«Ο λαός που ξεχνά την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει»
Κάνουν κάθε χρόνο οι Ακροδεξιοί και οι Δεξιοί την φιέστα στο Βίτσι για να γιορτάσουν την νίκη του βασιλικού-εθνικού στρατού και των Αμερικανών. Δεν τρέχει τίποτα.
Κάνει η ΚΝΕ επί τόσα χρόνια τα κάμπινγκ στο Νεστόριο και στον Γράμμο. Δεν τρέχει τίποτα.
Κάνει για πρώτη φορά η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ κάμπινγκ στο Νεστόριο. Λυσσάνε τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα πληρωμένα τρολ του διαδικτύου!
Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, είναι λογικό.
Οι Ακροδεξιοί και οι Δεξιοί είναι στην κυβέρνηση σήμερα, κατέχουν την συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ και, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, πάντα είχαν την εξουσία ή το σημαντικότερο μέρος αυτής ακόμα και όταν δεν είχαν την κυβέρνηση, οπότε περνάνε την γραμμή που θέλουν.
Το ΚΚΕ, ως συστημικό κόμμα που λειτουργεί ως ανάχωμα στην άνοδο του Συριζα στην κυβερνητική εξουσία, όχι μόνο δεν ενοχλεί αλλά και στηρίζεται πολλές φορές, έμμεσα, από την καθεστηκυία τάξη της Δεξιάς !
Οπότε το μοναδικό πρόβλημα είναι η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ!
Τα επιχειρήματα που καταθέτει το μαύρο μέτωπο είναι αστεία. Κατηγορούν τους νεολαίους ότι ξαναφέρνουν στην επιφάνεια ένα κομμάτι της ιστορίας που ήταν πολύ οδυνηρό και αναμοχλεύουν τα πάθη του παρελθόντος. Η απόσταση των 70 και πλέον χρόνων από εκείνα τα γεγονότα δεν αρκετή για να αναστοχαστούμε κριτικά απέναντί τους ;
Κατά γενική ομολογία το μεγαλύτερο πρόβλημα των Ελλήνων είναι ότι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους και έτσι τα επαναλαμβάνουν. Ας θυμηθούμε την γνωστή ρήση του Σανταγιάνα: «Ο λαός που ξεχνά την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».
Δεν πρέπει, λοιπόν, να διαγράφουμε την ιστορία, γιατί έτσι αυξάνουν οι πιθανότητες να την ξαναζήσουμε ! Το ξέρω, η Δεξιά νιώθει ενοχές για εκείνα τα εφιαλτικά γεγονότα και προσπαθεί, εδώ και δεκαετίες να τα περάσει στην λήθη. Μερίδιο ευθύνης, έστω και μικρότερο αφού τελούσε σε άμυνα, αναλογεί, βέβαια, και στην Αριστερά. Μια μερίδα νέων σήμερα τολμάει να αγγίξει αυτό το παρελθόν, να το προσεγγίσει, να το αναλύσει. Έχω την αίσθηση πως προσπαθεί να αντλήσει από αυτό συμπεράσματα, όχι μόνο από συμβατικό ιστορικό ενδιαφέρον αλλά και από αγωνία για το σήμερα και το αύριο. Η γνώση και η κριτική προσέγγιση του παρελθόντος, όσο σκληρό ή δύσκολο κι αν είναι αυτό, βοηθάει στην εθνική και κοινωνική αυτογνωσία, η οποία με την σειρά της θέτει τις βάσεις για πιο στέρεο παρόν και μια ασφαλέστερη και δημιουργικότερη ενατένιση του μέλλοντος.
Δημήτρης Σμιξιώτης
