“Από Αύγουστο …χειμώνα” (του Δημήτρη Ιωαννίδη)

Τελειώνει και ο Αύγουστος, φεύγει το καλοκαίρι,
έρχεται το φθινόπωρο, να δούμε τι θα φέρει…
Θα φέρει μάσκες στα σχολειά, έλεγχο στα μπαράκια,
μετά το μεσονύκτιο φινίτο τα σφηνάκια!
Στις έξι το απόγευμα να βγαίνουμε θα πρέπει,
άλλος για τον Εσπερινό και άλλος για τον Βέρτη!
Και κάπου εκεί στις δώδεκα όλα θα σταματάνε
κι όσοι στην πίστα ξεχαστούν αυτόφωρο θα πάνε!
Κομμένες και οι τελετές με τα συγγενολόϊα
οι γάμοι με σεμνότητα και λίγα ευχολόγια!
Οι συμπεθέρες μακρυά θα στέκουν να κοιτιούνται,
πενήντα μόνο άτομα στους γάμους θα καλούνται.
Κι άμα κανείς μερακλωθεί και θέλει να χορέψει,
σε μιά γωνιά θα τον κρατούν μέχρι να σοβαρέψει!
Το μάθημά τους τα παιδιά με μάσκα θα το λένε
κι όσοι είχαν φροντιστήρια στο παρελθόν, θα κλαίνε,
Καθότι περιορισμοί θα μπούνε και στη γνώση,
μόνος θα μείνει ο μαθητής και ό,τι κατορθώσει…
Φεύγοντας παίρνει ο Αύγουστος θάλασσες, παραλίες,
οι σέλφι θα μας μείνουνε και οι φωτογραφίες!
Μάσκα, μαγιό, αντηλιακό και μπεταντίν στη τσάντα,
όλα πικρή ανάμνηση θα μείνουνε για πάντα!
Στις αμμουδιές κυλιόμασταν, φορώντας και τη μάσκα,
γιατί υπήρχε έλεγχος, δεν ήταν όλα λάσκα!
Μα όλ’ αυτά τελειώσανε, ενσκήπτει ο χειμώνας,
για όλους συνεχίζεται ο άνισος αγώνας!
Τα πανηγύρια χάνουμε, τις γουρουνοχαρές μας,
τα πάρτι στα γενέθλια, τις τσιπουρογιορτές μας!
Στεγνά θα τον περάσουμε ολόκληρο χειμώνα,
κατσούφηδες και μουλωχτοί και φοβισμένοι ακόμα.