Ο Γιάννης Δίντσικος ήταν ένα μεγάλο όνομα τη δύσκολη δεκαετία του ’80 για την ΑΕΚ. Ο Καστοριανός επιθετικός ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εγχώρια ταλέντα που κυκλοφορούσαν τότε στον εγχώριο ποδοσφαιρικό χάρτη. Ενώ η ΑΕΚ έδωσε σκληρή μάχη με τους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό για να καταφέρει το καλοκαίρι του 1981 να αποκτήσει τα δικαιώματά του από την Καστοριά.
Ωστόσο, ο πολύ σοβαρός τραυματισμός του στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 3 Ιανουαρίου του ΄82, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα καριέρα του.
Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, μίλησε στην «ΩΡΑ των Σπορ» για τα χρόνια της θητείας στη Νέα Φιλαδέλφεια, την ΑΕΚ του Μάσιμο Καρέρα και την «Αγιά Σοφιά».
Αναλυτικά όσα είπε στην «ΩΡΑ»:
Παρακολουθείτε την πορεία της ΑΕΚ; Πώς σας φαίνεται η εξέλιξή της τα τελευταία χρόνια και λίγο πριν από την είσοδο στο νέο γήπεδο;
«Μόνο την ΑΕΚ παρακολουθώ. Δεν βλέπω άλλες ομάδες, πέρα από κάποια επιλεγμένα παιχνίδια. Δεν πηγαίνω στο γήπεδο. Η ΑΕΚ βρίσκεται σε θετική τροχιά και με την είσοδο στην “Αγιά – Σοφιά” θα πάει ακόμα καλύτερα. Θα αλλάξει επίπεδο. Τον περασμένο μήνα βρέθηκα στην Αθήνα προκειμένου να υποδεχτώ την κόρη μου που ερχόταν από την Βραζιλία. Πήγα νύχτα στη Νέα Φιλαδέλφεια για να δω από κοντά την «Αγιά – Σοφιά». Παρά την βροχή που έπεφτε και το σκοτεινό τοπίο, αυτό που είδα ήταν κάτι φανταστικό και συγχρόνως ανατριχιαστικό. Η αλήθεια είναι πως όταν γινόταν κουβέντα για το νέο γήπεδο, ήμουν από εκείνους που έλεγα πως δύσκολα θα φτιαχνόταν ένα μεγάλο σύγχρονο γήπεδο στο χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας. Ωστόσο ο χρόνος με διέψευσε και χαίρομαι πολύ για αυτό. Φτιάχνεται ένα γήπεδο – κόσμημα που θα αποτελεί την πιο…καυτή έδρα στην Ελλάδα. Ένα…καμίνι που θα…λιώνουν οι αντίπαλοι που θα το επισκέπτονται».
Διατηρείτε επαφή με παλιούς συμπαίκτες σας στην ΑΕΚ;
«Ναι, μιλάω με τους Βασιλόπουλο, Στυλιανόπουλο και Βλάχο».
Ποιο ήταν το τελευταίο παιχνίδι της ΑΕΚ που παρακολουθήσατε από κοντά;
«Το ΑΕΚ – Ρεάλ Μαδρίτης 3-3 τον Οκτώβριο του 2002 στη Νέα Φιλαδέλφεια για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Αξέχαστο ματς. Δεν μου λείπει το ποδόσφαιρο. Αυτό που μου λείπει σε κάποιες στιγμές είναι η ΑΕΚ. Εγώ ακόμα και τα χρόνια που έπαιζα μπάλα δεν το έκανα για τα χρήματα, αλλά γιατί αγαπούσα την μπάλα. Μετά το τέλος της καριέρας μου απομακρύνθηκα από το ποδόσφαιρο και κρατάω επαφή μόνο με την ΑΕΚ, την οποία φροντίζω να παρακολουθώ από μακριά. Σίγουρα περιμένω με αγωνία την στιγμή που θα επισκεφτώ ξανά την “Αγιά – Σοφιά” προκειμένου να παρακολουθήσω την ΑΕΚ στο νέο της σπίτι».
Ποια είναι η γνώμη σας για τον Μάσιμο Καρέρα; Μετά από χρόνια η ΑΕΚ βρίσκει έναν πολύ μεγάλο προπονητή;
«Μέσω της δουλειάς και της προσωπικότητάς του δείχνει πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Σίγουρα η ΑΕΚ έχει να κερδίσει πολλά από αυτή την συνεργασία και είναι μεγάλη επιτυχία της θα πάνε μαζί και την επόμενη σεζόν».
Ποιοι παίκτες από το υπάρχον ρόστερ της ΑΕΚ είναι αυτοί που ξεχωρίζετε και σας αρέσουν περισσότερο;
«Μου αρέσει πάρα πολύ ο Ολιβέιρα, παρά το γεγονός πως βγάζει κάποια σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Ο Γαλανόπουλος είναι παίκτης – εργαλείο, ο Βράνιες εξαιρετικός στόπερ το ίδιο κααι ο Τσιγκρίνσκι παρά την ευπάθεια στους τραυματισμούς».
Τι θυμάστε πιο έντονα από τα χρόνια της θητείας σας στην ΑΕΚ;
«Σίγουρα τον σοβαρό τραυματισμό μου στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ που με πήγε πολύ πίσω. Θυμάμαι επίσης μια πολύ μεγάλη ευκαιρία που είχα χάσει σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΛ στο Αλκαζάρ και το κράξιμο από τον κόσμο. Πιο χαρούμενη στιγμή πέρα από το Κύπελλο και το πρωτάθλημα ήταν όταν μετά από ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια οι εφημερίδες έγραφαν την άλλη μέρα “Δίντσικος – Ολυμπιακός 2-2” χωρίς να έχω σκοράρει. Είχα βγάλει ασίστ κι είχα…ζαλίσει τον Βαμβακούλα».
Το μήνυμά σας στον κόσμο της ΑΕΚ;
«Να είναι αισιόδοξος και να περιμένει μια διαφορετική ομάδα μετά την είσοδο στο νέο γήπεδο. Η Αγιά – Σοφιά θα δώσει τρομερή αυτοπεποίθηση στους παίκτες και θα αλλάξει επίπεδο το κλαμπ».
