ο προορισμός .
Αυτό έκανε και ο Klaus αφήνοντας τα πάντα πίσω του ξεκίνησε ένα ταξίδι οδικός πριν μια τριετία από την Βόρεια Ευρώπη διασχίζοντας την Γαλλία , Ισπανία , Πορτογαλία γυρνώντας έφτασε στα Βαλκάνια , Κροατία ,Βοσνία ,Σερβία,Κόσοβο , Αλβανία και τώρα Ελλάδα .
Συναντηθήκαμε σε επαρχιακό δρόμο Καστοριάς – Κορεστείων και ανταλλάξαμε δέκα χαμογελαστές κουβέντες ,το μόνο εφόδιο που είχε ήταν το παλιό παιδικό καροτσάκι του και ένα χοντρό σημειωματάριο . Τον ρώτησα που πάει , χαμογελώντας σήκωσε το χέρι του και μου έδειξε τον δρόμο ..αυτός ήταν ο προορισμός του .
Φεύγοντας τον παρακολουθούσα με κρυφή ματιά από τον καθρέπτη του αυτοκινήτου να είναι σκυφτός σε κάτι που είδε και να σημειώνει , άλλωστε μου το είχε πει … Ταξιδεύω με τα πόδια για να βλέπω το ταξίδι μου.
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Ολα ειναι δρομος……