Ο Διευθυντής και οι καθηγητές του 3ου Γυμνασίου Καστοριάς συγχαίρουμε τον αγαπημένο μας μαθητή, Κωνσταντίνο Ζηκίδη για τη διάκρισή του στο διεθνή διαγωνισμό της Γερμανικής Παιδαγωγικής Υπηρεσίας Ανταλλαγών (PAD).
Πρόκειται για έναν ετήσιο διαγωνισμό για τη βράβευση μαθητών με εξαιρετικές επιδόσεις στο μάθημα των Γερμανικών, αλλά και με πολύ καλές γενικές επιδόσεις. Στο διαγωνισμό συμμετέχουν κάθε χρόνο μαθητές και μαθήτριες από σχολεία Β’/θμιας Εκπαίδευσης, δημόσια και ιδιωτικά, στα οποία διδάσκεται η γερμανική γλώσσα. Η καθηγήτρια Γερμανικών του σχολείου μας, κ. Ξανθίππη Μπαλλή πρότεινε τον Κωνσταντίνο Ζηκίδη για τις γνώσεις, την επίδοση, τη διαγωγή και το ήθος του κι έτσι ο μαθητής επιλέχθηκε από ανεξάρτητη επιτροπή μαζί με άλλους τρεις Έλληνες συνομηλίκους να εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε ένα πολιτιστικό πρόγραμμα τεσσάρων εβδομάδων (08.08.2018 έως 07.09.2018), για να γνωρίσουν τη σημερινή Γερμανία και τον πολιτισμό της, μαζί με άλλους 500 συνομηλίκους τους από 90 χώρες.
Ο Κωνσταντίνος επέστρεψε ενθουσιασμένος από το ταξίδι του και περιγράφει αυτή τη μοναδική εμπειρία:
» Όλα ξεκίνησαν μία μέρα προς το τέλους του Μαρτίου του 2018, όταν η καθηγήτρια Γερμανικών του Γυμνασίου μου, κ. Ξένια Μπαλλή μας ενημέρωσε για το πρόγραμμα PAD, του οποίου ο νικητής είχε το δικαίωμα παραμονής ενός μήνα στην Γερμανία δωρεάν. Έκανα και εγώ τη δήλωσή μου, πιο πολύ από τον ενθουσιασμό της στιγμής -καθώς όταν το ξανασκέφτηκα οι πιθανότητες να είμαι ένας από τους 4 Έλληνες που θα κέρδιζαν την υποτροφία ήταν σχεδόν μηδαμινές- και είπα.. «τώρα το ξεχνώ και συνεχίζω τη ζωή μου» . Όμως στα μέσα Ιουνίου ήρθε το email που τάραξε τα νερά. Ήμουν ένας από τους 4 Έλληνες! Απίστευτο συναίσθημα. Όμως βέβαια, όταν αναθεώρησα την όλη κατάσταση με κυρίεψε ο φόβος.
Πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό μόνος…. Προσπάθησα να μην το σκέφτομαι, όμως όταν φτάσαμε στις 8 Αυγούστου στο αεροδρόμιο, ας μου επιτραπεί η έκφραση, μου κόπηκαν τα πόδια, όσο και να μην το έδειχνα. Τουλάχιστον πετούσα με την Αγγελική, μία από τα άλλα παιδιά από Ελλάδα, και κάπως περιορίστηκε ο φόβος μου. Πότε φτάσαμε, πότε συναντηθήκαμε με όλο το group και πότε βρέθηκαν 12 παιδιά από 6 διαφορετικές χώρες να τρώνε όλοι μαζί στη Βόννη, ούτε που το κατάλαβα. Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες. Η προσαρμογή σε μία άγνωστη χώρα, η αμηχανία που επικρατούσε καθώς πέρα από την Αγγελική δεν γνώριζα κανέναν και το νέο περιβάλλον έκαναν εξαιρετικά δύσκολες τις πρώτες μέρες. Όμως οι αρχηγοί μας, η Lisa και ο Max κατάφεραν και έσπασαν τον πάγο. Όμως όταν αυτό επιτεύχθηκε, είχε έρθει η ώρα να πάμε στο Άντερναχ και να περάσουμε 2 βδομάδες σε οικογένειες οι οποίες θα μας φιλοξενούσαν. Άλλη περίοδο προσαρμογής … μέχρι να αρχίσω να νιώθω άνετα μέσα στο σπίτι. Την περίοδο αυτή, πηγαίναμε κανονικά στο Bertha von Suttner Gymnasium και εκεί γνωρίσαμε το γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Αρκετά διαφορετικό. Δεν μπορώ να το περιγράψω, απλώς μπορώ να πω ότι όλα γινόταν στο σχολείο και κανένας γονιός δεν έκανε έξοδα για φροντιστήρια είτε ξένων γλωσσών, είτε άλλων μαθημάτων. Όλη η διδασκαλία γίνεται με τρόπο πιο ελκυστικό προς τον μαθητή.
Επίσης, κάναμε και δύο μονοήμερες εκδρομές με το σχολείο. Μία στην TRIER, την παλαιότερη πόλη της Γερμανίας και μία σε ένα πυρηνικό υπόγειο καταφύγιο. Οι βδομάδες εκεί πέρασαν πολύ γρήγορα. Nächste Station: BERLIN!
Πλέον είχαμε γνωριστεί και είχαμε αναπτύξει γερούς δεσμούς μεταξύ μας… Το ότι επισκέφτηκα το τείχος του Βερολίνου ήταν κάτι που ήθελα να κάνω από πολύ μικρός. Δεν ήταν κάτι το τόσο ιδιαίτερο ως εικόνα, όμως και μόνο που ήξερες τι είχαν περάσει οι άνθρωποι στο σημείο αυτό …μόνο δέος μπορούσε να σου προκαλέσει. Στο Βερολίνο επισκεφτήκαμε πολλά μνημεία και μάθαμε πολλά για την ιστορία του τείχους και της περιόδου εκείνης, με εντυπωσιακό τρόπο (διαδραστικά παιχνίδια και όχι μόνο . Μετά από μία υπέροχη βδομάδα στο Βερολίνο, ήρθε η ώρα να αναχωρήσουμε για Μόναχο. Κάποιοι την χαρακτηρίζουν ως την ομορφότερη πόλη της Γερμανίας. Πράγματι είναι -αν όχι η ομορφότερη- μία από τις ομορφότερες… Εκεί επισκεφτήκαμε -ανάμεσα σε άλλα- το Πανεπιστήμιο το οποίο η Sophie Scholl είχε μοιράσει τις προκηρύξεις κατά των Ναζί. Επίσης πήγαμε στο Ολυμπιακό πάρκο και στο μουσείο της BMW.
Την προτελευταία μέρα ανεβήκαμε στην ψηλότερη κορυφή της Γερμανίας (Zugspitze). Κάναμε έλκηθρο, απολαύσαμε την θέα και βγήκαμε πολλές φωτογραφίες. Η τελευταία μέρα ήταν η χειρότερη, καθώς έπρεπε να αποχωριστούμε τους φίλους μας. Έτσι, στις 7 Σεπτεμβρίου μπήκαμε στο αεροπλάνο με προορισμό την Ελλάδα..
Στο ταξίδι αυτό απέκτησα τόσες εμπειρίες, είδα τόσα καινούρια πράγματα, γνώρισα ανθρώπους που κάποιους από αυτούς δεν πρόκειται να ξεχάσω ΠΟΤΕ.
Έτσι είναι αδύνατον να γράψω για όλα σε ένα απλό κείμενο.
Μαζί με τις ημερήσιες, επισκεφτήκαμε 13 διαφορετικές πόλεις και μέρη της Γερμανίας. Ελπίζω να κατάφερα να περιγράψω το μέγεθος του ταξιδιού και να γίνονται κατανοητοί οι λόγοι, γιατί μου είναι αδύνατον να γράψω για κάθε σταθμό και για κάθε νέα περιπέτεια. Αυτό που πρέπει να κρατήσω από το ταξίδι αυτό είναι όλες οι εμπειρίες που απέκτησα, τις οποίες δεν θα μου δινόταν η ευκαιρία να αποκτήσω ποτέ στη ζωή μου, και όλα τα άτομα που γνώρισα και οι νέες φιλίες που έκανα. Πλέον έχω φίλους από ολόκληρη την υφήλιο (Καναδάς, Πολωνία, Κίνα, Καμερούν, Κένυα) και αυτό πιστεύω θα φανεί αρκετά χρήσιμο στο μέλλον καθώς οι άνθρωποι αυτοί θα είναι ένας λόγος για να επισκεφτώ τις χώρες τους κάποτε. Γενικά αυτό το ταξίδι μας έκανε όλους αρκετά πιο ανοιχτόμυαλους και είναι ένα μεγάλο εφόδιο για την υπόλοιπη μας ζωή….
Και γι αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσω το Γυμνάσιό μου… και ιδιαιτέρως την κ. Μπαλλή.
Όσο για το αν θα πρότεινα σε άλλους να συμμετέχουν …zweifellos!!!
Κωνσταντίνος Ζηκίδης »
Ο Διευθυντής και ο Σύλλογος Καθηγητών του 3ου Γυμνασίου για άλλη μια φορά εκφράζουν τις θερμές ευχές τους για καλή σταδιοδρομία και πάντα επιτυχίες στη ζωή του!
