“Οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές. Ξέρεις ότι είναι φευγαλέες, θέλεις να τις κρατήσεις, δεν μπορείς. Τη μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονάει…”
Την ανάμνηση ενός ονείρου μέσα σε ένα άλλο όνειρο ξεδίπλωσαν και έζησαν, το Σάββατο 21 Δεκεμβρίου, παλιοί συμμαθητές του 2ου Γενικού Λυκείου Καστοριάς, αποφοιτήσαντες το 1989. Μπορεί οι δρόμοι τους να είχαν “χωρίσει” 30 χρόνια πριν, αλλά ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Βρέθηκαν και πάλι αγκαλιάστηκαν, συζήτησαν, γέλασαν, τραγούδησαν και χόρεψαν, θυμήθηκαν τα χρόνια τα παλιά και έγιναν και πάλι παιδιά.
Και μπορεί ο καθένας να κράτησε, από εκείνα τα μαθητικά χρόνια της ανεμελιάς και της αθωότητας τα δικά του κομμάτια, αφού η μνήμη είναι επιλεκτική, αλλά όλα αυτά τα κομμάτια ενώθηκαν και συμπλήρωσαν και πάλι το παζλ της κοινής μαθητικής ζωής. Οι καθηγητές, τα μαθήματα, οι εκδρομές, οι γιορτές, ο κατάλογος, οι εξετάσεις, οι κοπάνες, οι κανονισμοί, τα όμορφα πειράγματα και οι σκανταλιές άφησαν βαθιά και ανεξίτηλα χνάρια στη μνήμη και στην ψυχή.
Αναμνήσεις που γεννούν τη συγκίνηση, που ζωγραφίζουν το χαμόγελο, που σμιλεύουν την ευτυχία, που τροφοδοτούν την ελπίδα.
Δικαιολογημένη η απουσία για όσους δεν τα κατάφεραν να παρευρεθούν λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και προβλημάτων, έστειλαν όμως τους χαιρετισμούς και την αγάπη τους.
Στους αδικαιολογήτως απόντες καταχωρήθηκε απουσία.
Δείτε τη μεγάλη σειρά φωτογραφιών στο mpetskas.com
