Ένα χαστούκι στο πρόσωπο των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων της κοινωνίας
΄΄Εμείς ήρθαμε .. από άλλες πατρίδες… Τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών…Μένουμε σε πατρίδα από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας, και τότε και τώρα…Στην πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων…΄΄
Όχι δεν ήταν παρωδία παρέλασης.
Ήταν κραυγή για τους στρατιώτες που καταρρέουν ψυχικά μπροστά στο παράλογο του πολέμου και μεταβάλλονται σε άψυχα ζόμπι που κινούνται σπασμωδικά αλλά κανείς δεν τίμησε ποτέ.
Αυτά ακριβώς τα κορίτσια θα είναι και στην πρώτη γραμμή εάν χρειαστεί, να έρθουν αντιμέτωποι με αυτούς που θέλουν να αιματοκυλίσουν τον κόσμο . Δίνοντας όπως και οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας την ζωή τους, το σώμα τους και την ψυχή τους .
‘’ …Παρτσακλά της παρέλασης… καραγκιοζλίκια’’… Ποιος είναι ο απερίσκεπτος σχολιαστής;
Είναι ο απαίδευτος νους. Ο απαίδευτος νους κρίνει, δεν δημιουργεί. . Δεν αντέχει τη μοναξιά της περισυλλογής, δεν εμβαθύνει. Ο απαίδευτος νους έχει ως σημείο αναφοράς τους εχθρούς. Τους φαντάζεται, τους δημιουργεί, τους ελκύει. Πολεμά στο όνομα της Ειρήνης, σκοτώνει στο όνομα της ζωής.
Μην βιάζεστε κάποιοι να αναθεματίσετε Μην βιάζεστε…
Ναι, αν θέλουμε Ειρήνη προετοιμαζόμαστε για πόλεμο. Πόλεμο όμως με την έννοια της Αντίστασης σε κάθε πολεμοχαρές τέρας.
Ο περίεργος βηματισμός των Μοντυ Πάιθον στο Silly walk, δεν ήταν απλά ένα αστείο σκετς, αλλά μια υπενθύμιση όλων εκείνων των στρατιωτών του Α. Παγκοσμίου πολέμου που έπασχαν από Shell shock.
Κατά την διάρκεια του Α. Παγκοσμίου πολέμου, ο στατικός πόλεμος των χαρακωμάτων με βομβαρδισμούς, επιθέσεις με αέρια κ. λ. π, οδήγησε πολλούς στρατιώτες να πάθουν νευρικό κλονισμό. Είτε κοιτούσαν το κενό χωρίς να επικοινωνούν με το περιβάλλον, είτε είχαν ένα νευρικό περίεργο περπάτημα το οποίο μοιάζει με αυτό των Μόντι Πάιθον.
Γιατί όμως Ministry of Silly walks?
Πολλοί από αυτούς που έπασχαν από αυτό το σύνδρομο, πέρασαν στρατοδικείο και εκτελέστηκαν διότι δεν ακολουθούσαν τις διαταγές. Μόνο όταν τα περιστατικά αυξήθηκαν αρκετά, η διοίκηση κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά και τότε απλά θεώρησαν ότι “τρελάθηκαν” και τους αντιμετώπιζαν σαν “ανόητους” (silly). Ήταν μη “πατριωτικό” να παραδεχτούν ότι ο πόλεμος είχε τσακίσει την ψυχολογία των ανδρών αυτών.
Όσοι από αυτούς κατάφεραν να γυρίσουν από την κόλαση του δυτικού μετώπου, έπρεπε να καταφέρουν να επιβιώσουν μόνοι τους (δεν υπήρχε ουσιαστικά κοινωνικό κράτος). Για αρκετά χρόνια, οι κυβερνώντες αρνούνταν να παραδεχτούν ότι υπήρχε τέτοιο σύνδρομο –άρα και ότι όφειλαν αποζημιώσεις στους στρατιώτες αυτούς.
Το νόημα αυτού του σκετς είναι ότι ο Πόλεμος είναι Κόλαση και δεν υπάρχει τίποτα “όμορφο” να θυμάσαι για αυτό. Μόνο στα νηπιαγωγεία μας στις Εθνικές μας επετείους τονίζουμε το νόημα της Ειρήνης και επικεντρωνόμαστε στην αξία αυτής. Στα δημοτικά πανηγυρίζουμε που στον πόλεμο οι Έλληνες εξοντώσαμε Τούρκους, Ιταλούς , Γερμανούς, Αλβανούς, Βούλγαρους, κ. τ. λ.
Σαν να μην έγινε εμφύλιος πόλεμος. Σαν ολόκληρος ο κόσμος να μην περιλαμβάνει όλες τις εθνικότητες της ανθρωπότητας. Σαν οι Καυκάσιοι, Αφρικανοί, Ασιάτες, Ινδοί, Άραβες, Εβραίοι, Τούρκοι, Γερμανοί να είναι διαφορετικές φυλές. Σαν να μην υπάρχει μόνο μία φυλή – η ανθρώπινη φυλή.
Ποιος είναι αφελής και απερίσκεπτος σχολιαστής?
Άνθρωποι στον πόλεμο φονεύουν ανθρώπους, σαν να μην ειπώθηκε ποτέ το «Ου φονεύσεις». Σαν να μην ειπώθηκε ποτέ «Δεν υπάρχει Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος… όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό… Πατρίδα μας ο ουρανός, Άνω σχώμεν τάς καρδίας».
Ποιος είναι Χριστιανός και ποιος γιαλαντζί Χριστιανός?
Κρατάμε μια χλιαρή μνήμη του πολέμου και όχι αυτών που αγωνίστηκαν, σκοτώθηκαν και επιβίωσαν τσακισμένοι από τον πόλεμο.
Πως να αισθάνεται η ψυχή των ανθρώπων αυτών που τους εκμεταλλεύτηκαν τα αγνά τους ιδανικά και τις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και οι οποίοι πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου και χάσαν τη ζωή τους στα παγωμένα βουνά της Αλβανίας και στα άλλα βουνά της πατρίδας μας, αφήνοντας ορφανά τα παιδιά τους, για το αν θα είναι νταβατζής των παιδιών τους, οι κόκκινοι φασίστες, οι φασίστες με τον αγκυλωτό σταυρό ή οι φασίστες της δύσης?
Η παρέλαση, η άβουλη ευθυγράμμιση για θάνατο βασίζεται στην πολύ ανόητη φασιστική αντίληψη του μη όντος. Δεν έχεις θέληση, δεν είσαι άνθρωπος, είσαι απλά κάτι ακόμα που πάει να σκοτωθεί. Είναι μια γραμμή παραγωγής θανάτου.
Ο Απαίδευτος Νους όμως, αν και ορών και ακούων, ούτε ορά ούτε ακούει.
Το σκετς των Κυριών αυτών είναι ίσως ότι πιο μεγαλειώδες έχει γίνει σε παρέλαση στην Ελλάδα, από δημιουργίας του ελληνικού κράτους.
Μόνο υπόκλιση αρμόζει στο κουράγιο τους, το θάρρος τους, να προκαλέσουν και να φτύσουν στην μούρη αυτό το εθνοκεντρικό μύθευμα, όχι με μούντζες και γύρισμα κεφαλιού, αλλά σκληροπυρηνική σάτιρα.
Μόνο αλληλεγγύη στις Κυρίες αυτές οι οποίες δέχονται τώρα απειλές κατά της ζωής τους.
Θανάσης Μανάφας
Η ακτιβιστική ……..πορδή
Σαν πολύ στα σοβαρά δεν τα πήρατε τα κορίτσια ;
Έχω τη γνώμη , ότι αν περνούσαν έτσι μπροστά από ένα λόχο στρατιωτών μας του 1940 , θα τους διασκέδαζαν και θα τους ψυχαγωγούσαν , όπως τους ψυχαγωγούσαν τα τραγούδια της Σ. Βέμπο , τα οποία δεν ξέρω γιατί δεν τα ακούμε καν στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου .
Ας ανεχθούμε την παράσταση των κοριτσιών , κι ας τη θεωρήσουμε σαν μια στιγμή διασκέδασης σε μια σοβαρή αλληλουχία .
Δεν βλέπετε πόσο αστεία κουνιούνται ; Όπως τις κοιτάμε από μπροστά , η αριστερή δεσποινίδα με τα χέρια πίσω στην πλάτη και το δεξί πόδι ανασηκωμένο πλάγια , δίνει την εντύπωση ότι αμολάει μια ……πορδή !
Ακτιβιστική πορδή !