Μετρημένοι πια είναι οι νέοι που έχουν απομείνει στην Καστοριά.
Μετρημένοι, αγανακτισμένοι και απογοητευμένοι.
Δεν σας έρχεται να κλάψετε επιτέλους από τύψεις, που δίχως να βουτήξετε τη λογική στο μυαλό, διώχνετε εσείς οι ίδιοι τα παιδιά σας και τους κόβετε τα φτερά από ένα όμορφο μέλλον που προσπαθούν να χτίσουν στον τόπο τους;
Προφανώς και μετά λύπης μου συμπεραίνω και δηλώνω πως πολύ καλά κάναμε όσοι αποφασίσαμε να φύγουμε.
Μπορεί πολλές φορές να πονάει που επιλέγεις να γίνεις μόνιμος κάτοικος μιας άλλης ξένης πόλης, αλλά πονάει πολύ περισσότερο όταν έχεις ένα τεράστιο ακατέργαστο διαμάντι μπροστά σου, που επιθυμείς να βάλεις το μικροσκοπικό σου λιθαράκι για να το βοηθήσεις να γυαλίσει, έστω και λίγο, και κάποιοι δεν σε αφήνουν…κάποιοι σε ξεχνούν…κάποιοι σε καταγγέλλουν και εν τέλη…σε “διώχνουν”.
Ας ψάξουν μερικοί αρμόδιοι τι σημαίνει η λέξη “κάρμα” και ας προβληματιστούν για το τι ξημερώνει πια…
Ή μάλλον…γιατί ΔΕΝ ξημερώνει πια σ’ αυτήν την πόλη…
Με εκτίμηση…
Ξένια Γουδή
