Κριτική Γιώργου Βλαχόπουλου
Είναι αλήθεια ότι παίρνοντας στα χέρια την “Γιαγιά Πηνιω” με σκοπό να περιδιαβείς τις “μνήμες” που έχουν καταγραφεί, χρειάζεσαι αρκετή ποσότητα θάρρους για να γράψεις σε λίγες γραμμές την βιβλιοκριτική σου, αφού σε συνοδεύει συνέχεια η αίσθηση ότι δεν διαθέτεις το απλό παιδικό βλέμμα που φώτιζε το παιδικό προσωπάκι, σαν άκουγε τα παραμύθια της γιαγιάς. ΄Ομως η ζεστασια που εκπέμπει και μόνο ο λιτός τιτλος του βιβλίου, με σπρώχνει στην περιπέτεια να γράψω την γνώμη μου για το πόνημα αυτό, έτσι σε μια ανάσα, σίγουρος πως η “Γιαγιά Πηνιώ”, πίσω από τον ώμο μου, παρακολουθεί με αυστηρη αγάπη τις λέξεις που βγαίνουν απο την γραφίδα μου.
Με μία πολύ καλαίσθητη έκδοση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καστοριάς η συγγραφέας κ.Ολγα Κοκκίνου Στασινοπούλου έσκυψε ευλαβικά στο ποτάμι της οικογενειακής της ( και …μας) παράδοσης και μάς πρόσφερε το δροσερό ζωογόνο νερό απο τα χέρια και την ψυχή της ” Γιαγιάς Πηνιώς”. Σε μια πολύ ζωντανή, μεστή, σύντομη και γρήγορη αφηγηματική γλώσσα, χωρίς περιττές αναδρομές, άνοιξε η συγγραφέας το σεντούκι της Γιαγιάς της Πηνιώς , της πανελλήνιας γιαγιάς που όλοι έχουμε σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, και μάς άφησε να μοιραατούμε μαζί της γεύσεις και μνημες, θύμησες και συνταγές, θάματα και οράματα μα πιο πολύ το χάδι, εκείνο το βελούδινο χάδι που μόνο ένα ροζιασμένο χέρι και ένα χαμόγελο αγαπημένο μιας ελληνίδας γιαγιάς ξέρει και μπορεί να προσφέρει.
Η συγγραφέας, σαν κοριτσάκι χαρούμενο στο λιβάδι με τις ανεμώνες, μας παίρνει – μας συνεπαίρνει , θάλεγα – σε ένα ανάλαφρο ταξίδι “επί πτίλων ανέμου” , μας οδηγεί σε μέρες γιορτινές, σε γεύσεις και νοστιμιές που μοσχοβολούν Φύση και Παράδοση ελληνική, σε συνταγες μαγειρικης που προκαλούν το νού να επιστρέψει σε χρόνια και καιρούς , όπου ένα καλοψημένο καρβέλι απο τον πέτρινο φούρνο αρκούσε για να νιώσει κανείς την ευτυχία, αυτη που σήμερα εμείς οι “παγκοσμιοποιημένοι” μάταια αναζητούμε στην ευμάρεια και κατανάλωση μιας ζωής σε “κονσέρβα χωρίς συντηρητικά”.
Ενα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, με στιγμές τόσο προσωπικές αλλά και κοινές συνάμα, πλαισιώνει την έκδοση αυτή που αποτελεί μια μικρή δοξολογία στην Παράδοση και την Λαογραφία της καστοριανής ψυχής, ενώ συγχρόνως μια παράθεση της τοπολαλιάς επιτρέπει στον αναγνώστη την προσέγγιση και κατανόηση των ακουσμάτων και γραπτών μνημείων, που αποτελούν βίωμα ζωής της συγγραφέως. Πολύ αξιέπαινη και ευφυής η απόδοση των κειμένων στην αγγλική γλώσσα, ώστε να γίνει η παραδοσιακή ομορφιά , τα ήθη και τα έθιμα της Καστοριάς, κτήμα και σε όσους ξενόγλωσσους διψούν να πιούν από την Πηγή της “Γιαγιάς Πηνιώς” , ώς η έλαφος επι τας πηγάς των υδάτων.
Δεν μένει παρα να ευχηθεί κανείς στην άξια συγγραφέα αλλά και σε όσους είχαν την πρωτοβουλία και συμμετείχαν με κάθε τρόπο στην επίπονη και συστηματική αυτή εργασία να ανακαλύψουν και μας προσφέρουν και άλλα τέτοια ψήγματα χρυσού μιας Παράδοσης που είναι η ζωή του Ελληνισμού και του κόσμου ολάκερου.
