Περιμένοντας την νέα χρονιά με την προσμονή κι ελπίδα που δημιουργεί. Συναντήσαμε παντού καλοσύνη, ευγένεια,φιλοξενία και διάθεση για ζωή. Από τα Κορέστεια όπου σιγόβραζαν οι τσιγαρίδες του αγριογούρουνου, μέχρι το Απόζαρι, το καζάνι στο Υψηλό, την Ασπροκλησιά με τις δραστήριες γυναίκες του συλλόγου.
Το αποκορύφωμα στο τέλος στο Νόστιμο όπου ο εξαίρετος φίλος παπα-Αντώνης μου έκανε την τιμή να χορέψουμε μαζί τον πιο λεβέντικο ελληνικό χορό, το τσάμικο “Στου παπα- Λάμπρου την αυλή”.
Ζήσης Τζηκαλάγιας
