Η χρονιά ξεκίνησε με ένα τραγικό συμβάν…
Με την δολοφονία ενός παιδιού και την μετέπειτα αυτοκτονία της μητέρας…Μέσα από το συμβάν όμως πέρα από τα αισθήματα οργής θλίψης πόνου γεννιέται και το εξής ερώτημα …
Γιατί αυτή η ελλιπής πρόνοια;
Πραγματικά στη σημερινή εποχή δεν θα έπρεπε να είχαμε τέτοια περιστατικά. Δυστυχώς όμως κάθε χρόνο έχουμε ανάλογα περιστατικά. Μια νέα γυναίκα που ήταν σε απελπισία που δεν έβρισκε στήριξη από εκεί που έπρεπε (και δεν εννοώ το οικογενειακό και το οικείο περιβάλλον της μόνο) και που σίγουρα είχε ανάγκη από επιστημονική βοήθεια αναζητούσε μια λύτρωση ,ένα φως, μια καθοδήγηση …..έψαχνε και δεν βρήκε τίποτα για να στηριχτεί και να αποφασίσει να παλέψει, στο τέλος επέλεξε μόνη της το τραγικό αυτό φινάλε .
Στο άκουσμα της είδησης παγώνεις…
Είχε ψυχολογικά προβλήματα λένε η μητέρα και αυτισμό το κοριτσάκι , δηλαδή αν η πάθηση του παιδιού ήταν διαφορετική τι θα άλλαζε; Ή μήπως η πάθηση μπορεί να δώσει ελαφρυντικά και να χαρίσει δικαιολογίες;
Απαράδεκτο κατ’ εμέ η αναφορά στη πάθηση του παιδιού γιατί πιστέψτε με οποιαδήποτε αναπηρία και σε οπουδήποτε στάδιο της ζωής ενός ανθρώπου επιφέρει ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα και στα ιδία είτε το εκφράζουν είτε όχι αλλά και στους οικείους τους.
Είναι σοκαρισμένο το Πανελλήνιο λένε οι δημοσιογράφοι κατά την παρουσίαση του συμβάντος.
Οι άσπιλοι και αμόλυντοι όμως καταδικάζουν την ίδια καθώς και το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, που δεν την στήριξε, που δεν την φρόντισε, που δεν…που δεν…
Κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά συνέβαινε και ούτε θα το μάθει , αλλά είναι εύκολο να κρίνουμε και να καταδικάζουμε ανθρώπους και καταστάσεις , γι αυτό εσείς οι τέλειοι που πολλές φορές μιλάτε για πράγματα που δεν γνωρίζετε, που δεν ξέρετε καν τα στοιχειώδη και υπερθεματολογήτε, πάψτε να μιλάτε για την “θαυμαστή αντίληψη και για την ευλογία” που διέπονται οι άνθρωποι με αναπηρία και οι οικογένειες τους . Χαρακτηρίστηκα όμως που δεν θα θέλατε να σας ακολουθούν, βλέπετε έξω από το χορό όλα είναι εύκολα .
Σεβαστείτε τον αγώνα που δίνουν αυτοί οι άγνωστοι ήρωες και οι οικογένειές τους.
Έπρεπε να συμβεί αυτό για γίνει λόγος και για τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Να σας πω σε αυτό το σημείο ότι για να δράσουν αρμόδιες υπηρεσίες πρέπει κάποιος να απευθυνθεί σε αυτές και να ζητήσει βοήθεια γιατί πίσω από κλειστές πόρτες και στόματα δεν υπάρχουν αυτόματοι μηχανισμοί. Αλλά θα μου πείτε τώρα γιατί να ανακατευτώ εγώ τι με αφορά;
Τα άτυπα δίκτυα φροντίδας νοσούντων από σοβαρά προβλήματα υγείας παιδιών και ενηλίκων είναι στην κατάσταση που όλοι μας γνωρίζουμε με αποτέλεσμα να μην μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών . Έτσι λοιπόν το βάρος κατά 99,9% της φροντίδας σε όλους τους τομείς αυτών των ατόμων πέφτει στις οικογένειες , οι οποίες στην Ελλάδα κυριολεκτικά χαίρουν άνθισης σε αυτό το επίπεδο μιας και η οργάνωση της πρόνοιας , της μέριμνας της φροντίδας και των δομών από το κράτος είναι…
Μπορεί ο καθένας να βοηθήσει αν λίγο ενημερωθεί, αν σκεφτεί , αν ευαισθητοποιηθεί γιατί ας μη γελιόμαστε όλοι μας είμαστε εν δύναμει ΑΜΕΑ, το θέμα είναι να πράτουμε κατάλληλα όχι όταν και αν βρεθούμε σε αυτή τη θέση αλλά πάντα.
Αν πρώτα ΄΄πάθουμε΄΄ το ανάλογο σοκ θα είναι καταστροφικό ποσό μάλλον αν αναφερθούμε και σχετικά με την ανυπαρξία ενημέρωσης , κοινοτικών δομών κλπ που θα έδιναν μια ανάσα στα ίδια τα παιδιά αλλά και τις οικογένειες τους .
Μακάρι κάτι να αλλάξει και να δοθεί επιτέλους η βαρύτητα που πρέπει στα ΑΜΕΑ και τις οικογένειες τους και να είναι αυτό το τελευταίο περιστατικό και η αφορμή για την ενεργοποίηση μηχανισμών αποφυγής τέτοιου είδους συμβάντων.
