«Μάξεψε απ’ όλα τα βουνά,
την μοιρασμένη χάρη,
την έσμιξε και σ’ έπλασε,
βουνό, βουνών καμάρι….
Ο Γεώργιος Δροσίνης με αυτά τα λόγια περιέγραψε το βουνό των μυθικών Κενταύρων και στο ποίημά του ούτε υπερέβαλε, ούτε χαρίστηκε στην ομορφιά αυτού του τόπου. Πολλοί τον χαρακτήρισαν ως επίγειο παράδεισο, άλλοι τον ονόμασαν δώρο Θεού. Ο καθένας με τον δικό του τρόπο βρήκε λέξεις για να υμνήσει το υπέροχο Πήλιο, που όμοιό του δεν συναντάται πουθενά.
«Σμαράγδια τα ρουμάνια σου,
Διαμάντια τα νερά σου, χύνονται ολόγυρά σου.
Χαρίσματα ανεκτίμητα και δώρα ευλογημένα,
τα 24 χωριά, που κρέμονται από σένα.
Περήφανο και σπλαχνικό,
βουνό, βουνών καμάρι».
Το Πήλιο, ειδικά στις μέρες μας, αποθεώνεται από τις περιγραφές επισκεπτών και κάθε φορά έχει να επιδείξει κάτι καινούριο, κάτι αξιοζήλευτο και μοναδικό.
Το Πήλιο αποτελεί σημείο αναφοράς, ακόμη και γεωλογικά, για ολόκληρη την Μαγνησία. Η εισδοχή του όρους μέσα στη θάλασσα του Αιγαίου και η σχηματοποίηση του Παγασητικού, κάνουν τον τόπο απόλυτα αναγνωρίσιμο.
Το Πήλιο και η Μαγνησία, ακόμη και σήμερα, αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο και παρά την τουριστική ανάπτυξη, έχουν άγνωστες χάρες και απαράμιλλης ομορφιάς μέρη, που λιγοστοί γνωρίζουν και ακόμη λιγότεροι έχουν επισκεφθεί.
Πολλοί ίσως να μην έχουν ακούσει για το Τρίκερι, το χωριό των καπεταναίων, που στέκει αγέρωχο και γραφικό στη μύτη της Μαγνησίας και αγναντεύει το Αιγαίο. Σε αυτόν τον τόπο τα παραδοσιακά σπίτια με την ξέχωρη αρχιτεκτονική και τη σπουδαία αρχοντιά, ανάμεσα στα στενά-νησιώτικου τύπου-σοκάκια, μαγεύουν τον κάθε επισκέπτη.
Κάτω από το σπουδαίο χωριό, βρίσκεται η Αγία Κυριακή. Μικρό,όμορφο και σμιλεμένο δίπλα στα βράχια, αποτελεί το επίνειο του Τρίκερι. Ταβέρνες με ολόφρεσκο ψάρι, με λιαστά χταπόδια και οστρακοειδή που η νοστιμιά τους δεν περιγράφεται είναι σε πρώτη ζήτηση από τους μυημένους ιστιοπλόους που οργώνουν τα ήρεμα νερά της περιοχής. Και ακριβώς απέναντι, σε απόσταση αναπνοής το κρυμμένο διαμάντι του Παγασητικού. Το νησάκι Παλαιό Τρίκερι, με τους λιγότερο από 50 κατοίκους, τα δύο ταβερνάκια και το μοναστήρι της Παναγιάς.
Μικρά ξενοδοχεία και πανσιόν υπάρχουν παντού, η πρόσβαση εύκολη και αδιάλειπτης ομορφιάς και η απόσταση μόλις 90 χιλιόμετρα από τον Βόλο!
Στα νότια και ανατολικά του Πηλίου, με φόντο τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, αλλά και την Σκιάθο, παραλίες που για τους ντόπιους μπορεί να είναι γνωστές, αλλά για τους ξένους είναι σχεδόν άγνωστες, χαρακτηρίζονται ως μαγικές. Τα Ποτιστικά και η Πάλτση διαθέτουν αμμουδερές ακτές για τους λάτρεις της πεντακάθαρης θάλασσας. Στην Μελανή πηγαίνουν οι εναλλακτικοί και όσοι αγαπούν τον γυμνισμό κάτω από τα βράχια ή στην χρυσή αμμουδιά. Στην Ξυνόβρυση, στην πλατεία του χωριού, κάτω από τα τεράστια πλατάνια, όσοι δοκιμάζουν τα ντόπια κρέατα και τα κοντοσούβλια πιστεύουν ότι κάτι ευλογημένο έχει ο τόπος.
Ο Κατηγιώργης, ένα τοσοδούλι λιμανάκι, απέναντι ακριβώς από την Σκιάθο, με μια παραλία που δεν ξεπερνά τα 100 μέτρα, ο επισκέπτης θα απολαύσει τις αξεπέραστες και φημισμένες καραβιδομακαρονάδες στις δύο ψαροταβέρνες του οικισμού. Και όποιος θέλει «πετιέται» και απέναντι στο νησί του Παπαδιαμάντη για μία ημερήσια εκδρομή με τα θαλάσσια ταξί.
Εντός Παγασητικού, με τα γαλήνια νερά και τα μοναδικά ηλιοβασιλέματα όλοι έχουν να πουν και να περιγράψουν, για κάποιες αξέχαστες στιγμές που έζησαν. Ο αείμνηστος φωτογράφος και λάτρης του Πηλίου, Μιχάλης Πόρναλης, με τις φωτογραφίες του, έκανε διάσημη την Τζάστενη για τη γραφικότητα και την απλότητα του τοπίου.
Στο Χόρτο, ένα μικρό ψαροχώρι, αλλά με σπουδαίο χαρακτήρα, η οικογένεια του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, αποφάσισε πριν από 40 χρόνια ότι εκεί άξιζε να επενδύσει για να απολαύσει τον επίγειο παράδεισό της.
Ο Κάλαμος με 32 κατοίκους, στριμωγμένος ανάμεσα σε θάλασσα και ελαιώνες, λίγο μετά την Αργαλαστή για τους μυημένους αποτελεί κάτι το ξεχωριστό. Ψάρι φρέσκο, αλιευμένο στη στιγμή και προγράμματα γιόγκα και γαλήνης στο «Ακταίο» προσελκύουν λίγους και καλούς. Σε απόσταση αναπνοής η περίφημη Μονή Πάου, ανακαινισμένη από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, αποτελεί κέντρο διεθνών συνεδρίων.
Οι άπειρες πλευρές του Πηλίου, άγνωστες ή μη, στο ευρύ κοινό, ίσως να μην έχουν τελειωμό. Όσοι τολμούν να ξεφύγουν από τα πολύβουα και κοσμοπολίτικα θέρετρα της περιοχής, αγναντεύοντας τη δύση του ήλιου με ένα ποτηράκι γεμάτο τσίπουρο και ένα θαλασσινό μεζέ, ας προστρέξουν…Θα αισθανθούν τι σημαίνει αληθινός παράδεισος.
AΠΕ
