Νύχτα του Αθανάσιου Χριστόπουλου από τα Λυρικά, Βιέννη 1811
Θεοί αστέρες φωτεροί,
της νύχτας έφορ΄ ιλαροί,
τες ώρες εμποδίσετε·
κι αργά αργά κινήστε.
Κι αν ίσως είναι δυνατόν,
κι από τον τόπον σας αυτόν
παρακαλώ – να ζείτε –
ποτέ μη ταραχθείτε.
Κι εσύ το άστρο της αυγής,
κρυβήσου πλέον, μην εβγείς,
κι ειπέ κι ο ήλιος πέρα
να φύγ΄ εις άλλη σφαίρα.
Η νύχτα τούτη τούτη ας γενεί
στον ουρανό παντοτινή,
κι η μέρ΄ ας μη σιμώσει
ποτέ να ξημερώσει,
για να χαρώ παντοτινά
τον έρωτα μου σιγανά
σ΄αυτήν την αιωνίαν
της νύχτας ησυχίαν.
Βικιθήκη
