Ο γιατρός Κριστιάν Σενέ είναι αρκετά μεγάλος για να διατηρεί μνήμες από την ισπανική γρίπη του 1918 και αντιμετώπισε πάσχοντες από τύφο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τώρα, καθώς πλησιάζουν τα 99α γενέθλιά του, εξακολουθεί να φροντίζει τους ασθενείς μεσούσης της πανδημίας του κορωνοϊού.
Ο Σενέ παρακολουθεί εκ του μακρόθεν τους ασθενείς του, ορισμένους εκ των οποίων παρακολουθεί εδώ και δεκαετίες, μέσω τηλεφώνου και διαδικτύου, ενώ έχει αρχίσει να επισκέπτεται κάθε εβδομάδα έναν οίκο ευγηρίας για συνταξιούχους ιεραπόστολους, ύστερα από μία βραχεία περίοδο καραντίνας που πέρασε.
Ωστόσο, ο σχεδόν αιωνόβιος γιατρός χρειάσθηκε να σταματήσει να δέχεται ραντεβού στο χειρουργείο του του στο Σεβιγί-Λαρύ, ένα προάστιο του Παρισιού, όταν δύο ασθενείς του έγιναν επιθετικοί, απαιτώντας να τους παραδώσει το μικρό απόθεμα από προστατευτικές μάσκες προσώπου που διέθετε. Λίγο αργότερα έθεσε τον εαυτό του σε καραντίνα διάρκειας δύο εβδομάδων καθώς παρουσίασε συμπτώματα COVID-19.
«Αν είχα κρατήσει ανοιχτό το χειρουργείο μου αυτό θα μετατρεπόταν σε εργαστήριο για τον ιό, μια εστία λοίμωξης», δήλωσε ο Σενέ, ο οποίος εκτός από το μπαστούνι στο οποίο πρέπει να στηρίζεται για να περπατά κατά τ’ άλλα είναι καλά στην υγεία του.
Γεννημένος στην Ανζέρ στη δυτική Γαλλία, ο Σενέ αρχικά εργάσθηκε ως οξυγονοκολλητής προτού γίνει γιατρός. Αρχικά πήρε ειδικότητα ακτινολόγου προτού στραφεί στη γενική ιατρική. Ο γιος του, που επίσης είναι γιατρός, έχει συνταξιοδοτηθεί, όμως εκείνος δεν το βάζει κάτω.
Ο ίδιος μάλιστα είναι ιδιαίτερα επικριτικός για την έλλειψη ετοιμότητας της Γαλλίας ενώπιον μίας τέτοιας πανδημίας, δηλώνοντας απογοητευμένος από αυτό και πως αδυνατεί να κατανοήσει πώς μια δυτική υπερδύναμη στη διάρκεια ειρήνης δυσκολεύεται να περιθάλψει τους ασθενείς της.
«Νιώθεις αδύναμος», τονίζει. «Δεν υπάρχει θεραπεία, δεν έχουμε τρόπο να διαπιστώνουμε ποιος είναι άρρωστος και ποιος δεν είναι και δεν μπορούμε να απομονώσουμε τους ασθενείς».
Πολλοί από τους ασθενείς του τονίζουν πως δυσκολεύονται να κλείσουν ραντεβού στο Σεβιγί -Λαρύ, το οποίο διαθέτει τρεις γιατρούς για έναν πληθυσμό 19.000 κατοίκων. Προτού κλείσει το χειρουργείο του ο Σενέ, οι ασθενείς έκαναν από νωρίς το πρωί ουρά απ’ έξω για να εξετασθούν κι αυτός υποσχόταν ότι θα δει τους πρώτους 20 ασθενείς. «Οι γιατροί δεν θέλουν να βάλουν κανένα νέο ραντεβού, είναι πνιγμένοι», τονίζει.
Ακόμα και χωρίς να έχει δικά του προβλήματα υγείας – δεν φοράει καν γυαλιά κατά τη διάρκεια της εξέτασης των ασθενών – ο Σενέ έχει πλέον επίγνωση για το πόσο επικίνδυνος είναι το κορωνοϊός για τους ηλικιωμένους, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου.
Όσο για τη σχέση του με τον οίκο ευγηρίας για ιεραπόστολους ξεκινά από το 1951 και, παρ’ όλο που σε όλη τη Γαλλία αυτές οι εγκαταστάσεις έχουν αποδειχθεί ως οι πλέον ευάλωτες στην πανδημία, ο ίδιος τονίζει πως δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη του σε μια σχέση επτά δεκαετιών–ακόμη και εάν εκεί δεν έχει εντοπισθεί κάποιο κρούσμα κορωνοϊού.
«Τους γνωρίζω από τότε που ήσαν νεαροί σπουδαστές ιερείς. Έφυγαν για την Αμερική, την Αφρική και την Ινδία. Τώρα είναι γέροι κι ανήμποροι», τονίζει ο ακάματος γιατρός.
ΑΠΕ
