Καρναβαλίστικα μεθεόρτια από “Το Κολύβριον” και ο Μαθητής από τον “Ξενύχτη”
Εφημερίδα “Καστορία” 27-1-1924
Από το αρχείο του Πέτρου Μάνου
Λιγότερο απο λεπτό
ΕκδηλώσειςΚαστοριάΠαλαιά Καστοριά
Καρναβαλίστικα μεθεόρτια από “Το Κολύβριον” και ο Μαθητής από τον “Ξενύχτη”
Εφημερίδα “Καστορία” 27-1-1924
Από το αρχείο του Πέτρου Μάνου
Γεια σας κύριε Μάνου!
Νοσταλγώ τα χρόνια που γυρνούσαμε κι εμείς στο σπίτι ξημερώματα μετά τη διασκέδαση στα Ραγκουτσάρια… Καθώς λείπω τα τελευταία χρόνια απ’ την Καστοριά, δεν κατάφερα να βρεθώ αυτές τις μέρες στην πόλη και μου ήρθαν ωραίες αναμνήσεις…
Πολύ ωραία τα αποσπάσματα από το αρχείο σας. Και πάντα εύστοχα και ενδιαφέροντα τα άρθρα σας! Συνεχίζουμε να μαθαίνουμε από σας κύριε καθηγητά, όπως και παλιά, στα χρόνια του σχολείου… Να είστε καλά!
Με εκτίμηση,
Μαρία Τ.
Αγαπητή Μαρία Τ. η ανάμνηση των μαθητικών χρόνων, πάντα φέρνει νοσταλγία, ιδιαίτερα όταν βρισκόμαστε μακριά από τον τόπο μας. Είναι ενθαρρυντική η διαπίστωση ότι η αυτή η απόσταση, κάθε άλλο, παρά έχει κάνει να ατονήσουν οι συναισθηματικοί δεσμοί με τη γενέτειρα ή τον τόπο καταγωγής, καθώς και το ενδιαφέρον όσων ζείτε αλλού, για τα εδώ συμβαίνοντα αλλά και για την ιστορία και τον πολιτισμό της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.
Σ` ευχαριστώ πολύ (επίτρεψέ μου τον ενικό) για τα συγκινητικά σου λόγια. Μια καλή κουβέντα από κάποιον πρώην μαθητή ή μαθήτρια, πάντοτε έχει βαρύνουσα σημασία για έναν εκπαιδευτικό. Ταυτόχρονα, δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω και το «φούιτ», που κατά καιρούς φιλοξενεί κείμενά μου και αναδημοσίευσε και τη συγκεκριμένη ανάρτηση από τον προσωπικό μου λογαριασμό στο facebook (προέρχεται από τα αντίτυπα της εφημερίδας «Καστορία», που φυλάσσονται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Καστοριάς, την οποία επίσης ευχαριστώ).
Καθώς έχω καταργήσει εδώ και χρόνια το λογαριασμό μου στο facebook, ήταν ευχάριστη συγκυρία να δω τα άρθρα σας στο «φούιτ» και ήταν για μένα ένα επιπλέον κίνητρο να τα διαβάσω όταν είδα το όνομά σας.
Το να συναντήσει κανείς στη ζωή του καλούς δασκάλους είναι στ’ αλήθεια μεγάλη τύχη και εφόδιο στη ζωή και δεν μπορεί παρά να είναι ευγνώμων γι’ αυτό. Όχι μόνο ως προς την επάρκεια γνώσεων (που κι αυτή δεν είναι πάντα αυτονόητη), αλλά και ως προσωπικότητα ή στάση ζωής γενικά. Χαίρομαι λοιπόν που μου δόθηκε η ευκαιρία να σας το εκφράσω αυτό..Και σίγουρα στις αναμνήσεις απ’ τα χρόνια του λυκείου, αν και μακρινά πλέον, εξέχων ρόλο έχετε εσείς αγαπητέ κύριε Πέτρο. Για μένα όπως και για άλλους συμμαθητές μου θεωρώ. Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε!