Προχθές επισκέφθηκα , στο βενζινάδικο του Θωμά Χρήστου στην Κολοκυνθού, την συλλογή πτηνών, που διατηρεί πίσω από την επιχείρησή του, από το 2014.
Έμεινα έκπληκτος από την οργάνωση, την σειρά, την καθαριότητα, την ομορφιά του χώρου.
Σε σύνολο, περίπου, 1.500 πτηνών, δεν ήξερα ποιο να ξεχωρίσω. Παπαγάλους, περιστέρια, κότες, χήνες, παγώνια… Γνωστές ράτσες και πολύ σπάνιες, από όλο τον κόσμο.
Γραμμένα στα κλουβιά, το όνομα του κάθε είδους και πόσα θηλυκά και αρσενικά υπάρχουν εκεί.
Τα αγόρια με μπλε δαχτυλίδια και τα κορίτσια με κόκκινα.
Σε χώρια θέση , απομονωμένα και ήσυχα, τα ζευγαράκια για τεκνοποίηση.
Τα μωρά, ζεστά, κάτω από λάμπες, μεγαλώνουν προστατευμένα, μέχρι να έρθει η στιγμή να πάνε ξανά κοντά στους γονείς τους και να μεγαλώσουν με την οικογένεια τους.
Η ιδιαιτερότητα του κάθε είδους, το μυστικό της εξέλιξης της ζωής τους.
Η αγάπη και το μεράκι του κ. Χρήστου φαίνονται σε κάθε σπιθαμή του χώρου.
Σε συζήτηση μαζί του, μου είπε πως τα κόστη για την τροφή είναι μεγάλα όπως και για τις κατασκευές, αλλά ποτέ δεν πήρε καμία επιδότηση, ούτε άλλη χρηματική βοήθεια από κάποιο φορέα και πως θα ήθελε όλοι να δουν τον χώρο, χωρίς να ζητάει οικονομικά ανταλλάγματα.
Και εγώ αναρωτιέμαι, αν κάποιος από τις Δημοτικές Αρχές, τους Βουλευτές , τις Υπηρεσίες, δεν έχουν μάθει για τον χώρο αυτό.
Γιατί δεν τον έχουν επισκεφθεί ακόμη?
Γιατί δεν τον έχουν υποστηρίξει?
Ένας χώρος έτοιμος για επίσκεψη. Να τον δουν μεγάλοι και μικροί.
Τα σχολεία θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι επισκέπτες.
Που είναι οι φιλοζωικοί σύλλογοι του τόπου μας, να σταθούν συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια?
Ξέρω, πως από άλλους νομούς, ραδιόφωνα και ιδιώτες, υπήρξε ενδιαφέρον και όλοι αναρωτιούνται γιατί δεν υποστηρίζεται και δεν διαφημίζεται από τον τόπο μας.
Ξέρω πως, εδώ, υπάρχουν άνθρωποι με θέληση και μεράκι και με τα δικά τους οικονομικά μέσα χτίζουν το όνειρό τους. Αλλά δυστυχώς αντί για υποστήριξη, αντιμετωπίζουν αδιαφορία ή χειρότερα καταγγελίες και πρόστιμα.
Μάλλον ζούμε σε έναν τόπο, που τρώει τα παιδιά του, μόνο γιατί δεν μπορεί να κάνει ότι κάνουν αυτά. Γιατί δεν μπορεί να αντέξει πως κάποιος προχωράει και έχει καλύτερες ιδέες τις οποίες υλοποιεί.
Εγώ, ελπίζω όμως, στους υπόλοιπους που θέλουν την ανάπτυξη του τόπου μας, να δουν σοβαρά και αυτή την προσπάθεια.
Συγχαρητήρια στον Θωμά Χρήστου, στα τρία του παιδιά και τη γυναίκα του, που φτιάξανε αυτόν τον παράδεισο. Μια κιβωτός στην πλημμύρα των καιρών.
Ευχαριστώ για όσα μου έδειξε και μου εξήγησε.
Έφυγα πλουσιότερος.
Παύλος ο εθελοντής
